Papa (heel snel): "IJsje-ijsje-ijsje!"
Kleuter Sarah (met van verwachting blinkende oogjes): "Papa is een...???"
Papa: "Jongen!"
Ja, zeg. Papa is niet zo dom als hij er uitziet (gelukkig maar). En daarbij, papa kende deze al, al wil hij dat natuurlijk nooit toegeven. Dat is nog maar vier jaar oud, maar dat moet zich niet te slim gaan vinden. Laat ze maar voelen wie de baas is!
Kleuter Sarah is overigens ook nog altijd erg vaak bezig met het thema "sterven". Maar toch denk ik dat mijn aanpak van destijds (1) redelijk gewerkt heeft, want meestal praat ze er nu even terloops over als over de lange zomeravonden, en hoe weliswaar daarna de herfst weer komt, maar dat eindigt dan weer op Sinterklaas: eind goed, al goed. Maar bij elke vermelding van onderwerpen als "oud" komt er meteen "jullie zijn nog niet erg oud, hé? Jullie zijn nog een beetje jong, hé?". Ze heeft heel goed begrepen dat mensen eerst klein zijn, dan groot worden, dan oud, en dan sterven ze. En ze is doodsbang dat dat haar mama en papa ook zal overkomen, en dus klampt ze zich vast aan het feit dat mama en papa "nog een beetje jong zijn".
En ja, het is dan soms moeilijk om niet een beetje ontroerd te raken. As ware dochter van haar papa gebruikt ze graag woorden die haar eigenlijk boven haar pet gaan, en dus krijgen we "als jullie zullen sterven zal ik ontroostbaar (!) zijn". En dan merkt ze wel op dat papa daar even van moet slikken, en dus begrijpt ze intussen wel dat het niet erg is om dood te zijn (we denken tenslotte ook niet vol angst terug aan de tijd voor we geboren waren?), maar dat de achterblijvers dan wel erg verdrietig zijn. Tjatja. Tjatjatja...
Peuter Thomas, zo goed als drie, spreekt nog altijd erg slecht. Maar toch denk ik dat met peuter Thomas alles in orde komt. Hij ziet heel goed verbanden, die peuter Thomas:
Peuter Thomas: "Oh! Kijk! V'ie' tui!"
Papa: "Oh ja! Een vliegtuig! Dat heeft Thomasje heel goed gezien!" Het was één van die vliegtuigen die heel erg hoog vliegen, en dus nauwelijks zichtbaar zijn tegen de felblauwe hemel, maar peuter Thomas heeft het toch gezien. En dan, heel onverwacht, en nauwelijks verstaanbaar:
Peuter Thomas: "Waajom oo' niet a'aai?"
En ik vind dat sterk van zo'n klein bazeke. Hij ziet een vliegtuig, hij wéét dat een vliegtuig veel lawaai maakt, maar dit vliegtuig maakt geen lawaai: en peuter Thomas wil weten hoe dat komt. Nu is het antwoord nog eenvoudig omdat het zo hoog vliegt, maar binnenkort vraagt hij zich af hoe de wereld er uitziet als je meereist op een lichtstraal; en wie weet wat hij dan allemaal zal bedenken?
En ook baby Simon maakt belangrijke vorderingen. Hij is zeer snel geëvolueerd naar een baby die kan stappen aan het handje, en daar stagneert hij nu al ettelijke weken. Zijn broer en zus konden stappen toen ze bijna 18 maanden waren, maar baby Simon, denk ik, zal het op zijn 14 maanden klaarspelen. Nog altijd niets buitengewoons, natuurlijk, maar Robeyzen zijn laatbloeiers...
Het belangrijkste is evenwel een schijnbare kleinigheid. Baby Simon heeft moeite om lactose te verteren, dus hij was nog altijd aan speciale poedermelkskes. Maar nu zijn we toch naar een vloeibare opvolgmelk overgeschakeld. Het is een heel klein detail, maar je staat er versteld van hoe psychologisch belangrijk dat is. Het verschil met een papflesje volgieten met water en dan al die schepjes afmeten en schudden, elke dag opnieuw - en zeker als het om 03.00 uur 's nachts moet gebeuren... In vergelijking daarmee is gewoon een flesje volgieten en verwarmen een luxe. En zo raken we weer van één van die kleine schakels kwijt in die verpletterende keten van opstaan om 05.30 uur en doorgaan en -duwen tot je om 21.00 uur het laatste flesje afgewassen in de kast kan zetten, met intussen gaan werken, en belastingen betalen, natuurlijk. Dus het leven is hier nog altijd een enorme rush, maar heel geleidelijk klaart de atmosfeer op. En oh ja, we slapen tegenwoordig ongeveer de helft van de nachten de hele nacht door. Een mens moet blij zijn met kleine verbeteringen...
----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/07/de-existentiele-problemen-van-kleuter.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten