Vandaag heeft peuter Simon zijn eerste schooldag beleefd. Eind oktober is hij twee en een half jaar geworden, dus hij zal zowat de jongste van het klasje zijn, maar hij leek er helemaal rijp voor. Sinds maanden al sprak hij van "naa' s'oleke gaan" en af en toe was hij serieus ontevreden als hij naar de crèche moest terwijl de zus en de broer allerlei spannende avonturen tegemoet gingen. Maar geleidelijk vermenigvuldigden zich de gunstige voortekenen. Peuter Simon kreeg een brooddoosje. Peuter Simon kreeg een drinkbusje. En peuter Simon kreeg een rugzakje zoals de zus en de broer en hij was er helemaal weg van.
En toen was het dan zover. Scholier Sarah en kleuter Thomas waren nog meer opgewonden over Peuter Simons eerste schooldag dan de betrokkene zelf, maar hij deelde toch ook mee in de algemene ambiance. Hij zag er parmantig uit, zoals hij met zijn winterjasje en zijn rugzakje door de schoolpoort liep, en hij leek helemaal niet geïntimideerd door al dat groot gespuis dat daar rondliep. We gingen al snel zijn klasje binnen, en toen Juf Leen hem voorstelde het rugzakje naar de juiste plaats te brengen zei hij overtuigd "ja" en wandelde meteen mee.
Kortom, alles leek goed te gaan, en het kon helemaal niet meer stuk toen zijn vriendinnetje van de crèche ook haar opwachting voor haar eerste schooldag maakte. Alleen, toen we dan toch vertrokken zette hij een enorme keel op. Ineens moest ik terugdenken aan zijn geboorte. Hij kwam ter wereld met een sirene van kan niet meer, en ik dacht al dat we na twee heel rustige babies een huilbaby hadden. Maar destijds is hij heel snel gekalmeerd, en we waren er nogal gerust in dat het in school ook wel zou loslopen.
En inderdaad. Zowel kleuter Thomas als scholier Sarah als Juf Leen hebben bevestigd dat hij heel flink is geweest. Al zijn bokes waren op, zijn appeltje ook en zijn koekjes ook. Hij verklaarde wel dat hij morgen "wil nie naa' s'ool", maar goed, er was toch een ballenbad in het klasje en er waren autootjes, en daarmee kan het voor peuter Simon niet meer stuk.
Scholier Sarah vertelde nog dat hij ergens tijdens de dag hardnekkig aan haar been was blijven plakken en haar gevolgd was naar het eerste leerjaar ("waar hij nog niet veel kon komen doen") tot de juf hem weer naar de peuters moest brengen. Maar voor de rest, goed bezig, die peuter Simon. Een nieuw tijdperk begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten