Hoera, er is een begroting, uitroepteken, en het internet (zone België) puilt uit van pro's en con's. Zo heeft een ondernemer een open brief geschreven aan Bruno Tobback (1), die immers "niet wil de staat ontvetten", en dan maar nieuwe inkomsten zoekt. Bijvoorbeeld, bij ondernemers.
En ja, het heeft iets. U maakt mijn Belgische werknemers 80% duurder dan mijn Bulgaarse werknemers, en als dat niet overtuigt: 15% duurder dan mijn Nederlandse werknemers. Heb ik nu uw goedkeuring, Tobback, om dan maar naar Bulgarije, of Nederland uit te wijken? En oh ja, het verschil dient helemaal niet om mijn aandeelhouders meer te betalen (laat staan toplonen, voeg ik er maar snel zelf aan toe), het gaat om het genereren van cash-flow, die bedoeld is om te investeren. (Laten we dat nu maar welwillend aannemen.) Dus, Tobback, in welk land moeten we nu volgens u investeren, en hoeveel?
Tja. Zoals ook bedoeld was, de vraag stellen is haar beantwoorden. Alleen, waar blijft mijn spreadsheet (2)? Of hetzelfde in andere woorden, aangenomen dat we het er allemaal over eens zijn dat de Europese budgetten in evenwicht mogen gebracht worden, waar moet het allemaal vandaan komen?
Dus, om mijn punt van enkele dagen te illustreren, onze ondernemers vinden (ten eerste) dat niet zij, maar dus wel (ten tweede) "iemand anders" moet "opdraaien voor de crisis". Maar om dat serieus te nemen, vond ik, moet je dan wel een beeld meegeven van hoeveel er tekort is, en waar het verschil dan precies moet vandaan komen.
Dat is een punt dat mijn favoriete site Electoral Vote vandaag ook maakt (3):
"President Obama says he wants to raise $1.6 trillion
in new revenue as part of a balanced deal. Republicans are willing to go along only if the revenue can come
from closing loopholes, not raising rates. Politico has a nice
story
today listing all the "loopholes" (technically "tax expenditures") that affect individuals and how much
revenue eliminating each one would generate. The top 10 don't even get half way to $1.6 trillion, and nobody
in Washington is smacking his lips at making hamburgers out of sacred cows like the mortgage interest deduction."
Wéér dat probleem dat Romney/Ryan zo achtervolgde tijdens de campagne. Het ging allemaal met "besparingen" gebeurde, maar niemand kon ooit zeggen hoeveel besparingen precies, en waar, dat een haalbare kaart zou maken. Niemand kon dat zeggen, beweerden hun tegenstanders, omdat die mogelijkheden tot zoveel besparen er gewoon niet zijn. Terwijl, als die tegenstanders het mis hebben, dan moet er toch de eenvoudige spreadsheet zijn waarmee je dat duidelijk kan maken?
Tot het zover is klinken de protesten tegen de "nieuwe inkomsten", tenminste in mijn oren, hol. "Besparingen" als goedkope slogan waarmee je natuurlijk weer het applaus zal oogsten van zij die al overtuigd zijn, maar in feite niets betekent. Het leek allemaal weer heel plausibel, wat onze ondernemer daar allemaal te vertellen had. Maar als je er even over nadenkt was het toch niets meer dan een variant op "wij hebben al genoeg voor de crisis opgedraaid". En aangezien dat precies is wat alle anderen ook zeggen (waar zijn toch die vakbondcommentaren weer gebleven?) kan een kind zien dat we er geen stap mee opschieten.
-------------------------------------
Naschrift. Deze post zou niet volledig zijn als de reactie van Bruno Tobback zelf er ook niet bijstond:
http://www.tijd.be/opinie/analyse/Geachte_heer_Casneuf_beste_Pieter_ik_respecteer_ondernemers.9270561-2336.art?itm_campaign=headerpromo
-------------------------------------
(1) http://www.tijd.be/nieuws/archief/Geachte_heer_Tobback_beste_Bruno_u_deed_menig_ondernemershart_stilstaan.9270167-1615.art?highlight=tobback
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/11/van-de-krekel-de-mier-de-economist-en.html
(3) http://www.electoral-vote.com/evp2012/Pres/Maps/Nov20.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten