Ergens op het internet - de lezer zal me vergeven dat ik op een officiële "dag van nationale rouw" niets heb bijgehouden (1) - stond een tekst die, was het een tekening geweest, een prachtige cartoon kon zijn. De titel was iets als "Waarom ik niet langer achter het Imprium sta, door Darth Vader". En ik denk dat iedereen die maar een beetje weet wat er gebeurt in het financiële wereldje meteen wist waarover het ging.
Een topman van het legendarische Goldman Sachs heeft de deur achter zich dichtgetrokken, en bij wijze van klap had hij een pamflet gepubliceerd. De cultuur van Goldman was helemaal omgeslagen en het succes van het huis kwam niet langer uit het oplossen van de problemen van de klanten, maar wel van het bestelen ervan. En in deze wereld waarin het Zondebokmechanisme de neiging heeft naar de bankiers te wijzen gaf dat een luide knal. Maar de "cartoon", met zijn verwijzing naar "Darth Vader" en "The Empire" suggereerde toch dat het wel een tikje gemakkelijk is er eerst tien jaar in mee te draaien, en dan een sorry briefje te schrijven.
En toch vond ik dat het iets heel herkenbaars had. Destijds, in de jaren negentig, en op een oneindig veel lager niveau, heb ikzelf meegespeeld in de introductie van derivaten in de Belgische wisselmarkten. Dus ik weet, omdat ik er zelf bij was, dat de kunst inderdaad is om gesofisticeerd gereedschap te gebruiken om specifieke problemen aan te pakken, en niet om (pakweg) indruk te maken op personen van het andere geslacht. Het is in deze psychologische omgeving niet wat de mensen willen horen, maar het is werkelijk een kwestie van kennis en kunde, die je vervolgens werkelijk op reële situaties kan toepassen. Als je dat een tijdje in eer en geweten volhoudt, dan heb je na verloop van tijd een reputatie die maakt dat klanten je serieus gaan nemen. En die klanten weten heel goed dat wie produkten met hoge toegevoegde waarde verkoopt, zelf ook een deel van die toegevoegde waarde opstrijkt: winst.
Dat is waar de mannen zich scheiden van de sharks. Ik ben zelf altijd tegen mezelf beschermd geweest doordat ik altijd op de laagste sport van de ladder heb gestaan. Wie weet hoe ik zou gereageerd hebben als de mensen tegen mij "ja meneer" en "nee meneer" hadden moeten zeggen en ik zelf het gevoel had dat mijn vingers dingen in goud veranderden: ik denk dat je heel sterk in je schoenen moet staan om er dan niet zelf in te beginnen geloven.
Maar dat is een ander verhaal. Mijn punt hier is dat "Darth Vader" zo nauwkeurig dat proces van "toegevoegde waarde" naar "turning shit into gold" (2) wist te beschrijven, dat ik zijn verhaal geloofwaardig vind. Ik houd dus toch maar rekening met de mogelijkheid dat de "Darth Vader cartoon", zo mooi gedaan als hij was, ook een tikje onheus was. Maar goed, je hebt de volkswoede tegen je, veel kans om veel na te denken zal er wel niet zijn.
----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2012/03/een-laatste-groet.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/09/turning-shit-into-gold-en-omgekeerd.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten