De Standaard schrijft over een tweet van Geert Noels waarin hij zich beroept op het sprookje van de krekel en de mier. In het echte sprookje wordt de potverterende krekel weggestuurd, maar zoals Geert Noels zegt, als ze met voldoende zijn kunnen krekels altijd afpakken (de gebruikte term is "belasten") wat ze anders niet kunnen krijgen.
Op zich juist, maar er komen nogal wat reacties die "op zich" ook wel een kern van waarheid bevatten. Tot we ontdaan van fabels, interpretaties en morele preken weer komen bij wat we al lang (hadden) (moeten) weten. "We" moeten opdraaien voor de crisis omdat (a) die crisis er is, (b) er nog altijd veel onduidelijkheid is over wie die crisis heeft veroorzaakt en (c) wie het ook was, de "echte" schuldigen nooit in staat zullen zijn om de putten zelfs maar een beetje te vullen.
Dus ontaardt de discussie in die ene basiswijsheid: "de anderen moeten opdraaien voor de crisis". Vermits iedereen zich tegelijk op die wijsheid terugplooit... Juist.
Ikzelf vind al een tijdje dat we wel degelijk allemaal zelf moeten opdraaien voor de crisis (2). Dus ik kan me wel in een indexsprong vinden, zelfs als dat "mijn koopkracht aantast", en zou ik onmiddellijk luisteren naar voorstellen om de lonen in mijn sector (een bank...) te doen dalen: sorry, vakbonden. Verder heb ik al lang door dat ik nog lang nog veel belastingen zal betalen: altijd naar mijn bescheiden vermogen, vanzelfsprekend.
Mijn indruk is dat het beroep op de krekel en de mier alleen maar een salvo was in dat debat. Mensen die geen zin hebben om op te draaien voor de crisis en die rijk genoeg zijn om inderdaad echt veel belastingen te voelen aankomen, zullen zich er wel in kunnen vinden. Maar mensen die integendeel leven van uitkeringen weten ook wel wat daarvan de keerzijde is: en de rest van het debat kan je gaan lezen op Twitter. Ze vinden allemaal dat "de anderen" voor de crisis moeten opdraaien...
Dat de uitkeringtrekkers niet echt in een sterke positie staan... Wel, dat is nu precies wat de fabel uitdrukt, nietwaar? Alleen, onder mijn motto dat we werkelijk allemaal voor de crisis zullen opdraaien vind ik dat de belastingbetalers ook eens over het volgende moeten nadenken. Als je niet of nauwelijks de inkomsten wil verhogen ("hoera, geen nieuwe belastingen!"), moet je noodzakelijk de uitgaven beperken: pech, uitkeringtrekkers! Alleen, waar is de simpele Excel spreadsheet waarin met een paar lijnen iets staat uitgedrukt dat als vorm ongeveer als volgt is?
Dus...
Diepte van de put: X
X min de opbrengsten van het schrappen van een paar aftrekken en misbruiken: Y (laat me raden: Y zit nog altijd heel dicht bij Y; geef het eens toe?)
Y gedeeld door de het aantal uitkeringtrekkers en andere posten (leger, politie, onderwijs, vuilnisophaling,...) waarop de staat geld uitgeeft: Z.
Volgens mij is dat nu precies wat in de Amerikaanse verkiezingen ook ontbrak. Romney verklaarde wel dat hij ging "besparen", maar het was zonneklaar dat hij nooit kon antwoorden waarop. Want iedereen die probeerde iets als de spreadsheet hier beschreven te maken zag in één oogopslag: Z is veel te hoog om zelfs maar denkbaar te zijn. En veel van die posten zijn posten waarop juist niemand echt wil besparen.
Ergo, er zullen nieuwe inkomsten komen. Dat hangt niet af van "gerechtigheid" of wat jij toevallig leuk vindt, maar van wiskunde.
Dat is gewoon maar mijn opinie! Als die fout is, kan je dat waarschijnlijk vrij eenvoudig aantonen. Het begint met een eenvoudige spreadsheet...
Enzovoort.
--------------------------------------------
(1) http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121116_042
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/09/voor-de-crisis-opdraaien.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten