Verzuurde post! Koen de intoleranticus! Misschien beter niet lezen!

De rij was lang, en er waren een hoop met een kraakstem uitgesproken "en dan ook nog's" en het koppel voor mij was van een leeftijd die me deed vermoeden dat het ook niet efficiënt ging zijn - en dus zag ik weer zuchtend de zeer, zeer schaarse ogenblikken vrije tijd wegtikken... misschien herinner je je wel een eerdere post over dit onderwerp (1).

Bij die eerdere post maakte lezer Axxyanus de bedenking dat het vooral ergerlijk was dat gepensioneerden, die immers op elke dag van de week kunnen winkelen, om één of andere reden toch altijd in de rij gaan staan wanneer werkende mensen wel moeten winkelen. Werkende mensen die per definitie weinig tijd hebben, en als ze (bijvoorbeeld: drie) kleine kinderen hebben - dat wil je niet weten. En ik, destijds, heb op mijn beurt geprobeerd eerder tolerant op die bedenking van Axxyanus te reageren: ik moet af en toe toch zeker eens apart doen?

Het koppel had de hele tijd staan lameren (zoals dat heet in goed Vlaams: de klemtoon ligt op de tweede lettergreep) en kwam aan de beurt. "Wa moette gaa ebbe?" vroeg de mevrouw aan de meneer.

Kom, ik geef het toe. De gedachte aan euthanasie kwam in me op. En ik geef dus toe: dat was totaal misplaatst! Dat was kompleet door de bocht! Iedereen die mij nu vergelijkt met Hitler heeft per "Godwin's Law" weliswaar de discussie verloren, maar toch ook een punt. Maar het was gebeurd voor ik mezelf gecensureerd had, en het enige wat me overbleef was me afvragen welke kracht er nodig was om dat soort gedachten vanuit mijn onderbewustzijn mijn Ueber-Ich te doen verschalken.

Maar dat is eigenlijk simpel. Wat er nodig is is een koppel dat perfect op een veel rustiger moment kan gaan winkelen, en dat minuten en minuten in een rij staat te lameren, om zich pas wanneer het hun beurt is af te vragen wat ze eigenlijk willen kopen.

Het zou me niets verbazen als ze geregeld deelnamen in een bepaald soort discussie. Hoe is het mogelijk, zegt die discussie, dat de jonge mensen van tegenwoordig geen kinderen meer willen: wat een egoisme, wat een zelfzucht, in onze tijd was dat allemaal toch veel beter.

Want in dat geval zou ik daar wel eens willen bijzijn. In dat geval zou ik een beschrijving maken van een leven waarin je elke dag om 06.00 uur opstaat, files, kindjes, en heel veel jachten en jagen om het allemaal een beetje op tijd voor elkaar te krijgen, zodat je al een halve dagtaak achter de rug hebt wanneer je op je bureau arriveert. Vervolgens wijd je je aan je "echte" dagtaak, waarvoor je een vergoeding ontvangt die zeer zwaar wordt belast, zodat gepensioneerde mensen ook een inkomen hebben om te gaan uitgeven in winkels: dat lijkt me echt een veel betere wereld dan die van amper een eeuw geleden. Niet al te laat in de namiddag (dank u wel, kapitalisme!) mag je alweer verdwijnen, waarna je je haast en haast en haast door het verkeer om toch op tijd de baby en de peuter en de kleuter af te halen ("papa waarom ben je vandaag zo lang weggebleven?") en wanneer je ermee thuis komt begint de dagtaak pas goed.

Maar we worden al erg efficiënt tegenwoordig, en het komt al geregeld voor dat de laatste potjes en flesjes afgewassen in de kast staan en de voorbereidingen voor morgen allemaal klaar staan en dat het nauwelijks 21.00 uur is! En om de vijf dagen begint er weer een week-end, waarin je weliswaar niet kan bijslapen (trefwoorden: "baby"; "peuter", "kleuter"), maar waarin je tenminste - een beetje (?) vrije? tijd...? uimmm, hèbt?

Niet, dus, als je veel van die tijd moet doorbrengen in een rij waarin mensen voor wiens uitkering je zwaar bent belast tussen de zeeën van tijd die ze hebben juist datzelfde moment kiezen om te gaan winkelen, en dan eerst de hele tijd staan te lameren, om zich pas als ze aan de beurt zijn af te vragen wat ze eigenlijk moeten hebben, natuurlijk.

En in die wereld, waarin de mensen die gaan werken ook de mensen zijn die zwaar worden belast, èn de mensen die verondersteld worden "veel" kinderen te krijgen, op straffe van beschuldigingen dat ze asociaal en egoisten zijn; in die wereld komen ze niet op het idee dat ze de mensen die dat allemaal moeten doen een béétje kunnen helpen door te weten wat ze willen kopen voor (en niet na) ze aan de beurt zijn, en, veel beter nog, die dingen te gaan kopen wanneer ze daarmee niet de zeer schaarse vrije van de mensen die gaan werken, belastingen betalen en kinderen opvoeden verknoeien.

Want ja, als het allemaal te veel wordt, dan willen de mensen natuurlijk niet meer al die inspanningen leveren. En dat gezeur over de asociale jeugd van tegenwoordig...

Dat zou ik daar allemaal wel eens willen gaan vertellen.

En als ik nu even mag raden: Axxyanus is een werkende mens, zijn partner gaat ook werken, en ze hebben minstens twee kinderen, en die zijn ouder dan die van mij. Wedden?

-------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/03/rij.html