Nog definitiever dan bij vorige gelegenheden valt de dag als een verdict. Vandaag wordt peuter Simon drie jaar. Tot nu toe vroegen we geregeld "is Simon babietje?" en dat antwoordde peuter Simon zo schattig "neeeee, Simon is peute'tje!". Maar vandaag is dat allemaal geschiedenis. Peuter Simon zei vandaag zelf "Simon is kleute'tje, eh?" en daarmee is het lot bezegeld. Bij deze is "peuter Simon" veranderd in "kleuter Simon", en we zullen dat rap gewoon zijn.
Maar vandaag doet het me toch iets.
Scholier Sarah kwam deze morgen (het voelde aan als 04.30 uur, maar we mogen niet klagen, het was ruim na 06.00 uur) de kamer binnengestormd, op de voet gevolgd door kleuter Thomas, roepend van "Simon is wakker, Simon is wakker, (recursie, punt)." Inderdaad kwam het feestvarken breed grijnzend de kamer binnen gehuppeld en het "lang zal hij leven" steeg op uit alle kelen. Hierna volgde op ons gelukkig brede bed een enorme knuffel- en kietelpartij met vijf deelnemers, om Homeros' "ontelbare golven van gelach" het nakijken te geven. Daarbij vroeg de kersverse kleuter Simon niet veel meer dan honderd keer "cadeautje?", want zoveel had hij er ook wel al van begrepen.
Dus begaf de hele familie zich ter chocolademelk tafel, waar kleuter Simon zich een welgemeend "waaaaaaw" liet ontvallen, toen hij de feestelijke ballonnen en vlaggen zag waarmee de eethoek was opgefleurd. Toen peuterde kleuter Thomas een grote, ingepakte kartonnen doos van onder tafel tevoorschijn, en kleuter Simon stortte zich onder het slaken van kreten zoals "cadeautje!" en "mij, eh!" en "nie ope maken, eh!" op het pak. Er kwamen allemaal feestelijke kleinere pakjes uit, een doos stiftjes, een boekje en drie autootjes uit de Bob De Bouwer serie... En even later zat kleuter Simon achter zijn beker chocomelk de nieuwe aanwinsten over de tafel heen en weer te schuiven, terwijl hij het "kunnen wij het maken" voortdurend (en luidkeels) liet volgen volgen door "nou en of!".
De lezer die geen kinderen heeft en bij de vorige zin met zijn ogen zat te knipperen is bij deze breed glimlachend geëxcuseerd.
Natuurlijk staan er voor de rest van de dag balletjes op het programma, en chocoladetaart en het bezoek van de nichtjes met neefje Lukas ("Lukas is grote vriend") en bijhorende mama en papa, en nog meer "lang zal hij leven's" en héél veel gespeel met de autootjes - waar hij nu al druk mee bezig is.
En morgen begeeft hij zich met een grote cake naar school, waar hij op de troon zal mogen zitten en nog meer dan anders in het centrum van de belangstelling zal staan - vraag me niet waarom, maar als je met peuter Simon op het schoolplein verschijnt hoor je vanuit alle richtingen, tot de hoogste klassen van het lager onderwijs roepen van "Dag Simon" en "Simon! Simon!" enzovoort. Daar zal het dus niet aan ontbreken, morgen...
En zo is ons laatste peutertje er vandoor, maar hebben we in ruil een flinke, opgewekte, actieve en breed lachende kleuter in de plaats gekregen. En mama en papa sluiten het hoofdstuk van de peutertjes af en wensen hun jongste kleuter, een tikje weemoedig maar toch zo trots als een pauw, een daverende derde verjaardag en een rijke carrière als kleuter toe.
Ik vraag me ook wel af of we met die duizend foto's wel genoeg hebben, maar we zullen het er mee moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten