dinsdag 19 juni 2012

"Austerity" en economische groei

Paul Krugman heeft een grafiek op zijn blog gezet over wat hij het "effect van austerity" noemt. Natuurlijk ben ikzelf niet geleerd genoeg om te weten of het allemaal correct berekend is, bewijst wat hij beweert dat het bewijst, en vele, vele andere...

Dus kijk zelf maar:

http://krugman.blogs.nytimes.com/2012/06/19/interest-rates-varieties-of-error/


Zo op 't eerste zicht is er een lineair verband. Dalingen van overheidsbestedingen vertalen zich in dalingen van de economische groei.

(Dit was een post ter registratie. Ik ben ook niet geleerd genoeg om er discussies over aan te gaan. Maar een doordachte kritiek op het verhaal zal ik wel lezen.)

2 opmerkingen:

Libertariër zei

Koen schreef: "Dalingen van overheidsbestedingen vertalen zich in dalingen van de economische groei."

Nou, dan zullen Cuba en Noord-Korea wel de hoogste groeicijfers ter wereld hebben. Private ondernemingen zijn daar tenslotte
-min of meer- verboden. Heb je daar ook cijfers van? Trouwens, je doet net als Krugman: een steen gooien en dan gauw je hand verstoppen: "ik was het niet". Je citeert met graagte Krugman, maar doet meteen alsof je "niet geleerd genoeg" voor bent voor een oordeel. Maar ondertussen ben je het roerend met hem eens want in andere blogposts prijs je hem voortdurend. Kennelijk denk je het wel te weten. En zijn Keynesiaanse praatjes zijn ook allang weerlegd, alleen dat doe jij af als dogmatisch en wat al niet meer.

Libertariër zei

Als overheden "groei" bewerkstelligen die er zonder hun bestedingen niet zou zijn, forceren die overheden/politici de samenleving: zij spenderen geld dat de burgers eigenlijk liever zouden sparen. Geen individu geeft geld uit om de economie te laten groeien; groei is slechts een collectivistisch concept. En daarbij: ook overheden moeten vanzelf weer bezuinigen om hun schulden terug te betalen. Dat gaat men in de VS ook nog krijgen. Want van belastingen alleen leeft vrijwel geen overheid. Maar bij bezuinigen beginnen de Krugmannetjes van deze wereld weer te gillen. Bemoeienis van overheden leidt dus slechts tot een Gordiaanse knoop.