Gisteren hadden we het er over tijdens een familie bijeenkomst. Hoe je je niet eens kan voorstellen (1) dat een Sarkozy niet herkozen raakt, tot ver voorbij het moment waarop "de hele wereld" al weet dat het toch zo zal zijn. Gewoon een geval van er niet veel van te weten, natuurlijk, maar gisteren ging het over het "Napoleon" effect. Er is me geen enkel land bekend waar de politiekers zo met de armen moeten zwaaien, protserig moeten praten en zelfgenoegzaam moeten kijken (Mitterand! Chirac! Balladur!!), als Frankrijk. En dat, meer dan iets anders, was wat maakte dat ik het alfamannetje als onkwetsbaar zag tegenover iemand die er tenslotte nogal als een menselijk wezen uitziet.
Maar de Fransen hebben er anders over beslist. Ze willen een links beleid, zelfs als hun keizer er niet als een keizer uitziet. En ach, waarom ook niet, ik kan niet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de rechterzijde, de laatste jaren. Ik zie al die balende reacties al voor me, van "hoezo, we geloven niet langer enkel en alleen in de besparingen?".
Het probleem is dat we met ons eigen dogmatisme ook alleen maar geloofwaardigheid verliezen. Iedereen die altijd weer dat Eigen Grote Gelijk bejubelt, en waarschijnlijk weer geen enkel causaal verband ziet met het feit dat hij nu is weggestemd. Zelf heb ik over onze eigen grote rechtse waarheid wel eens iets gezegd als "de zilveren rand aan deze donkere wolk" van een crisis. Namelijk, vond ik, dat tijdens deze crisis de socialisten iets met hun eigen ogen gezien moeten hebben, "moeten" in de zin van "niet anders kunnen", dat ze anders in geen miljoen jaar waren te weten gekomen.
De staten kunnen niet "altijd" "alles" oplossen, want als de staten teveel hooi op hun vork nemen komt het moment waarop noch de gehaaide speculanten, noch de brave huisvaders, noch alles daartussenin nog hun obligaties willen kopen. En dan is op een dag de koek op en alles ligt plat. Doodgewoon, empirische waarneming, doodgewoon de krant lezen, op een willekeurige dag, de laatste drie jaar.
Maar hoe lang zullen ze het nu onthouden? En wie zal aan de rechterkant de geloofwaardigheid hebben om ze er af en toe aan te herinneren?
-------------------------------------
UPDATE. Wel, ik heb hem intussen zien "speechen". Kan niet zeggen dat het een onuitwisbare indruk zal nalaten. Ach, we moeten hem een kans geven. Hij zal het wel allemaal zelf echt geloven, zeker?
-------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2012/04/sarkozy-gaat-winnen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten