Ik heb duidelijk nog niet de hele Twitter begrepen...

Van enkele uren geleden maak ik de volgende screenshot van "Taking Hayek Seriously":



Nu bestaat er ook volgende tweet van mijzelf, ook van enkele uren geleden:



Het opmerkelijke is dat ik heb geantwoord op een eerdere post van "Taking Hayek Seriously". Ongeveer een uur eerder, namelijk, hadden ze precies dezelfde tweet geproduceerd, maar dan over de hoofdstukken 9 & 10 van The Road to Serfdom. En ikzelf, die de hoofdstukken 9 en 10 van The Road to Serfdom nogal goed ken, dacht meteen dat ze wel geïnteresseerd gingen zijn in mijn citaatje daaruit, in mijn tweet hierboven. Tot het punt dat ik de typefout ("vert" ipv "very") behoorlijk jammer vind.

Hoe dan ook, wat er toen gebeurde is dat er een uurtje later een nieuwe tweet verscheen, de tweet die ik nu net heb gecopiëerd hierboven; klinkt een beetje als "oeps, foutje, het moest zijn, de hoofdstukken 10 en 11", eigenlijk. En wat er nog wat later gebeurde is dat de originele post ineens verdwenen was, zodat je in mijn tweet wel kan klikken op "view conversation", maar dat de tweet waarop ik reageerde - verdwenen was!

Dus het is duidelijk dat er nog heel veel is dat ik over Twitter moet leren. Bijvoorbeeld wist ik niet dat, wanneer iemand merkt dat hij iets heeft gepost dat hem behoorlijk tegen zijn kar rijdt, hij die tweet weer kan verwijderen.

Maar merk je met mij op dat het allemaal nogal aan "selectief citeren" doet denken? Ja, het staat heel geleerd erg veel met Hayek te zwaaien. Had ik al gezegd dat het me al eerder is opgevallen dat sommigen die veel  met Hayek zwaaien niet altijd met alles wat Hayek zegt opgezet zijn?

Kijk eens wat ik nu vind!

De laatste tijd begin ik het Twitter gebeuren een beetje te doorgronden ("fat lot of good did it to me"), en sinds enkele dagen volg ik iemand of iets die ("dat") zich "@Friedrich Hayek" noemt. En daar heb ik deze morgen de volgende screenshot van een Tweet gemaakt



Kijk nu toch eens! En zeggen dat het artikel (1) waarnaar ik (2) enkele dagen geleden verwees (je weet wel, met die "domme ruzie") beweerde dat Krugman zich na het (beweerde) ontmaskeren van zijn "oproep tot een zeepbel" probeerde zich te verstoppen "achter een stroman"! En nu krijgen we zomaar te lezen dat het Krugmans' "bubble plan" was, dat de economie deed crashen!

Zeg nu zelf, de kans dat iemand destijds iets dergelijks ook al had beweerd is meteen stuk groter geworden. En dat van die stroman... (grote, rokende puinhoop...)

Soit. Er schoot me intussen nog iets anders te binnen. Terug naar dat beruchte artikel van Krugman zelf (3), waarin hij het woord "zeepbel" gebruikt (en er "dus" heeft toe opgeroepen). In het bijzonder wanneer jij de soort persoon bent die al die artikelen met een "dom" kwoteert, wil ik je vragen: zou jij als je alleen dat artikel had gelezen, en niet de propaganda die er rond gemaakt werd, ooit op het idee gekomen zijn om dat te lezen als een "oproep" tot een "zeepbel"? Ik bedoel, als je ook nog eerlijk moet zijn?


Ik zal je vertellen waarom je nu zo ongemakkelijk op je stoel zit te schuiven. Het probleem is dat je nu "ja" moet antwoorden. Want als je "nee" antwoordt; wat ga je dan antwoorden op de vraag waarom dat andere artikel dat dan beweert; wat je denkt van de enorme hoeveelheid manoeuvres die er nodig waren om dat toch een beetje een schijn van waarachtigheid te geven, van de scheldpartij die ik op mijn dak kreeg toen ik dat "intellectueel oneerlijk" noemde, en waarom het niet "intellectueel oneerlijk" zou zijn iemand met zoveel manoeuvres aan te praten wat hij nu eenmaal niet gezegd heeft?

Laat staan waarom je de posts met een "dom" kwoteert, als die dat alleen maar, correct, aankaarten?

Maar als je met "ja" antwoordt beginnen je problemen pas goed! "Ja"? Ah? En... waarom?

Nee, niet om de verhalen over heel andere interviews en heel andere artikelen: die heb je om te beginnen alleen maar uit dat artikel dat daar al die propaganda over verkocht. Maar als je nu alleen naar de tekst van Krugman kijkt, en je moet me vertellen wààr je daar een "oproep" tot een zeepbel ziet staan...?

Kijk, dat is nu de reden waarom je zo ongemakkelijk op je stoel zit te schuiven.


----------------------------------------
(1) https://mises.org/daily/6372/Krugmans-Call-for-a-Housing-Bubble
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/02/het-is-de-schuld-van-paul-krugman.html
(3) http://www.nytimes.com/2002/08/02/opinion/dubya-s-double-dip.html?scp=4&sq=krugman%20mcculley%20bubble&st=cse

Speels maar Zeer Juist

Tweet:




Natuurlijk heb ik het ook ge-retweet-ed.

Zeker "begrijp" ik die "Italianen die op Berlusconi stemmen"

De Standaard lanceert een discussie met als titel "Begrijpt u die Italianen die op Berlusconi stemmen?":

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130226_032

Tja, maniak, veroordeelde, potsierlijke dwaas, en vele, vele andere... Maar toch "begrijp" ik die Italianen. Niet dat ik me niet eerst precies dezelfde vraag heb gesteld, gisteren. Ik vond het ook wel fijn dat de rust, alle verhoudingen in acht genomen, was teruggekeerd op de financiële markten, ik was ook wel blij dat de aandelen terug aan het stijgen gingen, en het gevaar op overkop gaande banken (job kwijt, spaargeld weg) afzwakte... En toen kwam de dwaas, en nu lijkt heel het spel weer helemaal terug, en ik vroeg me zuchtend af wat die Italianen bezielde.

Maar het is niet omdat je de vraag stelt dat je maar meteen moet doen alsof je ook het antwoord hebt gegeven! Dus ik begon er eens over na te denken, en al snel bedenk ik: hoe ziet het er door de ogen van een hoop Italianen uit? In feite ken ik de toestand helemaal niet, maar als het maar een beetje zoals Griekenland of Spanje is, zit je nog altijd op torenhoge werkloosheid, diepe recessie, deflatie, recessie, en alleen maar bureaucraten met boodschappen dat ondanks het uitblijven van elk resultaat "austerity" toch alleen maar is wat er nog harder moet gebeuren.

Dus beeld je nu een gezin in dat in de werkeloosheid geduwd raakt, of zelfs alleen maar vreest in de werkloosheid te worden geduwd, dag na dag, week na week, nu al jaar na jaar, en zonder uitzicht op beterschap. Of beeld je in dat ze al zwaar hebben ingeleverd op hun levensstandaard, hun spaargeld zien afnemen, niet meer weten hoe lang ze hun kinderen nog te eten kunnen geven, wie weet al dakloos zijn - en nu komt een bureacraat uit Brussel of Berlijn zeggen dat het nog erger moet worden.

En wij kunnen ons echt niet inbeelden dat ze daar niet op stemmen? Echt niet? Heel zeker weten?

Ik kan me dat wel inbeelden.

Ik neem er geen woord van terug!

Lezer Felix was het niet erg met me eens, in de recente post waarin ik het voor Krugman opnam, toen hij ervan werd beschuldigd te hebben "opgeroepen" tot een zeepbel in de huizenmarkt (1).Maar dat was in een eerste benadering een simpele zaak. Ik kijk naar wat er in het artikel van Krugman staat, ik vat het punt per punt samen, en je ziet in één oogopslag: die beschuldiging is onheus.

Dus nu kan mijn samenvatting zelf onheus zijn: al wat je dan moet doen is het stuk citeren waarin iets staat dat de samenvatting negeert, en ziezo. En als je dat niet kan, dan was de beschuldiging inderdaad onheus, en de rest is history.

Maar als het eindigt met de soort domme ruzies waarin ook dit eindigde, dan mag je je altijd wel eens afvragen welk aandeel jij zelf daarin hebt: dit is iets waarin héél zelden één van beide kanten gelijk heeft. Wel, de inhoud van Krugmans tekst; daarvan neem ik alvast geen woord terug. Maar misschien zit mijn fout in dat andere artikel? In feite, wanneer ik het over artikelen van dit niveau (2) heb, dan pas ik toe wat ik bij de artikelen van de creationisten heb geleerd: ik lees tot de eerste hallucinante stommiteit, toon aan dat de rest dan wel ook niet veel soeps zal zijn, "en ziezo". Alleen, moest ik dat dan misschien beter duidelijk maken? Of beter gezegd, moest ik niet beter duidelijk maken dat ik vanaf een bepaald punt niet van plan was er nog veel Latijn in te steken?

Weet je wat? Omdat ik toch akkoord ga dat je bij het beschuldigen van  mensen dat ze "intellectueel oneerlijk" zijn (en merk op: ik neem er geen woord van terug) moet weten wat je zegt, wil ik nog wel eens helemaal door die modder waden. Het waren een kleine zes bladzijden Word...

Welnu, de eerste drie bladzijden zijn heel mooi samengevat door mijn post onder (1). Hij beweert geregeld dat Krugman tot die zeepbel "opriep" ("which again he supports"; "as an object to be desired"), maar hij toont het niet: wat geen verrassing is, want het staat er niet in. We krijgen de beweringen uit het begin van de tekst; we krijgen het "er zijn maar twee mogelijkheden" van kort daarna - maar dat loopt allemaal stuk op mijn punten "a tot d" van mijn eerste post ("er zijn wel meer mogelijkheden, want zoals ik al schreef, er staat dat indien je deze crisis met een boom in de vastgoedsector wil compenseren, je dan over een hoeveelheid investeringen praat die neerkomen op een zeepbel"). De poging om eens heel zelfzeker - maar het blijkt pure bluf te zijn - te tonen dat hij "heus wel meer context durft citeren" illustreert het helemaal. Hij citeert immers ook werkelijk meer - en eens te meer lijkt hij daarmee op zichzelf een hele indruk te hebben gemaakt - maar hij citeert nog altijd niet alles! Hij knipt nog altijd voldoende weg om te verbergen dat Krugman schrijft: "bij vorige crisissen kon je hopen dat je ze kon compenseren met een boom in de vastgoedsector, maar deze crisis is veel heviger. Als je deze crisis wil compenseren met vastgoed, dan heb je een zeepbel nodig". En dus neem ik er alweer geen woord van terug: dit is "intellectueel oneerlijk".

Maar het wordt erger! Ineens zien we hem putten uit een andere bron van Krugman, en wel een interview. Je zou je al eens kunnen afvragen, indien het dan wel in dat interview stond: waarom begonnen ze dan niet meteen daar over? Maar het punt is, in dat interview zegt Krugman wel dat meer "spending" in het vastgoed - samen met lagere interesten en andere investeringen - een goed idee zou zijn, maar er staat ook weer helemaal niet dat er een zeepbel moet zijn. En Krugmans echte punt was, "als je deze crisis met vastgoed (en je zwijgt van al de rest) wil compenseren, dan heb je een zeepbel nodig". Maar dat is intellectueel oneerlijk. Je mag natuurlijk in je pogingen iemand op een bepaalde plaats iets aan te praten dat hij niet zegt verwijzen naar een andere plaats waar hij het ook niet zegt, maar je moet er op voorbereid zijn dat serieuze mensen zullen zien, en zeggen, dat je een hansworst bent.

En dan wordt het nog erger! Want nu herhaalt hij hetzelfde manoeuvre nog eens opnieuw, maar nu in Spanje in 2009. Dus in een andere crisis, in een ander continent, en in een ander tijdperk (hoeveel euro betaal je me per keer dat ik laat zien hoe Krugman over de Europese crisis heeft gezegd dat het een heel andere toestand was? Trefwoord: "euro") haalt hij Krugman aan over een zeepbel, en...

Bij die mensen is nu bewezen dat hij in een artikel van zeven jaar daarvoor, over die heel andere toestand,  heeft "opgeroepen" tot een zeepbel!

Ik zeg dat we over een bende paljassen en hansworsten praten: gewoon in de betekenis die daar in normaal Nederlands spraakgebruik aan gegeven wordt. Ik zeg dat de mensen die dit soort dingen doen mogelijk niet "intellectueel oneerlijk" zijn. Bijvoorbeeld omdat ze zo "hallucinant oppervlakkig", of zo "blind partijdig" zijn, dat het ze niet kan schelen of wat de auteur allemaal uitkraamt wel waar is, dat het niet in ze opkomt om zo'n mooie beschuldigingen aan Krugmans adres eens in vraag te stellen, of dat ze zelfs gaan spartelen dat het er staat, wanneer ze zelf al schrijven "dat het er had moeten staan". (Echt waar! Dat staat in dat artikel van voetnoot (2)! Ga maar kijken! Het is net voor het stuk over het Spaanse interview.)

Dus ik neem er geen woord van terug. En als mensen mij graag doen ophouden met hen "dom rechts" te noemen, dan zal ik dat onmiddellijk doen, zodra zij ophouden met zich "dom rechts" te gedragen. Tot het zover is neem ik er geen woord van terug.

---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/02/het-is-de-schuld-van-paul-krugman.html
(2) http://www.nytimes.com/2002/08/02/opinion/dubya-s-double-dip.html?scp=4&sq=krugman%20mcculley%20bubble&st=cse

Over "Egoisme" en "Altruïsme"

De bibliotheken die je over dit onderwerp kan volschrijven passen niet bij het formaat van een blogpost, dus als dit maar een scherf van een brok van een aspect wordt... sorry.

Hoe wij bij onze scherf kwamen weet ik ook al niet meer; een krantenartikel of een nieuwsbericht, iets dergelijks. In ieder geval, naar aanleiding van één of andere "in vergelijking met vroeger... [zus en zo]..." zei mijn vrouw iets als "of we nu zoveel altruïstischer geworden zijn weet ik toch nog niet". Nu, dat lijkt mij ook perfect juist: ik geloof namelijk dat de mens als soort op die paar honderd of zelfs duizend jaar van onze geschiedenis niet meer, maar ook niet minder "altruïstisch" (1) is geworden. Niet dat we geen grote variatie in altruïstisch gedrag zien. Maar die variatie hoeft geen uitdrukking te zijn van veranderingen in ons menselijk zijn. Ze kunnen even goed uitdrukking zijn van factoren als omgeving: zoals we in Primo Levi (2) kunnen lezen dat heel normale mensen in Auschwitz in een ieder voor zich werden geduwd. Of zoals we allemaal rondom ons kunnen zien dat onze rijke wereld zich veel solidariteit veroorlooft: omdat ze zich dat kan veroorloven.

Dat is waar de conversatie over begon te gaan. Er bestaan visies waarin het absoluut nodig is te beweren dat "het" achteruit gaat, en dus - denk aan de twee kindjes die koekjes aan het verdelen zijn (3) - volgt daaruit dat de mensen vroeger meer altruïstisch waren. En ik denk aan de manier waarop pestlijders of melaatsen werden behandeld, of de kinderarbeid, zowel voor als tijdens de vroege Industriële Revolutie; de overvolle weeshuizen en de toestanden daar..., en ik vraag me af wat ze in hun eten hebben gedaan.

Dus als je zou willen kan je beweren dat de mensen uit die tijden juist minder altruïstisch waren. Voorbeelden genoeg! Alleen, je zou nogal snel tot de conclusie komen dat ze daar niet veel aan konden doen. Pest en melaatsheid waren ongeneselijk maar zeer besmettelijk, de productiviteit van de economie was van geen kanten voldoende om wie niet werkte toch eten te geven: en je krijgt te zien wat je te zien krijgt.

En dat was helemaal mijn punt. Het ligt niet aan hoe altruïstisch ze zijn, maar wel aan waarmee ze hun altruïsme konden uitdrukken.

Wij kunnen ons altruïsme wel uitdrukken, en dat is wat we ook heel vaak doen. Natuurlijk zijn er ook veel egoisten, en die kunnen dat ook heel goed uitdrukken, maar ook dat is sterk bepaald door het feit dat ze vandaag wel, en vroeger niet, de middelen daartoe hebben.

Waarmee de vaag is: waar komen die middelen dan vandaan? Ha, wel, die komen van het feit dat de hedendaagse landbouw heel veel meer graan per eenheid land, per eenheid arbeid, en per eenheid geïnvesteerd zaaigoed produceert dan "toen". Dat komt ook omdat er bedrijven zijn die (noem maar op) zeep, en koekjes, en auto's, en computers, en geneesmiddelen en vele, vele, vele andere produceren. Allemaal dor commerciële bedrijven! Allemaal door organisaties die er haast prat op gaan dat "we niet het OCMW zijn"! Allemaal door wat Adam Smith de "onzichtbare hand" noemde, en de mate waarin hij alvast daarin gelijk heeft gekregen kan je aflezen aan het eindeloze gemopper dat je van de linkerkant hoort opstijgen, omdat het allemaal uit "eigenbelang" en "winstbejag" etc etc gebeurt.

Precies. Helemaal mijn punt. We "zijn" veel "altruïstischer" omdat we de middelen hebben om meer aan altruïsme te doen, en dat op zijn beurt omdat een puur egoistisch proces die middelen heeft gegenereerd. Raar, maar waar!

---------------------------------
(1) De vraag wat de termen "Egoisme" en "Altruïsme"betekenen is alvast één van die die vele aspecten waarvan ik voor het gemak maar aanneem dat we dat allemaal weten...
(2) Voor zover ik me dat tenminste correct herinner uit Primo Levi, Is dit een Mens?
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/11/assumpties-uit-het-leven-gegrepen.html

Het is de schuld van Paul Krugman!

Een tweet van Pieter Cleppe (1) verwijst ons naar een artikel (2) op de site van het Von Mises Instituut. Volgens zowel tweet als artikel heeft Paul Krugman in 2002 "opgeroepen" ("call for" in de Engelstalige teksten) tot een zeepbel in de huizenmarkten. En voor die bewering doen ze beroep op het volgende citaat uit het origineel artikel (3):

"To fight this recession the Fed needs more than a snapback; it needs soaring household spending to offset moribund business investment. And to do that, as Paul McCulley of Pimco put it, Alan Greenspan needs to create a housing bubble to replace the Nasdaq bubble."

Het opmerkelijke bij dat soort bewering, naast het aplomb waarmee dat allemaal maar wordt uitgekraamd, is dat het niet in die mensen lijkt op te komen dat iedereen doodgewoon die teksten kan opzoeken. Dat iedereen bijgevolg doodgewoon met zijn eigen ogen kan zien wat er werkelijk in staat.

En wat er werkelijk in staat is (a) dat er in 2002 al een hele tijd een serieuze recessie bezig is, (b) dat die recessie veel moeizamer zal overwaaien dan veel mensen zich inbeelden, omdat (c) die "veel mensen" zich inbeelden dat het een crisis was zoals een aantal vorige crisissen (die overwaaiden toen een opleving van de huizenmarkten de dalende investeringen compenseerden), terwijl er (d) (en nu komen we bij het citaat), om deze crisis met een oplevende huizenmarkt te compenseren een zeepbel zal nodig zijn.

En dat is werkelijk alles wat er staat! Geen spoor van een "oproep tot", zoals wanneer (als Krugman bijvoorbeeld werkelijk tot hogere inflatie oproept) hij heel duidelijk zegt waarom hogere inflatie voordelen zal hebben die de nadelen voldoende ruim overtreffen.

Maar in dit citaat is er geen spoor van iets dat klinkt als "hadden we nu toch maar een zeepbel, dan zou er nu [allerlei nuttige effecten]". Wat er wel staat is een soort berekening. Er staat iets als laat "X - 10 = 0" gegeven zijn, waarbij "min tien" uitdrukt dat we diep onder nul zitten. Dan is de oplossing van de vergelijking dat "X = 10", en de betekenis is dat we 10 nodig hebben om weer bij nul te komen. En als je die berekening maakt, en je weet, en zegt, dat naar alle redelijke maatstaven "10" neerkomt op een zeepbel - hoe kan iemand anders dan beweren dat je daarmee "oproept tot een zeepbel"?

Ik zal de vraag zelf maar beantwoorden. Dat kan op meerdere manieren. De eerste manier is simpele intellectuele oneerlijkheid. Het ziet er naar uit dat dat is wat de schrijver van het artikel drijft. Immers, hij verwijst zelf naar de commentaar van Krugman, hij verwijst ook naar een opmerking van nog iemand anders die deze onzin ook al had weerlegd en - alsof het simpele feit naar dat soort dingen te verwijzen volstaat om ze te neutraliseren gaat hij gewoon door alsof alles in orde is! Ik kan het niet weten, van die "intellectuele oneerlijkheid", maar ik vind dat de bewijslast bij hem ligt.

Een tweede manier is hallucinante oppervlakkigheid. Misschien geloof je wel gewoon alles wat mensen als die auteur schrijven, of alles wat op de site van het Von Mises Instituut staat; zonder dat je het ooit nodig vindt om te gaan kijken of wat ze beweren ook klopt. In dat geval zou ik me nu vast voornemen om me dat nooit meer te laten overkomen, maar ik laat het aan ieders geweten over...

Tenslotte (hoewel, ik kan natuurlijk nog manieren over het hoofd zien) is er extreme, zeg maar blinde partijdigheid. Paul Krugman torpedeert geregeld onze religieuze dogma's, Paul Krugman heeft daarbij al zo vaak gelijk gehad, ergo, Paul Krugman is de duivel, en als het volstaat zijn vermelden van een mogelijke zeepbel te maken tot een "oproep" (!) tot die zeepbel, wel, dan geloven we dat toch gewoon omdat het tegen Krugman ingaat, en we laten het toch zeker niet los omdat het van geen klanten klopt met de waarheid?

Het is allemaal heel, heel triest, eigenlijk. Zou er nog iemand anders teruggedacht hebben aan mijn "liberale intellectuele troonsafstand" (4)?

-----------------------------------------
(1) screenshot:


(2) https://mises.org/daily/6372/Krugmans-Call-for-a-Housing-Bubble
(3) http://www.nytimes.com/2002/08/02/opinion/dubya-s-double-dip.html?scp=4&sq=krugman%20mcculley%20bubble&st=cse
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/01/een-liberale-intellectuele-troonsafstand.html

Scholier Sarah schrijft een essay.

De kindjes van het tweede leerjaar zijn uitgenodigd om iets voor de klas te komen vertellen. Het moet niet, maar het mag. Het mag een serieus onderwerp zijn, waarvoor ze iets voorbereiden, dat ze zelfs op papier mogen zetten, en "de juf heeft gezegd dat het echt niet erg is als daar eens een foutje in staat".

Dat is een uitdaging die scholier Sarah met beide handen aangrijpt. Behalve allemaal dikke, saai uitziende boeken over filosofie, economie en geschiedenis, is mijn werktafel nu ook bevolkt door twee kleurige boekjes, respectievelijk geheten "Je lichaam binnenstebuiten" en "Meer weten over je lichaam". Scholier Sarah studeert wanneer ze aan een spreekbeurt werkt! Uit de naslagwerken selecteert ze het onderwerp van de vijf zintuigen: schreef ook Goethe al niet dat in de beperking het kenmerk van de meester schuilt? En nog is het niet gedaan. Scholier Sarah ziet haar papa geregeld bezig, en dus zit ze even later (met het puntje van haar tong tussen haar tandjes) achter een Word document.

Ze werkt met titels, ze werkt met nummers, het wordt stilaan al een heel essay. Ze klikt geregeld op de "save" knop, en nu ze dat na enkele regels toch vergeten was en op één of andere manier de computer heeft uitgekregen zonder die laatste regels, nu weet ze ook hoe belangrijk dat "saven" kan zijn. Maar zelfs rekening houdend met kleine tegenslagen heeft ze nu toch al 700 woorden, netjes verdeeld in titels, met daarin tekst die ze pas neerschreef nadat ze haar boekjes had geraadpleegd, en die vervolgens had dichtgeklapt, zodat ze het zeker in haar eigen woorden zou doen.

Allemaal quasi spontaan, allemaal met een minimum aan richtlijnen, gewoon, scholier Sarah, ijverig typend achter de computer. Het staat nog vol fouten, de spatiëring deugt van geen kanten, de grammatica laat wel eens onduidelijkheden en regelrechte vergissingen zien, maar toch... Ik sta er eerlijk gezegd letterlijk met open mond op te kijken. Ze werkt er nog even aan voor het tijd is om te gaan slapen, en de volgende dag zet ze de computer aan en vindt haar document terug ("dat had mama uitgelegd, maar ik heb toch wel even moeten zoeken!") om er verder aan te werken na het ontbijt. Ze probeert al eens een kleine zinswending uit; ze veroorlooft zich al eens een aarzelende poging tot een grapje, het is allemaal wel heel serieus bedoeld, maar je voelt wel dat ze heel goed weet: de beste manier om het te brengen is het uiteindelijk ook speels te houden.

Zeven jaar oud. Helemaal haar vader.

Vastgoed: blijkbaar nog altijd een verkopersmarkt...

Geplukt van de site van Immoweb:




Geen foto's, geen ligging, nauwelijks beschrijving... alleen een kanon van een vraagprijs. Wat is het verschil met een advertentie van vijftig jaar geleden; midden op een site waar verschillende lijnen uitleg normaal zijn, de correcte ligging vaak wordt meegegeven, en tien foto's de "budget" formule uitmaken? In mijn ogen is zoiets, in vergelijking met wat we van Hernando de Soto over "vastgoed en transparantie" hebben geleerd, volledig uit de tijd.

En 600,000 euro, dat heb je ook als tweeverdiener na ettelijke jaren niet zo snel bij elkaar. Dus op welk segment van de bevolking richt dit zich? Een stuk boven het gemiddelde, met (in consequentie?) tijd genoeg om al de moeite te gaan doen eerst het adres te weten te komen, dan pas die eerste blik op uiterlijk, ligging en omgeving te werpen, dan te beslissen er ook nog eens te gaan naar kijken...?

Wel, in een verkopersmarkt, neem ik aan, staan de kandidaten al in dichte drommen aan te schuiven. En versta me niet verkeerd, in dat geval zou ikzelf me ook tot een minimum aan inspanning beperken. Dus indien deze verkoper momenteel inderdaad al die kandidaten te zien krijgt, dan wens ik hem of haar van harte veel succes met de verkoop. Mijzelf (even het detail dat 600,000 een nogal hoog getal is wegdromend) krijgen ze niet te zien.

-------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/01/de-vastgoedmarkt-transparantie.html

Goud versus Aandelen

De geheugens zijn kort, maar gelukkig krijgen we af en toe gelegenheid één en ander eens goed op te frissen. Bijvoorbeeld, wie zou het nog weten als hij of zij ettelijke jaren geleden beweerd heeft dat de crisis erg was, maar de nasleep nog veel erger ging zijn, met al die hyperinflatie die er na het foutief overheidsoptreden ging komen? Dat veranderde geleidelijk in "ja maar nu is het echt voor binnenkort", later werd het "wie heeft dat van die inflatie in godsnaam ooit beweerd?", of ook "de feiten kloppen niet, maar de theorie is toch juist", en geleidelijk kwam het verschijnsel dat "het" allemaal kwam door de "doping" (1). Oh, en ik vergeet nog het stadium waarin "de cijfers waren vervalst"; je weet wel, zoals de verkiezingspolls van Obama waren vervalst. Maar de theorie was toch juist.

Maar neem nu dat "doping" idee. Eigenlijk ging alles vreselijk slecht, maar dat kwam alleen omdat de Centrale Banken de patiënt dopeerden, alternatieve formulering, "aan het infuus hielden". En laat me nooit toe te beweren dat ik dat altijd allemaal beter heb geweten! Veel vragen heb ik me er altijd bij gesteld, dat zeker, maar ik heb ook heel vaak gevreesd dat al die doemberichten wel eens zouden kunnen uitkomen. Maar de vraag is altijd, was dat ook zo, en zo nee, waarom niet?

Het doping verhaal kregen wel eens te horen in de volgende vorm: de prijzen van allerlei assets zijn inderdaad weer aan het stijgen, maar dat komt niet omdat de "echte" economie verbetert, maar alleen omdat de Centrale Banken de facto geld drukken, hetgeen maakt dat de stijgingen, ook van aandelen, puur een inflatiekwestie zijn, dus niet meer dan gebakken lucht. Dat kon je niet beter zien dan aan de exploderende goudprijs: dat steeg het meest van al, omdat dat nu eenmaal de indekking bij uitstek tegen inflatie was.

Welnu, in dat geval kunnen we er even de grafiek van de BEL20 van de laatste drie jaar erbij nemen:



Je ziet heel netjes (in het midden) dat dieptepunt in november 2011, na de enorme euroschok van zomer 2011, gevolgd door twee naschokken (de volgende telkens zwakker dan de vorige). Het nettoresultaat, sinds minstens 15 maanden, is desondanks een serieuze stijging. En als dat allemaal puur een gevolg is van een inflatoir monetair beleid dat alleen maar tot nog harder stijgende goudprijzen kan stijgen, dan zijn 15 maanden misschien toch wel genoeg om daar dan ook iets van te zien te krijgen? Hier gaan we:




Op het eerste zicht klopt het niet zo goed, denk je ook niet? Ik twijfel er niet aan dat er genoeg pogingen zijn ondernomen om te zeggen "waarom de theorie toch juist was"; litanieën die je moet kunnen opzeggen als je toch je geloof in het "alleen goud is echt geld" wil behouden, en heel veel dergelijke meer, maar toch. Op een bepaald moment scheiden de mannen zich van de jongens doordat de eerste wel kunnen nadenken in termen van "dat had ik blijkbaar fout", en de tweede niet. De uitdrukking "wie het schoentje past" lijkt er wel voor te zijn gemaakt.


---------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/04/doping-newspeak-alert.html