Frankrijk heeft het nog maar pas gedemonstreerd. Een socialistische partij die haar eigen dogma’s nog niet in vraag heeft gesteld, die nog niet gemodernizeerd is zoals, pakweg, de SP in Vlaanderen zichzelf gemodernizeerd heeft, komt niet meer aan de bak. Ik kan niet verbergen dat ik dat op zich goed nieuws vind. Jaja, ik weet het, simplistische visies, we zullen de nuances hier maar achter de schermen laten.
Waar ik het over wil hebben is de (voor zover ik daar iets van weet, natuurlijk) enige socialistische partij van Europa, die nog altijd even fris en vrolijk de dogma’s van het socialisme kan verdedigen, en die toch met quasi mathematische zekerheid de naderende verkiezingen (van volgende maand) zal winnen met cijfers die aan absolute meerderheid doen denken. Ik heb het, vanzelfsprekend, over de Waalse Socialisten.
En de vraag is: hoe komt dat?
Wel, het antwoord is pathetisch simpel, maar deze keer lijkt het simplisme me de waarheid. De andere socialisten kunnen de verkiezingen niet winnen, omdat hun filosofie de materiële middelen niet bezit, noch genereert, die hun wereldbeeld moet ondersteunen. En voor de Waalse socialisten geldt dat niet, omdat ze parasieten zijn op een systeem dat hen een externe geldbron bezorgt. Waar andere socialisten aan de macht komen faalt het beleid, en worden ze ofwel weggestemd, of ze passen zich aan aan de realiteit, of het eindigt met een dictatuur, gevolgd door een totale ineenstorting.
Niet zo voor de Waalse Socialisten! De Waalse Socialisten hoeven de middelen voor hun wereldbeeld niet zelf te kunnen genereren, omdat ze die middelen doodeenvoudig via het Belgisch staatsbestel krijgen uitgekeerd. En tegelijk worden ze niet weggestemd omdat de mensen die de puinhoop financieren niet de mensen zijn die op de Waalse Socialisten stemmen. Andere socialisten hangen wel af van de goedkeuring van de mensen die de rekeningen moeten betalen, maar de Waalse Socialisten niet. Bij de Waalse Socialisten zijn het enkel de mensen die de uitkeringen ontvangen die aan het woord komen.
Maar dat betekent dat er mensen zijn die hun belastingen zien gaan naar plaatsen waar ze niet vertegenwoordigd worden. Zoals ik al eerder heb gezegd, dat - en het bijhorende misbruik van fondsen en macht – lijkt me een veel grotere bedreiging voor de Belgische Staat (1) dan alle officiële “gevaarlijke partijen” bij elkaar. Er is zelfs een belangwekkend historisch precedent. Toen de Amerikaanse kolonisten van hun toenmalige Britse vorst belastingen opgelegd kregen waarin ze geen inspraak hadden, brak prompt de Amerikaanse revolutie uit. "No Taxation without Representation!” luidde de slogan, en die slogan is lang genoeg door de geschiedenis blijven galmen.
En beginnen de jongste golven daarvan niet stilaan op de Belgische kusten aan te spoelen? Hoe lang moeten wij nog clowns als Flahaut en de postjesjagers uit Charleroi blijven onderhouden? Hoe lang moeten wij voor dat soort potverdeerders en feestneuzen, die zichzelf nog ontzettend serieus nemen ook, blijven betalen, zonder dat we ze zelfs om de zoveel tijd naar huis mogen stemmen, zoals in een fatsoenlijke democratie? Laat me raden: op 10 juni heeft het ontvangende deel van de bevolking weer op de socialisten gestemd, en het betalende deel van de bevolking kan er weer niets aan doen? Hoe ze zich op die manier inbeelden dat België kan blijven bestaan – het is me een raadsel.
--------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/de-dwazen-die-ons-regeren.html
1 opmerking:
Het kan blijven bestaan Koen, door de regeringspartyen, o.m. de gemoderniseerde SPa.
Benny
Een reactie posten