"Aprilzomers" zijn in een aantal opzichten de beste. Zomerse temperaturen, asperges voor bijna niks, en 's avonds koelt het nog flink af zodat een mens fatsoenlijk kan slapen. En de nachten zijn nog niet zo belachelijk kort. De hemel begint om 05.15 uur al flink op te klaren, zo rond begin mei, maar binnen een maand is het nog erger. En met kleine kindjes... Als puber was ik er dol op, op 21 juni, maar tegenwoordig heb ik liever mei en september. Wacht tot je zelf een paar kleuters in bed moet steken met de zon hoog aan de hemel.
Zomerse temperaturen, dus, en de hele familie begeeft zich ter speeltuin. En daar speelt zich een merkwaardige anekdote af. Wachtend tot de schattebollen terug zijn van één of andere attractie sta ik temidden van drie vrouwen, eerder donker van huidskleur, zwaar gebouwd, ondanks de 28 graden zwaar gekleed, alle drie een hoofddoek en ze praten een keelachtige taal met elkaar... Als ik niet beter wist zou ik gedacht hebben dat het Arabisch was.
Maar nu gebeurt er iets vreemds. Als hun eigen schattebollen komen aangerend - ook met een eerder donkere huidskleur maar voor de rest precies zo opgetogen lachend als twee kleuters en één peuter die ik ken - spreekt iedereen ineens Nederlands! Echt, goed, heel verstaanbaar Nederlands. De mama's wel een beetje met accent, maar toch: het is de hele tijd van "kom eens hier" en "ik heb toch gezegd" en "nu nog niet" en al die andere heel herkenbare speelplaatskreten.
Kijk, een anekdote is natuurlijk geen statistiek. Maar door het zo onder mijn neus te zien gebeuren schiet me ineens een andere anekdote te binnen, van een hele tijd geleden. Het gebeurde in een trein waar twee vrouwen met hoofddoeken samen zaten te praten in een mij onbekende, keelachtige taal. Dan gaat er een GSM af, en één van de twee neemt op. Er verschijnt een brede, vertederde glimlach op haar gezicht, en dan zegt ze "hey dag schat?" en "heb je goed geslapen?" en "ga je boterhammetjes eten?" en zo nog een paar, op een toon die me deed schatten dat er aan de andere kant iemand van een jaar of zes was.
En dat zijn dan twee anekdotes. We horen vaak dat "ze" niet integreren, en dat "ze" niet willen integreren, etc etc... Maar behalve dat ze - zoals ik hier al vaker heb gezegd, dacht ik? - op ongeveer één generatie onze geboortecijfers overnemen vraag ik me af of de oudergeneratie misschien nog wel Arabisch praat, maar de kindergeneratie niet in het Nederlands wordt opgevoed?
Een anekdote is geen statistiek. Twee anekdotes ook niet. Maar toch... Dat is nu twee keer, totaal los van elkaar: ouders die zelf de ene, vreemde taal spreken, maar met hun kinderen de taal van het land waar ze wonen gebruiken. Zou het nog toeval zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten