Ik open het blogger dashboard voor een nieuw postje, en een pop up vertelt me dat ik nu kan linken aan Google plus, wat zal helpen om andere bloggers of posters of zoiets te vermelden. Kan best interessant zijn, denk ik, en dus klik ik. Een scherm verschijnt met een afbeelding hoe het er ongeveer uitziet. Aha. Je moet klikken voor meer info. OK, een nieuw scherm verschijnt met iets, ik weet al niet meer wat, maar het leek nog interessant genoeg om het te lezen. Het feit dat ik het al niet meer weet alleen al... Maar soit. Ongeveer daar ergens, denk ik kwam er een pagina met een hoop andere dingen die je moest doen en waar je eerst moest klikken opdat...
Mannekens... Ik wil echt wel, hoor. Maar.
Een vriend van me heeft eens gezegd dat ze computers, software, verbindingen en dergelijke altijd maar gebruiksvriendelijker maken, omdat er nu eenmaal zoveel mensen zoals ik rondlopen. En inderdaad... Maar deze Google plus lijkt me daar géén goed voorbeeld van. Ikzelf heb eens gezegd dat de kans dat iemand een bepaalde pagina raadpleegt (om te zwijgen van de vraag of hij er iets mee doet) omgekeerd evenredig is met het kwadraat van het aantal keer dat hij moet klikken voor het opgelost is. En deze Google plus lijkt me daar wèl een goed voorbeeld van.
Ik wil echt wel, hoor. Maar ik ben er nog altijd niet eens zeker van dat het wel werkelijk interessant is. Hoeveel van mijn zeer kostbare, zeer schaarse vrije tijd denken ze dat ik er ga insteken? Sorry, geen tijd. Zelfs dat postje zal waarschijnlijk al voor morgen zijn: scholier, kleuter T, kleuter S, eindejaar, boodschappen,...
Trefwoorden: "omgekeerd", "kwadraat", "mensen zoals ik".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten