Vier jaar geleden heb ik na de afloop van de verkiezingen eens achterom gekeken, en zag dat het maar matig was (1). Voor Obama ging het nog "te vroeg" zijn, en verder als "verslaggever" een paar kanjers van beginnersfouten.Maar goed dat mijn voornaamste criterium was of ik er zelf plezier aan had beleefd: en zo kwam alles toch nog goed.
Deze keer zijn er een paar dingen anders. Een tikje pijnlijk misschien dat ik me deze keer van de "beginnersfouten" van destijds bewust was, maar desondanks... Journalistiek is nu eenmaal een vak, je kan het leren, de één al beter dan de ander, en als je het niet geleerd hebt: de posts spreken voor zich, en ik begrijp en erken dat het journalistiek gesproken nog altijd even pover is. Dat maakt het erger als ik er deze keer minder plezier aan beleefd heb. Niet aan het schrijven zelf - anders deed ik het gewoon niet - maar ik vond de campagne zelf in veel opzichten veel saaier dan vorige keer. Smeriger, dus minder inspirerend. Inhoudslozer, dat soort dingen.
Als ik echter vergelijk met mijn "te vroeg voor Obama" van destijds is het deze keer een stuk beter. Wie drie jaar geleden geloofde dat Palin een belangrijke speler zou worden (2), wie twee jaar geleden met Dick Cheney parmantig verklaarde dat "Obama een one-term president zou worden" (3), wie zich een jaar geleden afvroeg wie de uitdager zou worden, en hoe dat dan zou aflopen (4): ze hadden allemaal gewoon op Speels maar Serieus kunnen lezen hoe het er in werkelijkheid ging uitzien. Ik voel zelf ook dat dat soort "you read it here first" borstgeroffel ontzettend vervelend overkomt, maar ik denk dat we er allemaal aan bezwijken. Wat het zo vervelend maakt is dat vandaag geen kat zich nog inbeeldt hoe dat destijds aanvoelde; en je hebt nu eenmaal geen tijdmachine om het er nog eens goed te gaan indraaien...
Wel, twee voorbeelden kan ik werkelijk niet laten passeren. De eerste dateert van precies een jaar geleden (5). Het leek allemaal niet zo goed te gaan met Obama, en hier lezen we:
"Maar ik zie gewoon de
krantenartikelen en de blogposts voor me, wanneer ze temidden van de
hoera's voor de nieuwe president Obama, op een toon alsof ze het
allemaal altijd wel geweten hadden, zullen verklaren dat zijn zwakke
periode nu eenmaal gecompenseerd werd door de minstens even zwakke
oppositie."
Zeg nu zelf, dat is toch niet zo slecht, nietwaar? Maar zo mogelijk nog beter vind ik deze over Romney, nu bijna twee jaar (!) geleden (6):
"ik blijf me verbazen over het belang dat, blijkbaar, is gehecht aan de
resultaten van de verkiezingen van 2010. Een ramp voor de Democraten,
dat zeker, maar veel meer de uitdrukking van de volatiliteit van
politiek dan van fundamentele trends. Je voelt heel goed hoe allerlei
Republikeinen dit dolgraag willen lezen als de eerste stap van een
trend, maar ik denk echt dat ze het mis hebben."
Je mag met wijsheid achteraf honderd keer vinden dat al de rest triviaal was (dat was niet hoe het er toen uitzag, maar je mag het van mij denken), maar ik denk dat je hard zal moeten zoeken om iemand te vinden die zo kort na de (voor de Democraten) rampverkiezingen van 2010 kwam vertellen dat ze zich allemaal dikke illusies zaten te maken.
Nu, ik zie zelf ook wel in dat dat allemaal maar flauwe uitvluchten zijn om Speels maar Serieus te lezen, hoor!
---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2008/11/verkiezingen-het-is-geen-wetenschap.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2010/12/ha-ik-begin-al-een-beetje-gelijk-te.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/01/dick-cheney-versus-koen.html
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/11/de-herkiezingskansen-van-obama.html
(5) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/10/aangeschoten-wild.html
(6) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/02/oei-oei-oei-romney.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten