Temidden van de beurseuforie lees ik weer berichten over hoe het allemaal niet duurzaam is, hoe de volgende crash des te groter zal zijn, hoe we "fundamenteel nog in een berenmarkt zitten", en vele vele andere. En dat is allemaal niet zomaar praat in de wind: dat komt onder andere van de beroemde economist Roubini, die al beroemd was voor hij ongeveer in 2,005 de huidige crisis wist te voorspellen.
In vergelijking met dat soort kanonnen ga ik het nu eens voor één keer niet beter weten. Het enige wat ik me wel blijf afvragen: hoe kunnen ze dat soort dingen weten? Het is duidelijk dat "de markten" het de laatste tijd gigantisch, titanisch, orkanisch mis hebben gehad - en dat op een zodanige schaal dat de wereldeconomie zelf er een paar keer heel slecht heeft uitgezien. Dus toegegeven, het is in de economie zelf nog altijd grote crisis. En toegegeven, er bestaat een verband tussen de economie en de prestaties van de beurzen. Maar zoals ik net ook al toegaf, dat verband is, uimmm... "niet altijd zeer rechtlijnig".
Dus tijdens de crisis zijn de beurzen heel zwaar onderuit gegaan: so far, so good. Alleen zijn ze sinds hun dieptepunt alweer (noem het) 50% gestegen. En het punt is dat die stijging van 50% op zo weinig tijd een gigantische stijging is tegenover dat dieptepunt, maar nog steeds een enorme crash vertegenwoordigt tegenover het hoogtepunt van pakweg 2,007.
En dus is de vraag: wanneer precies hadden de beurzen het mis? Als ze het vandaag mis hebben, en zeker als maart 2,009 alleen maar een "dead cat bounce" was, dan gaat het met de economie nog véél slechter dan we in maart dachten. Maar opnieuw, hoe weten die paar economisten dat, en hoe kunnen al die andere beleggers het nu al zes maanden zo zwaar naast zitten?
En omgekeerd, als de huidige (nog steeds zwààr geamputeerde) prijzen "correct" zijn, en wel een economie in serieuze crisis weerspiegelen, maar niet langer het quasi-einde van de wereld: ja, dan hadden de markten het zes maand geleden mis, en ook de "dead cat bouncers" van destijds, en ook de pessimisten van vandaag.
Ikzelf denk, zoals altijd: we kunnen het niet weten. Zoals je kan zien aan die enorm sterk variërende opinies, in dezelfde wereld, met dezelfde Centrale Bankiers, dezelfde economie, en dezelfde rentevoeten - en de ene houdt vol dat de wereld de facto bankroet is, en de ander kan niet snel genoeg de markten weer op het niveau van 2,006 zien staan. Het enige waar je zou kunnen op afgaan is wat de markten zeggen. Maar eens te meer: we hebben net allemaal met onze eigen ogen gezien dat die helemaal niet "altijd gelijk hebben".
En zo blijf ik me afvragen: hoe weten ze dat allemaal, al die trotse voorspellingen, die zo vaak elkaar tegenspreken, maar zichzelf daarom niet minder serieus nemen?
2 opmerkingen:
Wel het meest waarschijnljke antwoord is dat ze het niet weten maar enkel zichzelf wijsgemaakt hebben dat ze het weten.
De typische manier waarop dat te werk gaat is dat als een voorspelling uitkomt, de expert dat op rekening van zijn expertise rekent. Als zijn voorspelling niet uitkomt dan is dat omdat de omstandigheden net tegenzaten. Op deze manier is elke uitgekomen voorspelling een bevestiging maar de niet-uitgekomen voorspelling worden niet geteld als weerlegging. Op het eind heb je heel "overtuigde" mensen van hun expertise ook al toont onderzoek aan dat ze in de praktijk niet beter scoren dan toeval.
Verdorie, het lijkt wel alsof je mijn eigen beleggingsgeschiedenis beschrijft!
Nu ja, tot in ongeveer 2,000 welteverstaan, daarna kwam de periode van ontnuchtering :-)
Maar serieus, er zit ook wel een epistemologische les in. Inderdaad, "de omstandigheden zitten tegen"... Ik denk niet dat we daar in de natuurkunde zouden moeten mee afkomen. Daar zullen goede modellen ook wel de omstandigheden in acht nemen...
Een reactie posten