Laat me opbiechten: ik heb de politieke toestand in België gedurende weken, gedurende màànden niet meer gevolgd. Achteraf bezien was dat juist, maar ik geef toe dat ik dat niet op voorhand wist. Ik was het gewoon beu geraakt. En effectief, er is niets veranderd, toch niet volgens de kranten. En de entertainment waarde vind ik groot, maar niet als het maanden hetzelfde blijft.
Intussen zijn er zeer oppervlakkig twee stukken commentaar tot hier geraakt. Het eerste was een tekst van Magnette waarin hij droomt van de tijden van vroeger en hij zich verwonderd bedenkt dat er in Vlaanderen toch wel veel veranderd is. Hoe zou dat toch kunnen komen, vraagt hij zich af, waar zit toch het probleem?
Goed, Magnette, echt heel, heel goed. Het is duidelijk dat er niets aan jouw aandacht ontsnapt. Op één detail na, dan, misschien. Een idee voor een cartoon komt in me op: Magnette die vanuit een gebouw, herkenbaar als het partijhoofdkwartier van de PS, met een enorme telescoop de wereld intuurt. Het onderschrift luidt "Magnette op zoek naar het probleem". En op dat herkenbaar partijhoofdkwartier van de PS staat in kanonnen van letters het woord "probleem".
Helaas, ik kan absoluut niet tekenen.
Een ander punt gaat over Bart De Wever. Het blijft iemand waarmee ik het wat moeilijk heb; dat parochialisme, dat conservatisme - maar goed dat ik ervan overtuigd ben dat het ook wel deels gespeeld is, want eerlijk gezegd... En toch is er veel ook echt, denk ik, en ik heb het er wat moeilijk mee. Maar tegelijk kan ik alleen maar zeggen: hij heeft toch zijn verkiezingen van verleden jaar heel fraai gewonnen, en hij heeft toch helemaal niet gedaan wat de hele wereld zo overduidelijk van hem had verwacht: een aantal postjes incasseren en alle principes zijn weeral verkocht in naam van de "solidariteit" of, zo mogelijk nog weerzinwekkender, "ons land". Dus er kan toch ook wel wat bewondering af, misschien een beetje tot mijn eigen verbazing.
Hoe dan ook, ik zie dat De Wever nu nogal openlijk met Alexander De Croo praat. Dat is een liberaal, en alleen al daarom iemand waarvan ik een tijdje geleden jammer vond dat hij zo weinig aan bod kwam. Ik herinner me dat ik De Wever, met zijn weigering zijn principes te verkopen, een heel ander soort politicus vond dan de rest van de politiekers. Tenzij, misschien (droomde ik hardop) dat er ook bij de liberalen een nieuw sooirt leider was opgestaan, terwijl de enige reden waarom we dat niet konden zien was dat hij juist nooit aan het woord kwam?
Ik weet het niet. Ik heb er héél weinig naar gekeken. Maar misschien komen we het alsnog te weten. Liberalen met uiteindelijk toch wel luciede (denk ik) conservatieven: veel beter kan het niet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten