Het is in feite al sinds begin maart zo, maar nu is het zonder de geringste twijfel. Ik vraag "waar is het dekentje" en peuter Simon wijst naar de stoelleuning waar zijn knuffeldekentje overheen ligt gespreid en zegt "dekentje is dà". Met een heel mooie, heel duidelijk uitgesproken "is", kortom, hij kan het. Terwijl zijn "poes i' dà" en "tutje i' 'evallen" van enkele dagen of weken geleden nog aan twijfel onderhevig was. Voor de rest is hij een echt jongentje: absoluut gefascineerd door alles wat rolt. Dus auto'tjes, balletjes, en nu het mooi lenteweer is ook een echte bal (met Boembamotief). Hij loopt kraaiend van de pret en met uitgestrekte armpjes achter de vooruitgeschopte bal aan, en het is duidelijk dat hij nu al op het punt staat papa te dribbelen.
En zo nemen we één na één die kleine mijlpalen van het leven. Hij wordt volgende maand twee jaar: nog een half jaartje en pruts gaat naar school. Zoals kleuter Sarah deze zomer zes jaar wordt; nog een half jaar en Mega Sarah gaat naar het eerste leerjaar. Ze staat op het punt te kunnen lezen, die kleuter van ons die amper twee alle letters kon lezen, maar die we nooit verder "gepushed" hebben. Nu trouwens ook niet; ik merkte een beetje tot mijn stomme verbazing dat ze "ineens" verschillende woorden zoals "neemt" en "gaat" in één oogopslag kan lezen (u en ik vinden dat normaal, maar als "u" ook nog een vijf of zesjarige in huis heeft, dan weet "u" wat ik bedoel), maar sindsdien heeft ze ineens helemaal geen zin meer om te oefenen - en dus oefent ze niet. De tijd om verplicht te worden komt heus wel snel genoeg, en het duurt ook lang genoeg...
En wij blijven spartelen met korte en onderbroken nachten, en kindjes die nog flesjes drinken, en eentje dat nog luiertjes draagt, en die geholpen moeten worden met aan- en uitkleden... Maar het betert. Langzaam, heel langzaam, klaart de lucht op, en geregeld slapen we al eens zes uur, zeven uur, zelfs acht uur aan één stuk door, en dan voelt dat aan als een extra dag vakantie. En peuter Simon kan zinnetjes van drie woorden zeggen, en als ik zo eens over dit blog snuister zit ligt hij daarmee maanden voorop op zijn broer, maar zo op 't eerste zicht zal hij nog wat vroeger moeten opstaan om ook zijn zus te kloppen.
En hij staat nochtans al heel vroeg op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten