Enkele weken na mijn uitwisseling me de federale overheid (1) kreeg lezer Lieven medelijden met me (dankudankudankudankudanku cetera) en liet me weten dat het niet volstond om iets te downloaden, maar dat ik het daarna ook nog moest uitvoeren. Een deel van de reden waarom ik heel het experiment (met mails aan de overheid en zo) heb opgezet was niet ik niet wist dat ik een dom rund ben (laten we niet overdrijven, hé: in dit onderwerp) maar wel dat ik me afvroeg hoeveel tijd het ze zou kosten voor ze (a) begrepen wat ik niet begreep en het me (b) Diets kunnen maken.
En het antwoord, dat me toch een beetje tegen valt, is: helemaal niet. Na de derde post uit de voetnoot hieronder hebben ze het opgegeven, en ik heb er niets meer van gehoord. En nogmaals, ik heb er (nu ik ook doorheb hoe simpel het allemaal was) ergens wel alle begrip voor. Maar aan de andere kant: heb ik het nu zo mis als ik denk dat de overheid graag zoveel mogelijk mensen op die eID kaartlezer wil krijgen (bijvoorbeeld om hun belasting aangifte online in te vullen)? Tenzij ik dat mis heb kan ik dit kwijt.
Dit zou je in een commerciëel bedrijf niet rap zien gebeuren.
Oh, we maken fouten (nee, ik bedoel niet de crisis, ik bedoel de fouten die jij ook een paar keer per week maakt), we laten boze klanten achter, we missen simpele oplossingen; maar als je het allemaal zou uitdrukken in een percentage van een totaal aantal vragen?
Het - be - staat - niet dat wij - die tenslotte graag hebben dat de mensen met ons bankieren - zo onze schouders ophalen en denken dat de klant een te groot kalf is (let wel, ik beklaag me niet over het feit dat ze die conclusie trekken, noch ontken ik dat de conclusie juist is) om er nog moeite aan te wijden.
Anderzijds geef ik toe dat ik het hele geval ook heb opgezet als een soort emotionele indekking. Het was een ontzettend frustrerende ervaring, en het feit dat ik het allemaal ging gebruiken om er over te bloggen hielp toch een heel klein beetje om al die energie bij elkaar te rapen en me met dit soort dingen (subjectief: mij interesseert het werkelijk niet, maar ik erken dat dat voor andere mensen anders is) bezig te houden. En nadat dat glorieus mislukt ging zijn zou ik er een serie posts over de Kafkaiaanse overheid aan overgehouden hebben, en al mijn neoliberale vrienden zouden me alles vergeven en opnieuw mijn blog komen lezen.
En zo erg was het nu ook weer niet. Ze hebben werkelijk geprobeerd er naar te kijken, en als het mislukt is, wel, het ligt ook aan mij, natuurlijk.
------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/koen-versus-het-overheidsapparaat.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/the-battle-is-joined.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/niet-dat-ze-niet-proberen-hoor.html
1 opmerking:
Je hebt me aan het denken gezet over het verschil tussen eId en de verschillende internet banking oplossingen van de belgische banken.
Het lijkt er op dat de overheid te ambitieus geweest is. eId is in principe veiliger en heeft meer mogelijkheden dan de digipassen van de banken. Maar de oplossing van de banken is veel robuuster doordat ze eenvoudiger is.
Een reactie posten