Nee, deze keer geen sprookje van "het meisje met de zwavelstokjes" (1), en dus geen meelevende tante Inge en flauwe uitvluchten. Maar wel paardenmolens! Het was zo'n existentiëel moment, dat tot stand kwam na een hele dag buitenlucht, zonneschijn, frietjes met dikke saus en spelende en ravottende kindjes. Traditioneel was mijn broer er met zijn drie leeftijdgenootjes van die van ons er ook bij, en het was weer allemaal zo mooi geweest en meegevallen en vertederend: je kent dat.
En naar het einde begaf de hele bende zich naar iets dat voor kleutertjes nog "te eng" was en dus eindigde papa even later in een loepzuivere echo aan drie jaar geleden met kleuter Simon op de paardenmolen. Je voelt wel dat zo'n senior kleuter dat al niet meer hetzelfde vindt als destijds, maar desondanks holde hij nog steeds na elke beurt meteen weer naar het aanschuivende rijtje, en aangezien daar op dat latere uur niet veel volk was draaide hij onafgebroken mee.
Maar ik moest wel elke keer mee. En zo, tijdens één van die toch wel een beetje onwezenlijke Mary Poppins momenten (zittend op de op en neergaande paarden, bijhorende "muziek", de geur van smoutebollen in de ondergaande zon onder de lentegroene bomen...) drongen zich opeens die scènes uit de boeken en filmpjes over het oostfront (!) op, ijzige koude, luizen en gevechten, maanden en jaren lang, en af en toe komt een flard in ze op, een melodietje dat door hun hoofd speelt, een geur zoals van vroeger: hé, in feite bestaat er nog zoiets als een normale wereld; wat is dat lang geleden, kan je je dàt inbeelden, dat een papa misschien wel in de lentezon met zijn zoon op een paardenmolen kan zitten?
Nee, als je denkt dat je je om mij als "filosoof" bezorgd moet maken, omdat het bij mijn taken en plichten hoort me ter pretparke te begeven...
-----------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/07/over-zwavelstokjes-en-paardenmolens.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2010/05/het-meisje-met-de-zwavelstokjes.html
zaterdag 31 mei 2014
zondag 18 mei 2014
Ik ben een politieke Mandelbrotset!
Volgens een artikel in de Standaard (1) bestaat er een software die op basis van je Twitter activiteit je politieke voorkeur afleidt. Dat heb ik maar eens geprobeerd, en hier is het resutaat:
Het vele geel en rood dat je aan de rechterkant ziet zijn de N-VA en de SP.A. De zeer kleine randjes geel en bruin bovenaan, waar ik me dus het minst mee mag identificeren, zijn nu juist de PVDA en het Vlaams Belang. Van "les extrêmes se touchent" gesproken!
De middenmoot wordt gevormd door een alles bij mekaar brede streep blauw waarin zich echter, alsof ik persoonlijk de politieke Mandelbrotset was, een groene zone aftekent. En we weten allemaal, nietwaar, dat de groenen zijn zoals meloenen, groen van buiten, maar rood van binnen.
Het zal wel weer zijn omdat ik de enige normale ben, zeker?
------------------------------------------
(1) http://www.standaard.be/cnt/dmf20140518_01109699
Het vele geel en rood dat je aan de rechterkant ziet zijn de N-VA en de SP.A. De zeer kleine randjes geel en bruin bovenaan, waar ik me dus het minst mee mag identificeren, zijn nu juist de PVDA en het Vlaams Belang. Van "les extrêmes se touchent" gesproken!
De middenmoot wordt gevormd door een alles bij mekaar brede streep blauw waarin zich echter, alsof ik persoonlijk de politieke Mandelbrotset was, een groene zone aftekent. En we weten allemaal, nietwaar, dat de groenen zijn zoals meloenen, groen van buiten, maar rood van binnen.
Het zal wel weer zijn omdat ik de enige normale ben, zeker?
------------------------------------------
(1) http://www.standaard.be/cnt/dmf20140518_01109699
zaterdag 17 mei 2014
Ukraïne (ik begrijp echt niets van internationale diplomatie)
Hier is het scenario: we zaten alweer volop in het jongste "Obacle" (1), waarin de Westerse politiekers in het algemeen zo letterlijk hun mond hadden voorbij gepraat dat "met de de staart tussen de poten er vandoor" de meest werkbare optie was. En "de Krim" gaf me nog gelijk ook en Koen werkte tevreden zijn dagen af.
En het werd nog erger, want toen begonnen de Russische nationalisten in het oosten van Ukraïne pas goed van hun oren te maken, en ik stond elke dag op met "CNN" als eerste activiteit, vol verwachting de Russische tanks over de grens te zien rollen, allemaal in naam van het volk.Wat hadden de Westerse politiekers er ooit aan kunnen doen, denk je?
Maar het gebeurde dus niet.
En wat ben ik blij dat ik ongelijk had! Wat hoop ik dat ik ongelijk blijf hebben! Want in feite ben ik er helemaal niet gerust in, en ik begrijp er eerlijk gezegd geen snars van. Maar goed, dus géén oorlog, géén kapotte families (ooit iets gelezen over de burgerbevolking in de winters van WO II?) en géén internationale crisis. Op een veel bescheidener niveau: zelfs als ik sinds 2007 véél liever Hillary als president had gezien, géén politieke overwinning voor Obama's tegenstanders, die nu eenmaal maken dat Obama er in vergelijking met henzelf uitziet als een combinatie van Lincoln, Roosevelt en Churchill. En op het allerbescheidenste niveau: minder druk op de economie waarin Koen nu eenmaal een bankbediende is. Ik weet het, 't is ontzettend klein als motivering, maar toch...
Maar ik begrijp er dus niets van. Als Poetin nu echt de Ukraïne terug wou, kunnen die zogezegde Westerse "sancties" hem werkelijk tegenhouden? Mijn natuurlijke reactie is hoongelach. Alleen, als dat terecht was, dan had ik dat nu al geweten, en zat ik hier een daverend "zie je het nu?" te schrijven.
Via Twitter vind ik een artikel dat beschrijft hoe het allemaal zit (2). Ik begrijp er in feite weer niets van. Ik kan dus alleen maar nota nemen. De sancties lijken ondanks hun eigen contradicties (Europa wil of kan niet eens meedoen) toch te werken, allerlei antieke liberale vooroordelen blijken toch nog uit te komen, ik - snap - er - niks - van.
Maar ik hoop vurig dat het allemaal waar is.
-----------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/03/oekraine-vrees-voor-een-volgend-obacle.html
(2) http://www.vox.com/2014/5/16/5717674/obamas-plan-to-let-putin-hang-himself-is-working
En het werd nog erger, want toen begonnen de Russische nationalisten in het oosten van Ukraïne pas goed van hun oren te maken, en ik stond elke dag op met "CNN" als eerste activiteit, vol verwachting de Russische tanks over de grens te zien rollen, allemaal in naam van het volk.Wat hadden de Westerse politiekers er ooit aan kunnen doen, denk je?
Maar het gebeurde dus niet.
En wat ben ik blij dat ik ongelijk had! Wat hoop ik dat ik ongelijk blijf hebben! Want in feite ben ik er helemaal niet gerust in, en ik begrijp er eerlijk gezegd geen snars van. Maar goed, dus géén oorlog, géén kapotte families (ooit iets gelezen over de burgerbevolking in de winters van WO II?) en géén internationale crisis. Op een veel bescheidener niveau: zelfs als ik sinds 2007 véél liever Hillary als president had gezien, géén politieke overwinning voor Obama's tegenstanders, die nu eenmaal maken dat Obama er in vergelijking met henzelf uitziet als een combinatie van Lincoln, Roosevelt en Churchill. En op het allerbescheidenste niveau: minder druk op de economie waarin Koen nu eenmaal een bankbediende is. Ik weet het, 't is ontzettend klein als motivering, maar toch...
Maar ik begrijp er dus niets van. Als Poetin nu echt de Ukraïne terug wou, kunnen die zogezegde Westerse "sancties" hem werkelijk tegenhouden? Mijn natuurlijke reactie is hoongelach. Alleen, als dat terecht was, dan had ik dat nu al geweten, en zat ik hier een daverend "zie je het nu?" te schrijven.
Via Twitter vind ik een artikel dat beschrijft hoe het allemaal zit (2). Ik begrijp er in feite weer niets van. Ik kan dus alleen maar nota nemen. De sancties lijken ondanks hun eigen contradicties (Europa wil of kan niet eens meedoen) toch te werken, allerlei antieke liberale vooroordelen blijken toch nog uit te komen, ik - snap - er - niks - van.
Maar ik hoop vurig dat het allemaal waar is.
-----------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/03/oekraine-vrees-voor-een-volgend-obacle.html
(2) http://www.vox.com/2014/5/16/5717674/obamas-plan-to-let-putin-hang-himself-is-working
dinsdag 13 mei 2014
We hebben een bouwgrond gekocht!
Al een heel tijdje geleden, eigenlijk, maar er waren al zoveel beslommeringen aan mijn hoofd, en het is een bijzonder blog-arme periode geweest, en toen kwamen er nog wat meer beslommeringen bij... Ineens schiet me te binnen dat ik er nog nooit iets van gezegd had.
Het punt was, we lopen al een hele tijd rond met het idee dat ons huis te klein zal zijn om er met drie pubers in te wonen. Zo ver zijn we nog niet, en met de uitbouw van de zolder van een paar jaar geleden zaten we hier niet zo slecht, maar toch. En zo stond er op een dag de aankondiging van een openbare verkoop in de krant, een op het westen uitgevende grond, groot genoeg, goed gelegen, dat soort dingen...
We bekeken bezorgd de prijzen voor bouwgronden in Mechelen, we bekeken fronsend de stand van spaarboekjes en andere activa, we dachten na over hyperinflatie en in de gevarenzone laverende banken, en voor we het wisten zaten we in een bruin café in het Mechelse. Ik had zo'n beetje "openbare verkoop" en consoorten opgezocht, en daar stond me één en ander aan raadgevingen opgesomd...! Je moest vanachter gaan zitten om alles goed in de gaten te kunnen houden, maar je moest ook van voor zitten om een reden die ik niet meer ken. Je moest van bij het begin flink agressief bieden om "de anderen af te schrikken", maar je moest je tegelijk zo lang mogelijk buiten de bieding houden, kwestie van niet in je kaarten te laten kijken. En de biedingen niet te snel te doen stijgen. Tjonge, nu ik er eens aan terugdenk was dat laatste misschien niet eens helemaal onzin.
Je voelt wel, als je dat allemaal leest, dat het een soort variant op een Vlaamse Kermis is, maar dan wel een stuk spannender. Een héél stuk spannender. Een bruin café, dus, allerlei koppels die elkaar tersluiks opnamen, een paar hadden een ouder koppel meegebracht... De artillerie werd in stelling gezet, de exemplaren werden afgewogen, de biedstrategieën werden nog eens besproken - en omdat wij nu eenmaal niet uit ons huis weg moesten, en omdat ik uiteindelijk voor mezelf bedacht had dat al die "strategie" en "tactiek" in het niets viel bij dat ene simpele feit: degene die het meest wil bieden, die haalt het...
... en omdat er ook niet één maar meerdere loten te koop waren, waarvan er niet minder dan drie in aanmerking kwamen...
... zaten we uiteindelijk alleen maar bloednerveus midden in de rest.
En het was zoals die mensen die er eerder over hadden geschreven gezegd hadden, met veel folklore, met veel spanning, met een notaris die de biedingen probeert op te kloppen, met een mysterieuze bieder die ervan verdacht werd een stroman van de verkoper te zijn, met soms snelle, nerveus oplopende biedingen en dan weer heel lange pauzes. Maar het was ook zoals ik zelf pas schreef, het enige wat telt is wie er wat voor wil geven, en voor de rest mag je je laten wijsmaken wat je maar wil; daar niet van.
Het verhaal van het snelle agressieve bieden lijkt me niet te zijn uitgekomen. In feite hadden wij onze zinnen zo'n beetje gezet op één van de loten, en uitgerekend daar was er zo'n "snelle agressieve" bieder; het was echt opvallend, het kon in feite niet agressiever. Het had echt iets intimiderends, en wat er gebeurde was dat ik juist daarom dacht: "die heeft ofwel heel veel geld, ofwel juist niet, dus misschien is hij aan het bluffen, dus dat wil ik wel eens zien." En daar gingen we, en dat ging omhoog en omhoog en omhoog, en na gefluisterd overleg en instemming van mijn vrouw hield ik er na een tijdje schouderophalend mee op. En in feite had ik mezelf er zo van overtuigd dat daarmee het kansrijkste lot er vandoor was dat ik ben beginnen wegdromen, en ze zaten al een heel eind in het volgende, toen mijn vrouw me met een por in mijn zij toefluisterde: "zouden wij niet ook eens bieden?". En ik schrok op, en ik zag dat de notarissen me ook al een beetje verwonderd zaten aan te kijken, en ik zei iets van "ah ja, ook weer waar, plus duizend".
En toen deed die notaris van KLOP, en nadat er niets kwam deed hij nog eens KLOP, en toen probeerde en bedelde en smeekte hij een lange eeuwigheid lang om nog een bod en dan ineens, zomaar uit de blauwe lucht, kwam er een derde KLOP en wij hadden een mooie grond, een tien percent goedkoper dan de agressief geboden grond, en waarop wij precies, zeggen en schrijve, één (1) keer hebben geboden.
Het zal er de komende weken en maanden niet rustiger op worden, natuurlijk.
Het punt was, we lopen al een hele tijd rond met het idee dat ons huis te klein zal zijn om er met drie pubers in te wonen. Zo ver zijn we nog niet, en met de uitbouw van de zolder van een paar jaar geleden zaten we hier niet zo slecht, maar toch. En zo stond er op een dag de aankondiging van een openbare verkoop in de krant, een op het westen uitgevende grond, groot genoeg, goed gelegen, dat soort dingen...
We bekeken bezorgd de prijzen voor bouwgronden in Mechelen, we bekeken fronsend de stand van spaarboekjes en andere activa, we dachten na over hyperinflatie en in de gevarenzone laverende banken, en voor we het wisten zaten we in een bruin café in het Mechelse. Ik had zo'n beetje "openbare verkoop" en consoorten opgezocht, en daar stond me één en ander aan raadgevingen opgesomd...! Je moest vanachter gaan zitten om alles goed in de gaten te kunnen houden, maar je moest ook van voor zitten om een reden die ik niet meer ken. Je moest van bij het begin flink agressief bieden om "de anderen af te schrikken", maar je moest je tegelijk zo lang mogelijk buiten de bieding houden, kwestie van niet in je kaarten te laten kijken. En de biedingen niet te snel te doen stijgen. Tjonge, nu ik er eens aan terugdenk was dat laatste misschien niet eens helemaal onzin.
Je voelt wel, als je dat allemaal leest, dat het een soort variant op een Vlaamse Kermis is, maar dan wel een stuk spannender. Een héél stuk spannender. Een bruin café, dus, allerlei koppels die elkaar tersluiks opnamen, een paar hadden een ouder koppel meegebracht... De artillerie werd in stelling gezet, de exemplaren werden afgewogen, de biedstrategieën werden nog eens besproken - en omdat wij nu eenmaal niet uit ons huis weg moesten, en omdat ik uiteindelijk voor mezelf bedacht had dat al die "strategie" en "tactiek" in het niets viel bij dat ene simpele feit: degene die het meest wil bieden, die haalt het...
... en omdat er ook niet één maar meerdere loten te koop waren, waarvan er niet minder dan drie in aanmerking kwamen...
... zaten we uiteindelijk alleen maar bloednerveus midden in de rest.
En het was zoals die mensen die er eerder over hadden geschreven gezegd hadden, met veel folklore, met veel spanning, met een notaris die de biedingen probeert op te kloppen, met een mysterieuze bieder die ervan verdacht werd een stroman van de verkoper te zijn, met soms snelle, nerveus oplopende biedingen en dan weer heel lange pauzes. Maar het was ook zoals ik zelf pas schreef, het enige wat telt is wie er wat voor wil geven, en voor de rest mag je je laten wijsmaken wat je maar wil; daar niet van.
Het verhaal van het snelle agressieve bieden lijkt me niet te zijn uitgekomen. In feite hadden wij onze zinnen zo'n beetje gezet op één van de loten, en uitgerekend daar was er zo'n "snelle agressieve" bieder; het was echt opvallend, het kon in feite niet agressiever. Het had echt iets intimiderends, en wat er gebeurde was dat ik juist daarom dacht: "die heeft ofwel heel veel geld, ofwel juist niet, dus misschien is hij aan het bluffen, dus dat wil ik wel eens zien." En daar gingen we, en dat ging omhoog en omhoog en omhoog, en na gefluisterd overleg en instemming van mijn vrouw hield ik er na een tijdje schouderophalend mee op. En in feite had ik mezelf er zo van overtuigd dat daarmee het kansrijkste lot er vandoor was dat ik ben beginnen wegdromen, en ze zaten al een heel eind in het volgende, toen mijn vrouw me met een por in mijn zij toefluisterde: "zouden wij niet ook eens bieden?". En ik schrok op, en ik zag dat de notarissen me ook al een beetje verwonderd zaten aan te kijken, en ik zei iets van "ah ja, ook weer waar, plus duizend".
En toen deed die notaris van KLOP, en nadat er niets kwam deed hij nog eens KLOP, en toen probeerde en bedelde en smeekte hij een lange eeuwigheid lang om nog een bod en dan ineens, zomaar uit de blauwe lucht, kwam er een derde KLOP en wij hadden een mooie grond, een tien percent goedkoper dan de agressief geboden grond, en waarop wij precies, zeggen en schrijve, één (1) keer hebben geboden.
Het zal er de komende weken en maanden niet rustiger op worden, natuurlijk.
maandag 12 mei 2014
Niet dat ze niet proberen, hoor...
In de nieuwste aflevering van het gesprek tussen de krokodil en de oeros (1), heeft ons molentje weer een toertje gedraaid, om op precies hetzelfde punt uit te komen. Wacht. Ik "copy and paste" gewoon:
BEGIN
EINDE
Nu, ik kan niet zeggen dat ze er niet mee bezig zijn. Ik kan niet zeggen dat ze me niet proberen goede raad te geven, met werkende url en al! Kijk, als ik nu echt had gewild een surrealistische conversate voeren, met die hopeloos gebruiksonvriendelijke overheid waarover we altijd zo veel horen: dan ging ik toch hopeloos de mist in? OK, ik denk niet dat hun eerste reflex is eens goed te lezen wat ik eigenlijk vraag en wat ik al verteld heb - maar toch...
Alleen... Ik twijfel er niet aan dat ik iets heel simpels over het hoofd zie, maar dat verandert er niets aan: dit is hoe het er voor mij uitziet, en ik ben heus niet de enige voor wie het er zo uitziet. En hey, het enige, werkelijk het enige dat ik vraag is dat ik een nieuwe token zou kunnen krijgen.
Op een week tijd hebben we een drietal mails uitgewisseld, en ik zit naar precies dezelfde schermen te kijken die me deden besluiten de conversatie aan te vatten. Ook vraag ik me af of die lange vragenlijst uit het eerste antwoord ook maar ergens voor nodig was. Een klein beetje is het toch wel wat ik er van verwacht had...
----------------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/koen-versus-het-overheidsapparaat.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/the-battle-is-joined.html
BEGIN
Geachte heer,
Bedankt om nog eens een nieuwe poging te proberen. Dit lijkt me echter in
het scherm terecht te komen waarover ik al eerder heb gemaild. Ik klik, dus, op
“download de laatste versie” bij Windows...
en ik krijg...
Ik zie werkelijk niet waar of hoe ik “simpelweg de instructies op het
scherm” zou kunnen “volgen”. Al wat ik kan doen is klikken op “bestand opslaan,
en ik eindig weer in precies hetzelfde van de eerste screenshot. Dat was het
punt waarop ik toch maar die eerste e-mail stuurden: op 4 mei.
Geachte,
Vooraleer u de EID kan gebruiken
moet u onze software downloaden de “EID viewer”.
U kan deze vinden op de volgende
link : http://eid.belgium.be/nl/je_eid_gebruiken/de_eid-middleware_installeren/windows/.
Als u deze geinstalleerd heeft
kan u proberen om de kaart te lezen in dit programma.
Als dit lukt kan u proberen om
aan te melden op de volgende site’s.
Met vriendelijke
groeten,
EINDE
Nu, ik kan niet zeggen dat ze er niet mee bezig zijn. Ik kan niet zeggen dat ze me niet proberen goede raad te geven, met werkende url en al! Kijk, als ik nu echt had gewild een surrealistische conversate voeren, met die hopeloos gebruiksonvriendelijke overheid waarover we altijd zo veel horen: dan ging ik toch hopeloos de mist in? OK, ik denk niet dat hun eerste reflex is eens goed te lezen wat ik eigenlijk vraag en wat ik al verteld heb - maar toch...
Alleen... Ik twijfel er niet aan dat ik iets heel simpels over het hoofd zie, maar dat verandert er niets aan: dit is hoe het er voor mij uitziet, en ik ben heus niet de enige voor wie het er zo uitziet. En hey, het enige, werkelijk het enige dat ik vraag is dat ik een nieuwe token zou kunnen krijgen.
Op een week tijd hebben we een drietal mails uitgewisseld, en ik zit naar precies dezelfde schermen te kijken die me deden besluiten de conversatie aan te vatten. Ook vraag ik me af of die lange vragenlijst uit het eerste antwoord ook maar ergens voor nodig was. Een klein beetje is het toch wel wat ik er van verwacht had...
----------------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/koen-versus-het-overheidsapparaat.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2014/05/the-battle-is-joined.html
Abonneren op:
Posts (Atom)