Gisteren de hele dag: eerst vier uren "ex cathedra", dan de namiddag als "monitor" (of hoe je dat ook noemt) van een spel dat de deelnemers de theorie van de voormiddag deed toepassen. Vandaag had ik het rustiger: in de voormiddag was mijn deel van het "ex cathedra" gebeuren beperkt tot één uur, en in het spel van de namiddag was ik alleen maar de assistent van de monitor.
Natuurlijk, aangezien de assistent van de spelleider tegelijk ook de organizator van het hele driedaagse programma was, kwam die assisent toch nog tamelijk vaak in actie.
Morgen zal mijn bijdrage alweer lang niet zo zwaar zijn als die loodzware eerste dag, maar toch, als organizator... etcetera.
Dit zijn dingen die ik in mijn job vrij vaak doe. En voor jonge, gezonde mensen is dat allemaal natuurlijk geen probleem. Nu zullen we over dat "jong" maar zedig verder zwijgen, maar dat "gezond" is waar het knijpt. De griep waarover ik het had is intussen drie weken geleden, en hoewel het oneindig veel beter gaat, blijf ik veel hoesten. En ik word snel moe.
Bijvoorbeeld, na twee (van de vier) uur voor de klas te staan voelden mijn benen als flanel. Maar aangezien dat per definitie het punt was waarop de hele zwik in beweging begint te komen, was er hoogstens de pauze om even te gaan zitten, en dan was het weer vol vooruit.
De cursisten stelden voor om korte pauzes te nemen, zodat er meer tijd was voor de lunch en het avondprogramma.
Samengevat: niet zo heel gezond heb ik het gevoeld, hoe vermoeiend dat lesgeven kan zijn. Oh, ik blijf me verwonderd afvragen of er werkelijk jobs bestaan waarin de vakanties zijn zoals de schoolvakanties. En jajaja, er zijn de "lesvoorbereidingen" die natuurlijk véél zwaarder zijn dan wanneer je alle dagen gewoon tot lang na 16.00 uur op je job bent. Om eerlijk te zijn: op dat soort punten denk ik toch dat de leraars met minder mensen zouden willen wisselen dan ze zelf denken.
Maar dat het echt vermoeiend is, omdat ze het niet één dag doen, of desnoods twee of drie, maar elke dag opnieuw, winter en zomer (voor zover geen vakantie, natuurlijk) van 's morgens tot 's avonds, uitgeslapen of wakkergehuild door een baby (jaja, dat kennen wij ook, tegenwoordig), wel, dat heb ik nu toch ook gevoeld. Ze zullen niet allemaal 25 jaar zijn, die leraren, ze zullen ook wel eens "niet ziek genoeg om thuis te blijven" zijn, en ze staan de hele dag voor de klas.
Ooit al eens een hele dag voor een klas gestaan? Ooit al het verschil gevoeld tussen een groep die je vijandig zit aan te staren (of doodgewoon in slaap ligt of met potloden zit te spelen...) en een groep die je achteraf vertelt: ik heb er al 100 cusrsussen over gevolgd en nu weet ik eindelijk waar het over gaat? Als je dat verschil gevoeld hebt, en als je niet helemaal fit en deze nacht wakker gehuild het gevecht om dat verschil hebt gevoerd, dan ben je iets beter toegerust om die leraren toe te bijten dat ze het toch maar gemakkelijk hebben, met al die lange vakanties.
Moraal van het verhaal. Ik ben nog altijd niet erg in vorm. Misschien zal het even iets kalmer zijn, hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten