http://lvb.net/item/8459#96435
En ik kan zeggen dat ik het heel herkenbaar vind. De drie jaar geschiedenis van blokkering en "madam non", waar ik het toch ook af en toe over gehad heb, staat eerst. Luc neemt nog enkele overwegingen mee over wie het meest overtuigend is in de onderhandelingen met Franstalig België, en dan valt het woord "signaal", een term die ik in mijn eigen posts al tot drie jaar geleden terugvind. Heel veel kiezers, nog veel meer dan bij de verkiezingen van één en drie jaar geleden hebben een signaal willen geven; om het met de woorden van Luc te zeggen, ze hebben op de partij willen stemmen die de Franstaligen zo lang gedemoniseerd hebben. En iedereen die alweer blazend van afkeer op de kat zit zou ik willen vragen: als je je nu nog niet afvraagt waarom datzelfde signaal almaar sterker klinkt, wanneer ga je het je dan afvragen?
Van mij had dat allemaal niet hoeven gebeuren. Van mij hadden de politiekers drie jaar geleden al naar de onmiskenbare signalen mogen luisteren; zodanig niet mis te verstaan dat ikzelf (de man die in 2,007 voorspelde dat al de poeha rond Obama wel weer zou wegebben: géén politiek inzicht en er nog bijna trots op ook) ze kon opvangen.
Maar dat hebben ze dus niet gedaan, en Bart De Wever noteerde tevreden bij zijn tegenstanders de ene own goal na de andere. Voeg er nog bij, in Lucs tekst, het falen van de andere partijen en ook de Hayek-liberaal in mij erkent: verdiende loon, liberalen, ik hoop dat jullie er iets van hebben geleerd. Brad DeLong zou zeggen, three years late and 800,000 votes short, maar voor politiekers is het nog goed.
Want in feite: het klinkt een beetje alsof ze er inderdaad iets van hebben geleerd. Di Rupo heeft het zowaar al letterlijk gezegd, dat "luisteren naar het signaal van Vlaanderen". Nu, tussen zeggen en doen ligt er nog een wereld van verschil, maar toch... En denk ook terug aan dat "verkiezingsdebat". Wat een vriendelijke houding namen ze allemaal aan voor Bart De Wever! Het was bijna onderdanig te noemen! Bart De Wever, het nieuwe alfamannetje, en nog onbetwist ook! Dat hebben we ook al wel ooit anders gezien.
En ja, ik voel al evengoed die aantrekkingskracht. Nu hebben we een fatsoenlijk, rechts nationalistische partij, die - wegens "teveel nationalisme en te weinig economie", alsook dat goedkope sneren van "beteuterde gezichten van links" - mijn partij niet is, maar waarvan ik alleen maar kan vinden: knap gedaan, wel verdiend, en veel succes.
En maak me wakker als er terug serieuze Hayek-liberalen aan het woord komen.
4 opmerkingen:
de wever is wel nogal rancuneus (tov phara en pikant tov VLd en PS vanavond op canvas) Voor iemand die nog moet beginnen met onderhandelen en de verkiezingen met zo een verschuiving won vind ik dat niet zo slim. Ik had gedacht dat ie toch iets geleerd had van het leterme debacle.
Wwere twice close to an agreement on BHV. Everybody agreed, including the main Flemish parties. The first agreement has been sunk by spirit, the second one by the NVA.This is all well known and documented. Then, those who complain about not reaching an agreement send a signal by voting for those who made those agreements impossible. Mmmmm...
exactly. the sheer irony of it. people gave their symbolvote to the party who never did anything but sicken everything up (not that our politics weren't already ill, but they did not try to get the patient better) anyway, good strategic play of NVA and 'goede vriend' Bart.
Het lijkt me toch dat je niet enkel moet kijken naar de vraag OF er een akkoord kwam, maar ook naar wat er in stond.
Blijkbaar, want ik geloof het verhaal zoals het hier staat, waren de belangrijkste Vlaamde partijen akkoord met het voorstel. En blijkbaar was er één partij die er niet mee akkoord was. En die partij heeft nu een overwinning behaald dat ze er *zelf* van duizelen.
Kortom, het lijkt er op dat de Vlamingen druk aan het signaleren zijn. Nu kan je proberen redenen te vinden om dat allemaal te negeren, of je kan proberen het signaal op te vangen en er iets mee te doen.
Zelf denk ik dat het negeren leidt tot een splitsingslogica. Niet mijn favoriet scenario, maar zo lijkt het me. Soit.
In dat geval zou ik een "zwakke" aanpak kiezen en de Brusselse bevolking - de facto de Franstaligen - zelf laten kiezen tussen de PS-staat en de Vlamingen. En daarbij zou ik wéér voor een "zwakkere" aanpak kiezen en proberen er als Vlaming minstens zo aantrekkelijk uit te zien als de PS.
Maar ik betwijfel of ik veel politiek succes zou hebben. Het moet "van twee kanten" komen - en in mijn geval komt het blijkbaar van *nul* kanten...
Ach, we zullen het wel zien evolueren, veronderstel ik...
Een reactie posten