Helemaal bij het begin van dit jaar heb ik een postje geschreven over analysten die "een afgrijselijk 2012" voorspelden (1).Misschien herinner je je nog wel, die zomer en herfst van 2011 toen de euro-crisis volop woedde, heviger nog dan nu in de lente van 2012, en er opnieuw over de crisis werd gepraat in termen van "Lehman Brothers". En de beurzen crashten alsof nul euro nog teveel was voor een aandeel van een bedrijf.
Dat is iets wat ik me nog zeer goed herinner uit mijn tijd in de markten. De mensen "voorspellen" in de eerste plaats wat zij graag zouden zien gebeuren. Maar we leven niet in gewone tijden, dus we moeten kijken naar wat mensen in de tweede plaats voorspellen. Wat ze in de tweede plaats voorspellen is dat wat net gebeurd is weer opnieuw zal gebeuren. Herinner je je nog de "dead cat bounce" post (2)? In maart 2009 bereikte de beurs een dieptepunt dat we sindsdien van geen kanten meer hebben teruggezien, maar toen het eens een weekje steeg stonden ze aan te schuiven om te zeggen dat het allemaal maar een illusie was. We waren immers al bijna twee jaar aan het crashen, en dus denken de mensen dat het zal verder crashen - als ze tenminste de hoop al hebben opgegeven dat het opnieuw zal stijgen (zoals ze graag hadden zien gebeuren).
En typisch is dat het punt waarop het weer stijgt: als iedereen denkt dat de anderen zullen verkopen, dan is er helemaal niemand niemand meer over om te verkopen, en dan kan het ook niet meer dalen.
Kortom, hoewel ik de toekomst evenmin kan voorspellen als iedereen, namelijk helemaal niet, kan ik wel, wanneer ik mensen zie praten over "dead cat bounce" of "een afgrijselijk" jaar, kan ik altijd bedenken dat dat vaak het moment is waarop precies het omgekeerde gebeurt. Of nog: dat je misschien wel een beetje optimistischer mag zijn.
En raad eens! Ruim drie jaar na de dead cat bounce zijn we nooit meer in de buurt van dat dieptepunt geweest...
Hoe zit het met de "afgrijselijk jaar" voorspelling? Alles wat we momenteel kunnen zeggen is dat de juiste voorspelling zou geweest zijn: netto zullen we binnen een half jaar ongeveer staan waar we "nu" (eind december 2011) staan. Zeg nu zelf, dààr zal je niet mee in de krant komen.
Wel valt me heel erg op: als de markten (zowel nu als in die zeer lange herfst van 2011) denken dat de overheden fundamentele maatregelen willen nemen, dan stijgen ze als raketten. En zodra ze doorhebben dat het allemaal weer maar een beslissing van "pappen en nathouden" is geweest, zakken ze gewoon weer verder weg. Dat is zeer beslist niet wat de aanhangers van "het is de schuld van de overheid" willen zien, en dus is er dan veel sprake van "doping" en "het infuus" en de rest van de propaganda (3). Terwijl, als ik heel liberaal aanneem dat de markten het best weten, die markten nu al een hele tijd suggereren dat de overheden een aantal onderliggende problemen rond de euro aanpakken (bankenunie, lender of last resort, kapitaalstromen,...).
Ik weet natuurlijk niet of dat deze keer het geval is. Vandaag is het weer grooote euforie. Tenzij je iemand bent die nog liever de planeet doet ontploffen dan een ideologische pluim te laten stel ik voor dat we samen hopen dat het, deze keer, zo blijft.
Want eind juni is een goed moment om de verjaardag van de crisis te vieren. Vijf jaar oud ook alweer. Ik weet nog dat ik na één jaar vond dat het al lang duurde...
-------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/01/optimisme-voor-2012.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2009/03/dead-cat-bounce.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/04/doping-newspeak-alert.html
2 opmerkingen:
Vertel in Spanje of Griekenland maar eens dat het géén afgrijselijk 2012 is.
En natuurlijk geloven "de markten" (welke?) dat overheden de crisis kunnen "oplossen": gratis geld voor de bankiers! Alleen het heeft zijn prijs. En ik weet wel wie die gaat betalen.
Een reactie posten