Ik geef meteen toe dat het vaak gebeurt dat ik de politiek niet begrijp. Het volgende is dus minstens deels bedoeld om te tonen wat ik wel al begrijp, zodat iemand misschien ontbrekende stukken kan invullen.
Maar in afwachting van de nodige correcties, hier is zoals het er bij mij uitziet...
1. Reynders zweert dure eden dat het deze keer zonder de PS zal zijn. (Noot van Koen: Bravo! Hoera!)
2. Reynders (en Koen, natuurlijk) moet alsnog de PS slikken, maar zweert dure eden dat het in dat geval niet met de CDH zal zijn.
3. De PS zegt dat de CDH er toch bij moet en binnen de kortste keren is de CDH er inderdaad bij.
4. De kranten schrijven over hoe (hou je vast) "de CDH (!) over de schreef is getrokken door..." en bla en bla en bla.
Hoezo, de CDH is "over de schreef getrokken"? De CDH is al màànden betrokken bij de regeringsonderhandelingen, heeft één keer "gedreigd" te gehoorzamen aan wat Reynders zegt, en doet vervolgens wat ze al maanden van plan zijn, namelijk een regering vormen met de PS.
Kortom, niet de CDH, maar wel Reynders is geplooid: er komt wel een regering met de PS, en de CDH zal daar wel eveneens deel van uitmaken.
En ik heb geen flauw idee van OFWEL wat hieraan de ontbrekende stukken zijn, OFWEL waarom mensen dit soort verhalen beweren, en kranten ze met uitgestreken gezicht overnemen, met andere woorden, waarom we niet gewoon erkennen wat een kind kan zien: we zijn allemaal, maar Reynders op kop, geplooid voor de PS.
Maar we zijn dus wel degelijk allemaal geplooid. Immers:
1. De PS komt toch nog in de regering.
2. Er is géén vooruitzicht op een oplossing van BHV
3. Er is géén vooruitgang met de staatshervorming - op een hoop woordenkramerij na.
Met nog andere woorden, we krijgen exact het plaatje dat Leterme al twee keer bijna had doorgedrukt (1), alvorens te worden teruggefloten door de NV-A: er komt een economische regering, en de rest zijn woorden. Hoewel, nuance. We krijgen niet "exact" hetzelfde plaatje. We krijgen dat plaatje plus de PS die weer in de regering zit.
Pa - the - tisch.
----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/11/ontsnapt-aan-meer-van-hetzelfde.html
2 opmerkingen:
Los van het feit of we dit nu goed, slecht, uitstekend, onaanvaardbaar of dergelijke vinden, lijkt het me wel interessant hier eens spelstrategie of strategie tout court op los te laten...
Stel (ik zeg stel) dat de NVA 'plat op de buik' zou gegaan zijn bij de ultieme poging van leterme. Dan hadden we roomsblauw gehad, zonder garanties op staatshervorming. Stel dat NVA zich verdedigd zou hebben : nu hebben we tenminste de PS eruit gehouden, wat zou iedereen dan gedacht en gezegd hebben ? Besluit : de meest optimale (haalbare) oplossing is niet noodzakelijk de meest aanvaardbare. Mensen aanvaarden blijkbaar liever nog slechtere opoossingen dan een haalbare indien deze haalbare niet de theoretische of ideale oplossing benadert. Een beetje van : ik staak liever mijn bedrijf kapot en kom op de dop dan voor een ietwat lager loon te werken. Ik stort mij liever in een uitzichtloos Irak avontuur dan een vervelende Saddam te aanvaarden. Ik blijf liever de Palestijnen onderdrukken en een aantal zelfmoordacties per maand aanvaarden, dan vrede te sluiten wat voor iedereen in de regio beter zou uitkomen, zelfs op korte termijn.... Bestaan er hier geen filosofieën over ?
Ikzelf heb hier toch al een paar keer nagedacht over Reynders' opinie dat "regeren zonder de PS zelf al een staatshervorming is". Dat waren titels als "het communautaire of het economische?".
Voor mij lijkt het er op dat we twee parallelle problemen voelen, namelijk het culturele probleem van de verfransing en het economische probleem van de PS.Zelf voel ik me geneigd om het economisch probleem prioriteit te geven, hoewel vele opmerkingen en commentaren (voral IRL, maar soms zelfs hier en ook vaak op andere forums)me ook wel het punt van "het communautaire doen zien.
Om maar te zeggen, op zich kon er veel voor mij, maar ik vergelijk toch ook met de plechtige beloften die daarrond zijn gemaakt.
Een reactie posten