Toch een beetje een verjaardag in mineur

Acht jaar geleden, vandaag, dat ik ben beginnen bloggen: en ik houd wel van verjaardagen. Maar het is er één die een beetje in mineur klinkt. Vroeger, ooit, in 2010 of zo - al dan niet toevallig in de tijd van de serie over de slag om Stalingrad, gingen de bezoekerscijfers elke dag vlot boven de 100. Maar vandaag, sinds vele maanden, ziet een typische maand er ongeveer als volgt uit:



Dat komt niet eens meer altijd boven de twintig uit! Als je dan weet dat twee derden of zelfs drie kwart van de bezoekers toevallige passanten zijn, gearriveerd omdat ze één of ander trefwoord op Google hebben ingegeven, en verder dat ik (om één of andere voor mij mysterieuze reden) geen post meer kan plaatsen, zonder dat ik zeven (7) hits van Facebook - die allemaal apart geteld worden - op mijn dak krijg, dan zie je de droevige conclusie: er is geen hond die het interesseert. Bij wijze van spreken, natuurlijk, want in werkelijkheid denk ik te zien dat er een drie of vier (of zoiets) lezers zijn die het intussen al vele jaren volhouden, en die wil ik heus geen "hond" noemen, hoor!

Maar die zeer schaarse geregelde lezer zal dat ook wel door hebben, zeker?

Merk op dat ik vorig blogjaar wel de verklaring heb gevonden van waarom ik me daar allemaal geen zorgen om kan maken. Reverse Paranoia (1)! Ik denk helemaal niet dat er één of ander duister complot tegen mij aan de gang is; ik vind het gewoon heel normaal dat allerlei dingen die ikzelf eindeloos fascinerend vind ongeveer de hele mensheid Siberisch koud laten.


Laat ik mezelf dan ook maar een gelukkige blogverjaardag wensen en héél misschien, durf ik het hopen, misschien terug wat meer posts?

---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/06/ik-begrijp-weer-eens-de-hetze-niet.html