Iemand spreekt me aan over de Franse (niet Amerikaanse) presidentsverkiezingen. Logisch, toch? Hij weet dat ik de Amerikaanse verkiezingen volg, dus... "Interesseert me niet" sprak Koen, de superdiplomaat schouderophalend. Boem, bang, einde gesprek, weer netjes gedaan, Koen proficiat, story of my life.
Je moet maar denken, ik krijg tenminste iets door, ook al is het dan veel te laat. Gelukkig zijn er nog mensen die beseffen dat botte karakters zoals ik ook een voordeel hebben. Als wij zeggen "knap gewerkt" of "heel interessant", dan is er een heel redelijke kans dat we (respectievelijk) bedoelen "knap gewerkt" of "heel interessant", en niet dat we gewoon één of andere beleefdheid debiteren.
Maar soit: die Franse verkiezingen, dus. Ik denk dat het ligt aan genoeg show (wat een groot deel verklaart van de aantrekkingskracht die de Amerikaanse verkiezingen op mij hebben) maar niet genoeg belang. Ze horen het niet graag, die Europese "grootmachten" van de negentiende eeuw, maar ze zijn nu eenmaal letterlijk derderangsnaties geworden. Kijk, weer zo'n voordeel van mensen zoals ik. Als de diplomaten het niet zullen zeggen, en de politiekers al helemaal niet: wie blijft er dan over om af en toe eens "nieuwe kleren van de keizer" te spelen?
Maar weet je wat er zo opvallend is? Ik weet er niets van, ik volg het niet, maar toch heb ik er heel sterke overtuigingen over! Namelijk, Sarkozy gaat winnen. Maar oeps, nu lees ik toch wel in de kranten dat hij naar alle peilingen en maatstaven gaat verliezen, zeker? Maar kijk, dat kan ik me gewoon niet voorstellen; dat die Hollande of zoiets daar in Frankrijk vijf jaar voor Napoleon gaat spelen. En dus geloof ik het niet.
Ik denk wel dat dat representatief is voor hoe heel veel opinies van heel veel mensen tot stand komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten