Ik heb Youtube ontdekt!

Het kwam zo. Wij, druk bezette mensen die nauwelijks tijd hebben om tv te kijken, hadden het over hoe Obama – veel langer dan ik ooit verwacht had – nog altijd in de campagne voor het Witte Huis zit. Toen merkte mijn vrouw op dat ze hem nog nooit bezig had gezien. En dat was voor mij ook zo! Wat nu? Op dat moment dacht ik aan het legendarische, voor mij haast mythische “youtube”, ik probeer Google, ik vind Youtube, en...

Het werkt niet.

En zo gaat dat nu altijd bij mensen zoals ik. Als je iets moet proberen zonder dat er een helpdesk in de buurt is (lees: thuis) dan werkt het nooit, je krijgt een foutmelding die niet eens in het Latijn is opgesteld, en je zet de boel verdrietig weer af. Dat is, terzijde, de reden waarom mensen zoals ik met internet bezig zijn op de simpelste manier, bijvoorbeeld, met een blog op Blogspot.

Maar lo and behold, bij een nieuwe poging, meer toevallig dan iets anders, werkt het ineens wel, en nu heb ik Obama bezig gezien. En er gebeurde inderdaad iets interessants. Ik begon er naar te kijken van: Hoe is hij? Hoe spreekt hij? Straalt hij iets uit? Dat soort dingen. De koele analytische blik van de waarnemer. En na vijf minuten (er staat een klein klokje beneden rechts van de schermpjes van Youtube) merkte ik ineens dat ik zat te kijken omdat ik wou horen wat hij vertelde.

Raar, niet?

Een mens zou nog gaan denken dat hij op het spoor is van de vraag waarom Obama dat zo goed doet.

Maar los daarvan ben ik dan gaan surfen naar allerlei filmfragmenten. Ik had al meteen een exemplaar van de helicopterscène van Apocalypse Now vast. Dat heb ik op DVD, en de kwaliteit van de filmpjes op youtube is niet zo goed, maar toch, om er zo tussendoor eens naar te kijken is het toch wel aardig.

Vandaar vond ik een paar scènes uit de film 300 (1) (die ik niet gezien heb) over een onderwerp dat me sterk interesseert (2). Hier zie je de toenmalige supermacht Perzië, op expeditie om een groepje (toen nog relatief primitieve) Griekse steden een lesje te leren, en die een pandoering krijgen van de met speren gewapende Griekse infanterie dat we er tot vandaag nog van praten. Wat kunnen we ons daarbij voorstellen? Het beste dat we ons daarbij kunnen voorstellen zijn de beelden uit films als 300 – en ik was alweer gecharmeerd (hoewel ik heus wel weet dat er heel veel verzinsel aan zal vastzitten).

Mocht iemand me in deze richting nog wat hints kunnen geven, laat het weten; ik blijf natuurlijk een complete beginneling.

En er was nog een groepje scènes waar ik naar heb zitten zoeken. Zo had ik meteen de scène waarin “het standbeeld tot leven komt” uit Amadeus – in werkelijkheid uit de opera van Mozart Don Giovanni – gevonden. Wij, Freudlezers die ook nog muziekliefhebbers zijn, krijgen van deze scène koude rillingen dat het niet te beschrijven is. Dus ik zal het niet proberen. (Het gemeenschappelijke trefwoord is “Oidipous”.) Na de hulp van Salieri bij het noteren van het Requiem en de inspiratie voor “de Koningin van de Nacht” uit De Toverfluit heb ik wat verder naar muziekscènes gezocht. Maar je vindt niet altijd wat je zoekt. De aria uit The Shawshanks Redemption heb ik niet teruggevonden. Maar Bloemenwalsen van Tchaikovski – héérlijke muziek – krijg je dan weer in alle kleuren en formaten die je maar wil. En het Ave Maria van Schubert: geen enkel probleem. Absoluut aan te raden in deze versie (niet vergeten de geluidsknop aan te zetten, de beelden zijn trouwens knudde):

http://www.youtube.com/watch?v=aQVz6vuNq7s

----------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/03/300-de-perzen-zijn-boos.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/ga-vreemdeling-de-spartanen-vertellen.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/marathon.html