Obama krijgt de Nobelprijs voor de Vrede...

... En ik moet opbiechten dat ik daar een tikje sip op zat te kijken. Mijn flash-zelfde-seconde reactie was "wat heeft hij dààr voor gedaan?". Mijn onmiddellijk volgende reactie was "al die beteuterde gezichten van dom rechts". En kijk, dat zijn twee argumenten tegen deze prijs. Want als je niets beters kan verzinnen dan het domme leedvermaak waaraan je je vaak (heel, heel vaak) hebt geërgerd, zolang het maar van de andere kant kwam, dan zegt dat iets over de bloedarmoede van je ideeën.

OK, het feit dat ik niets beters kan verzinnen betekent niet dat de mensen die de beslissingen nemen niets beters kunnen verzinnen. Maar even door de artikelen snuisteren geven me toch een hoop geblaat en weinig wol. Op mij komt het over als een vorm van aanbidding. De vorige president vergeleek zichzelf met Winston Churchill en zelfs toen zijn jaknikkers de borstbeelden begonnen te installeren had niemand iets in de gaten... En nu krijgt de volgende een Nobelprijs, voor de vrede nog wel, en de enige prestaties die hij al geleverd heeft zijn (a) hij is géén oorlog begonnen tegen een land dat niemand had aangevallen en niemand had bedreigd, en (b) hij is aan het proberen een ongelofelijke puinhoop op te ruimen met zeer onconventionele middelen.

Dat laatste is niet noodzakelijk negatieve kritiek. Volgens mijn (toegegeven: beperkt) economisch inzicht is de beste analogie dat we een doodzieke patiënt antibiotica toedienen, terwijl we weten dat antibiotica best zeer schadelijk kunnen zijn, en terwijl we niet weten dat ze in dit geval zullen, of zelfs kunnen, werken. Datzelfde beperkte inzicht doet me wel denken dat de remedie wel degelijk kan en zal helpen, maar alweer: ik wéét dat helemaal niet. En de rest van de wereld weet het, denk ik, ook niet.

Dus fijn, ik kan me best inbeelden dat Obama op alle fronten zijn zin krijgt: de crisis waait over, zeer gesofisticeerd monetair beleid maakt dat er géén inflatiegolf op volgt, er komt ook géén nieuwe recessie, dom rechts moet zich in de gekste bochten wringen om te tonen waarom dat allemaal niet dank zij, maar wel ondanks de overheid is gebeurd (zelfs nadat ze enkele jaren hadden geroepen en getierd dat het allemaal in een enorme ramp zou eindigen)...

(... en nog een paar van die wel heel optimistische dingen...)

... En ik zou nog altijd niet kunnen zeggen waarom Obama de Nobelprijs voor de Vrede zou moeten krijgen.

Dus "om maar te zwijgen van de vraag waarom hij die vandaag moet krijgen".

"Alfamannetjes"... Die neiging van mensen om zichzelf zo belangrijk te vinden en zichzelf op te blazen dat ze er politieker van willen worden heb ik altijd bijzonder belachelijk gevonden. Maar meer en meer begin ik me af te vragen of die behoefte van hun onderdanen om submissief gedrag te vertonen en zichzelf in het stof voor de voeten van hun idool te kronkelen ("President" Bush, "Docter" Rice, "President" Obama, Nobelprijs voor de Vrede)... en bij iedereen die er niet aan meedoet een geloei en gescheld te doen opstijgen om horen en zien te doen vergaan, niet (zo mogelijk) nog belachelijker is.

Dat geldt ook als het geloei bij dit soort kritieken van dom links komt.

------------------------------------
UPDATE 15.20 uur. Kijk, het gespartel is al begonnen:

http://www.tijd.be/nieuws/buitenland/-Prijs_voor_Obama_komt_niet_te_vroeg-.8243293-439.art

En wat zegt ons het feit dat dat gespartel zelfs maar nodig is?

------------------------------------
Nog een update, 21.00 uur. Kijk, nu lees ik dat het comité (of zoiets) verklaart dat het idee was Obama een steuntje in de rug te geven voor al zijn goede initiatieven. Maar als je in deze resultaatsgerichte wereld het resultaat nog niet kent, hoe weet je dan al dat het goede inititiatieven ven zijn? En als het antwoord daarop is dat het gaat om de principes (wat in heel veel omstandigheden een heel goed antwoord is) dan kan ik alleen maar bedenken dat, mits de nodige steuntjes in de rug, ikzelf ook wel wat harder zou werken aan de wereldvrede. Dus kunnen ze met dezelfde logica al evengoed aan mij de Nobelprijs geven, doe maar ineens ook die voor de vrede, dat lijkt me wel wat.

Maar serieus: ik zei het al, gespartel. Ik hoop natuurlijk, zoals tevoren, dat de initiatieven van Obama goed zullen aflopen, maar de Nobelprijs...? Zoals iemand aan de rechterzijde intussen heeft gezegd (en hij zal bepaald niet de enige zijn om daar op te wijzen), het lijkt er op dat Obama de prijs heeft gekregen omdat hij Bush niet is. En ik geef wel toe dat het feit dat hij Bush niet is een opluchting is. "Maar de Nobelprijs...?"

En kijk, ik zie dat ik zeer betrouwbare bron, de bron die het kan weten als geen andere, gelijk krijg. Recht in de roos:

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20091009_024