Het is niet iets waarvan we denken dat de wereld zal veranderen, maar wat een spektakel! Bijna nog meer dan de Amerikaanse presidentsverkiezingen! Oude rituelen, mysterieuze procedures, echte of vermeende intriges... Ik kijk er alweer heel erg naar uit. En dan de krantencommentaren. Hier stappen tientallen en tientallen oude mannen een besloten Conclaaf in, en niemand die een flauw benul heeft van wat daar kan uitkomen. Wedden dat de journalisten met een zeer serieus gezicht zullen verklaren dat "er misschien wel een overgangspaus komt"? Wedden? Ja, "misschien" wel, maar "misschien" ook niet, zeg dat Speels maar Serieus het gezegd heeft.
En dan de verklaring dat "wie als Paus het Conclaaf ingaat er als Kardinaal terug uitkomt". De tegenvoorbeelden vallen gewoon als de pruimen, maar het staat goed, vaag, raadselachtig, en dat past allemaal uitstekend bij de geplaveide straten van Rome. En dus zullen wij het allemaal gretig zitten lezen en angstvallig naar het schoorsteentje staan kijken.
En echt waar, dat geeft het soort beelden waarbij ik zelfs een zekere ontroering voel. Bedenk, de uitdrukking "witte rook", dat is echt een uitdrukking geworden; dat leeft in de volksmond met een vanzelfsprekendheid dat niemand ooit zal moeten vragen wat het eigenlijk betekent. Wel, als ik dan al die mensen zie staan kijken, met mij erbij, naar dat schouwtje, naar de plaats waar de echte witte rook zal tevoorschijn komen, ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken, maar ik voel me er altijd echt een beetje stil bij worden.
Ik hoop dat ik de tijd en energie zal vinden om er geregeld over te bloggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten