Erger is dat hij het geen "transfers" noemt, maar wel "solidariteit". Kijk, dat soort eufemismen alleen al - het woord "dienstplicht" is bij mij een ander voorbeeld - roept zo'n weerzin op dat alle voorstanders van "solidariteit" zichzelf een dienst kunnen bewijzen dat woord niet meer te gebruiken. Want solidariteit, zoals misbruikt door de Di Rupo's van deze wereld, dat is nu eens een loepzuiver voorbeeld van hoe je de mensen hun geld afpakt en er een mooie naam op plakt in de hoop dat ze niets in de gaten hebben.
En in feite is het nog veel erger dan dat. Het brengt me onmiddellijk terug naar die toch wel aardige post van me, van alweer drie en een half jaar geleden:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/05/no-taxation-without-representation.html
"Solidariteit", dus, uit de mond van één van de zeer weinige West Europese socialisten die verantwoordelijk is voor geld dat hij niet zelf moet verdienen, maar die toch niet kan weggestemd worden als hij die verantwoordelijkheid niet serieus neemt: dat doet werkelijk de maag keren. Dat stinkt naar hypocrisie tot aan de andere kant van het zonnestelsel. Maar goed, dat had ik destijds al gezegd.
Maar het mooiste vind ik dat Elio opmerkt dat de "solidariteit" toch minder weegt dan de solidariteit die door Parijs voor Frankrijk wordt opgebracht, of door Milaan voor Italië. Maar, Elio, dat zou er nu nog aan mankeren, denk je ook niet, dat als niet één enkele stad de rest van het land ondersteunt, maar de helft van de bevolking dat doet voor de andere helft, dat die ene helft dan ook nog altijd onder even zware lasten zou gebukt moeten gaan.
Het klinkt toch allemaal een beetje als de uitspraken van iemand die denkt dat wij, het gepeupel, toch maar een domme bende zijn, die wel wéér niets zullen opgemerkt hebben.
10 opmerkingen:
I disagree.
The transfers were never denied. Their size has been discussed a lot but not the fact that money was coming from the North to the South. Remember this often heard argument that, a long, long time ago, the transfers were going from Soutn to North. That argument (about which I have no opinion) shows that the existence of the transfers wasn't discussed.
I also disagree on the second part: it seems that the North of Italy pays a lot to the SOuth. It seems that the rich German landers pay a lot to the poorest,... (Using cities instead of regions was a mistake, but one that one corrects automatically). I tink those points are extremely relevant.
Relavant because it just shows that what is normal elsewhere is seen as unbearable here. Why?
Not so much because of the taxation thing (which was demanded by the Flemish politicians: they wanted to split the parties) but because the solidarity, which is natural in homogenous countries, is not natural for a Flemish population that is feeling less and less that they have anything in common with the Walloon population. Something I can perfectly understand.
Serge
Aan anoniem,
Solidariteit is een zaak, misbruik is een andere zaak. Als Vlaanderen geld betaalt aan Wallonië dan is dat uitlegbaar. Als daarna gemerkt wordt dat Waalse werklozen hun uitkering behouden in omstandigheden dat Vlamingen geschorst worden dan zet dat kwaad bloed. Als de Waalse overheid hun eigen bevolking een grotere ondersteuning willen geven, dan de Vlaamse overheid de hare dan mag dat maar dan moet ze dat zelf betalen. Solidariteit betekent dat wie iets meer heeft daar iets van opgeeft om de mindere te ondersteunen, het betekent niet dat wie iets meer heeft maar moet opdraaien voor het beleid van de ander.
Serge: dat de transfers destijds niet werden ontkend wil ik wel geloven. Zoals ik al zei, daarvoor heb ik het nooit genoeg gevolgd, dus wat je zegt klinkt plausibel genoeg.
Maar als je je afvraagt waarom de "solidariteit" hier "ondragelijk" is, en je denkt dat het *niet* aan mijn "taxation wihout representation" ligt, dan vergis je je.
om te beginnen ben ik de enige die in mijn hoofd kan kijken, dus als ik je zeg dat ik er in feite helemaal niets op tegen heb om belastingen te betalen voor sociale zekerheid, dan mag je dat heus gewoon geloven.
Maar hoe zullen we politiekers ervan overtuigen dat geld toch een béétje goed te besteden, als we ze niet naar huis kunnen stemmen? Dat is *exact* het probleem dat we met het PS establishment hebben, en dat heeft, wat mij betreft, helemaal niets te maken met het feit dat het Walen zijn.
Natuurlijk, als je ziet dat de Franstaligen er op één of andere manier ook nog in slagen om geld te vinden waarmee de rand verfranst wordt, dan helpt dat inderdaad ook niet. Maar gewoon onder het motto "als je in vlaanderen wil wonen kan je toch Nederlands leren, en als je geen Nederlands wil leren moet je toch niet Vlaanderen komen wonen?" verzeker ik je plechtig dat ik gerust wil betalen voor sociale zekerheid voor Walen: mits een fatsoenlijk bestuur en een elementair respect.
een beetje wat jij lijkt te verwachten voor de "cultuur van de Franstalige Brusselaars" als we filosoferen over de kans dat Brussel zich vrijwillig bij Vlaanderen zou aansluiten, in feite...
Not sure.
I'm not sure what the situation is in Germany, for example, but I think that the German voter cannot interfere in the local politics of another lander. And they are OK with that.
Second point, the socialists screw up alot but they are still by and large respecting the federal laws. What I mean is that I don't think the situation would be that different if Wallonia had been governed like the Flanders was governed. Some weaknesses go well beyond economic policies.
For example, even Flanders are governed from the centre and haven't yet been able to eliminate lifetime unemployment benefits.
Would you be ready to go back to global parties? If taxation without representation is the issue, what do I never hear that proposal?
Or to approach things from the other end, how would the situation be if we were all speaking the same language? Would there still be a party wanting to disolve the national state, suported by a third of the population in Flanders and leading the negotiations?
Possibly, your own frustrations have to do exclusively with the representation issue. As you say, I'm not in your head (although your point about money being found to spread the French culture around Brussel is a poor one and points to some cultural irritation.). But looking more broadly, I do think an important cause for the lack of solidarity is the absence of common culture.
Again, I fully understand the Flemish point of view. No common language, no common culture, no common politics, a costly minority, culturally arrogant on top of it. But it goes often beyond representation issues, I think.
Serge: Ik kan me gerust in een unitaire toestand verplaatsen, met een ééntalige bevolking en unitaire partijen. En als je je dan afvraagt of een gemeenschap zou kunnen eisen af te splitsen, dan zeg ik: waarom niet? Dat is toch ook precies wat veel Noord Italianen zouden willen tav Zuid Italië; geregeerd als dat laatste is door de niet weg te stemmen mafia?
En als we nu unitaire partijen hadden - dan zou het toch niet de eerste keer zijn dat er een Rooms-Blauwe regering aan de macht komt? En zonder communautaur opbod, met de beroemde rangensluitende Franstalige partijen, zie ik echt niet in wat die Rooms-blauwe meerderheid zou tegenhouden om de gesubsidiëerde regio serieus in het gareel te houden.
tenslotte: hoe zou ik de "culturele frustratie" kunnen ontkennen? Ik heb zelf, drie jaar geleden, posts geschreven over het dilemma "het culturele vs het economische", waarin ik beschreef dat we Di Rupo onder druk kunnen zetten maar dat Maingain de prijs is, en omgekeerd. Dus ja, als je nu denkt dat er wel wat aspecten van "verschillende culturen" in het spel is, dan kan ik alleen maar zeggen: dat verbaast zelfs jou niet.
Immers, ik moet alleen maar opnieuw verwijzen naar ons eerder filosoferen over de keuze die Brussel zou maken als ze moeten kiezen tussen Vlaamse arrogantie of de Waalse PS-staat. En jouw grote punt was dat de Vlamingen wel wat marketing nodig hadden, en dat de Franstalige Brusselaars vreesden voor hun cultuur.
En ik, na even slikken, geloof je. Maar je kon niet beter illustreren dat je vindt dat culturele huiveringen grotendeels worden veroorzaken door het (al dan niet reëel vs gepercipiëerd) wangedrag van de andere partij.
Dus *natuurlijk* zijn ze er, die culturele aspecten, ze zijn er immers aan *beide* kanten. Maar toch. Weet je, het gebeurt echt uiterst zelden dat iemand op het internet verwijst naar een post van dit blog. Maar de post over "no taxation without representation" is nu juist één van de zeldzame gelukkigen. Het lijkt er op dat het toch iets geraakt heeft...
Ik ben ook niet zo vertrouwd met de situatie in Duistland maar ik denk dat die niet te vergelijken is met die in België.
Voor zover ik op de hoogte ben krijgen de noodwendige lander niet zomaar geld waarmee ze zonder controle hun eigen beleid kunnen voeren. VZIODHB wordt er ofwel federaal geïnvesteerd of moeten de lander binnen een bepaalde reglementering projecten starten waarmee ze dan federaal geld kunnen aantrekken. In beide gevallen is er dus federale controle.
Hier in België gaat er gewoon geld naar de gewesten, die met dat geld gewoon doet wat ze willen. Het zijn geen federale projecten en het zijn ook geen gewestelijke projecten die aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen om dat geld te verkrijgen. Er is gewoon geen enkele externe controle op.
De vlamingen willen best solidair zijn maar ze willen wel graag dat het geld dat uit solidariteit naar de andere gewesten gaat, op een of andere manier de burger ten goede komt en niet voornamelijk het PS-apparaat ondersteunt.
Maar ja ieder keer als de Vlamingen dat duidelijk proberen te maken, beginnen een aantal Franstalige te roepen dat we gewoon niet solidair willen zijn, wat natuurlijk een veel eenvoudiger boodschap is om te begrijpen dan het werkelijke Vlaamse standpunt.
Nu wil ik toch "de Franstalige Brusselaars" (in casu: "Serge") een beetje verdedigen, in de zin dat ik Serge wel geloof. Hij denkt (niet alleen) *werkelijk* dat er een simpele "culturele" factor aan het werk is, en hij heeft (ook) minstens een kern van gelijk.
Immers, in dat wereldbeeld van mij denken de Franstalige Brusselaars *zelf* dat het veel beter zou zijn als al dat geld niet zou dienen om de PS-staat te ondersteunen. Mijn onenigheid met Serge ligt veel meer in precies de "culturele irritatie" waarover ik het al jaren geleden had.
Dus: als de Franstalige Brusselaars nu eens even veel begrip hadden voor de "bezorgdheid om onze cultuur" als ze zelf (steeds bij monde van Serge) nodig vinden voor ze zouden overwegen bij Vlaanderen aan te sluiten - en dit uitgedrukt in de *enorme* boog waarmee de Maingains van deze wereld de straatstenen worden opgesmeten - dan zouden de Vlamingen en de Franstalige Brusselaars meteen objectieve bondgenoten zijn.
Maar zo goed als de Franstalige Brusselaars begrijpen dat wij allerlei irritaties veroorzaken met onze burgemeesterkwesties en onze inburgeringseisen; zo blind en doof lijken ze ineens als er Vlaamse bezorgdheden over de Vlaamse cultuur in het spel zijn. En zo eindigen we in wat ik destijds dat dilemma van "het culturele vs het economische" heb genoemd. We *kunnen* de PS de baas, maar het kost nog maar eens een breedtegraad. Of misschien krijgen we ooit wel respect voor onze cultuur; maar het zal komen via het dubbel betaald PS partij apparaat.
Waaraan ik nog de kleine toegeving wil voelen dat ik ook wel een zekere "zij zijn begonnen" component in mijn opmerking voel. Maar dat is ongeveer hoe ik het zie.
Eerlijk gezegd laat de Vlaamse of Franse cultuur als abstract begrip mij vrij koud. Waar het mij in de eerste plaats om gaat is om burgerrechten en mijn indruk is dat Franstaligen maar al te vaak die bezorgdheid voor hun cultuur gebruiken als uitvlucht om voorrechten te bekomen.
Hoe anders moet ik bv de uitspraken van een Franstalig hoger officier begrijpen die beweert dat de Franstaligen aan de legerop uitgerangeerd worden als blijkt dat de Franstalige officieren over het algemeen gewoon onvoldoende Nederlands kennen om in aanmerking te komen voor een functie bij de generale staf.
De taalrollen is nog zo iets. Normaal gezien zou men gewoon moeten zien wie het best in aanmerking komt voor bepaalde functies en voor een aantal functies houdt dat in dat men een degelijke kennis van het Nederlands en het Frans mag verwachten. Maar omdat de Franstaligen er maar niet in slagen om voldoende kennis van het Nederlands te verwerven in het onderwijs, is men dus afgekomen met taalrollen om op die manier meer Franstaligen bij de verschillende overheden aan te kunen werven.
De situatie zou op sommige plaatsen zo schrijnend zijn dat Nederlandstaligen die voldoende Frans kennen uitgenodigd worden om zich op de Franse taalrol te zetten. Op die manier maken die dan nog eens extra gemakkelijk promotie want omdat ze nu officieel Franstalig zijn, moeten ze geen Frans maar een Nederlands examen afleggen om meer kans te maken op promotie.
Een persoonlijk voorbeeld. Ik werk op het rekencentum van de VUB/ULB. De helft van mijn collega's zijn Nederlandstaligen die te werk gesteld worden door de VUB, de andere helft zijn Franstaligen die te werk gesteld worden door de ULB. De officiële regel is dat iedereen vrij kan kiezen welke taal hij gebruikt. De laatste twee aanwervingen langs de kant van de ULB, spreken wel geen van beiden een woord Nederlands. Wat heb je dan aan die officiële vrijheid als blijkt dat je als Nederlandstalige geen keus hebt dan om Frans te spreken als je met die mensen moet samenwerken.
Zolang dat een boel Franstaligen, op de verwachting dat ze in een aantal omstandigheden Nederlands spreken of ten minste begrijpen, reageren met bezorgdheid voor de Franstalige cultuur moet je van mij weinig sympathie voor die bezorgdheid verwachten.
Mensen die zich in hun identiteit bedreigd voelen enkel omdat ze in bepaalde omstandigheden zich in een andere taal moeten uitdrukken dan in hun moedertaal, die moeten dringend wat minder naar hun navel staren en wat meer in het rond kijken.
Maar poets je nu niet een stuk achtergrond weg? Dit verhaal kadert toch in mijn fantasie dat we de Franstalige Brusselaars de keuze geven tussen de PS-staat en de Vlaamse staat. En toen kwam Serge zowaar vertellen dat die Vlaamse staat er niet zo onaantrekkelijk zou uitzien, ware het niet van het "zich in hun cultuur bedreigd voelen" door de Franstaligen.
Los van de uimmmm... *verbazing* waaraan ook ik lucht heb gegeven vind ik dat we dan de irritaties en frustraties even kunnen laten vallen, en bedenken: dat is eigenlijk heel goed nieuws. Het betekent dat de Franstalige Brusselaars zich in principe iets kunnen voorstellen bij het "zich in zijn cultuur bedreigd voelen". Het betekent dat ze zich iets kunnen voorstellen bij de soms hevige reacties die je kan krijgen van mensen die "zich in hun cultuur bedreigd voelen".
Natuurlijk, we moeten ze er nog een beetje van overtuigen dat de wederkerigheid hier tamelijk groot is. Dat vereist natuurlijk dat ook wijzelf erkennen dat die bedreiging, zoals *zij* die ervaren, wat meer is dan "ze moeten zich eens in een andere taal uitdrukken en het is al cirque".
Mag ik als voorbeeld suggereren dat Serge misschien niet de juiste persoon is om zich over gebrek aan kennis van het Nederlands te beklagen, gezien ik me hem al vele jaren herinner als lezer van dit blog?
Zoals ik het zie maakt het voor het belang van mijn opmerkingen weinig uit of je dat ziet t.o.v. je fantasie of niet.
Ook binnen je fantasie, zit ik met de vraag of die bedreiging die ze zien, wel een bedreiging van hun cultuur is dan wel een bedreiging van hun voorrechten of dat ze die twee misschien wel gewoon met elkaar vereenzelvigen.
En sorry maar ik vind het heel moeilijk om de irritaties en frustraties te laten vallen, als het bij zo iets vaags als "gevoelens van bedreiging blijft". De Franstaligen hebben gevoelens van bedreigingen, terwijl de Nederlandstaligen lijsten van specifieke klachten hebben. Dat geeft bij mij indrukken van leepheid, dat de bedreiging die Franstaligen zien, er op neer komt te vrezen, dat ze de taalwetgeving niet zomaar zullen kunnen blijven negeren en dat soort zaken.
En het gaat mij niet zozeer over het gebrek aan kennis van het Nederlands maar over de mate waarin Frantaligen hun identiteit verweven met hun taal. Zo was er een moeder die in Halle woont, Franstalig maar aan haar Nederlands was weinig aan te merken, die het nodig vond om haar hart te luchten omdat terwijl haar dochtertje van een jaar of twee drie op logies was bij de Nederlandstalige oma, die oma het aangedurft had, haar kleindochter enkele woordjes Nederlands aan te leren. Voor zover ik die moeder begreep kwam het er op neer dat ze er geen probleem mee heeft als haar dochter later Nederlands zou leren maar nu was het belangrijk dat haar dochter een Franstalige identiteit kreeg en nu reeds in aanraking komen met het Nederlands zou een bezoedeling daarop kunnen betekenen.
Om die dreiging die de Franstaligen voelen, wat concreet te kunnen inschatten zou ik bv graag weten welke vorm die bedreiging aanneemt. Zijn de Franstaligen bang dat ze als burger enkel nog in het Nederlands bij de overheid terecht zouden kunnen? Zijn de Franstaligen bang dat hun vertegenwoordigers in het Brussels gewest in het Nederlands moeten beraadslagen? Zijn de Franstaligen bang dat hun vertegenwoordigers in het Vlaams parlement in het Nederlands zullen moeten beraadslagen? Dus hoe kunnen wij dat gevoel van bedreiging wegnemen? Door te garanderen dat burgers in het Brussels gewest steeds in het Nederlands en Frans bij de overheid kunnen aankloppen? Door te garanderen dat de bijeenkomsten van de Brusselse raad, tweetalig zullen zijn? Of moeten we ook garanderen dat het Vlaams parlement tweetalig zal opereren omdat verwachten dat Franstaligen die vanuit het Brussels gewest verkozen worden in het Vlaams parlement, zich van het Nederlands bedienen ook als een bedreiging van de Franstalige cultuur gezien kan worden?
Een reactie posten