Goed nieuws uit Kameroen

Het is hier een tijdje stil geweest rond ons bijenproject (klik op de tag "onze VZW" onderaan deze post voor meer). Een groot deel van de reden is dat ons familieleven ons zodanig opslorpt (nu ja, we zijn ook nog een werkend koppel dat pendelt en zonder grootouders of naaste familie in de buurt, natuurlijk, en we hebben dus die drie heel kleine kindjes...) dat ik gewoon niet meer de energie heb om het allemaal op te volgen.

En dan was er het probleem dat wereldwijd bestaat, en dat is dat de bijen zelf problemen lijken te hebben - en dat was blijkbaar ook zo in Kameroen. En wat kan een mens die het nog nauwelijks kan volgen dààr allemaal bij schrijven?

Maar onze VZW, die in feite een quasi één-persoons activiteit is; gedragen door onze onverwoestbare Raymonde (die je terugvindt als je de contactgegevens van de VZW navolgt) heeft bepaald niet stilgezeten en ondanks periodes van financiële problemen (hier) en feitelijke problemen (ginder) koppig en zonder publiciteit verder gewerkt, en stilaan zijn er verschillende resultaten zichtbaar aan het worden. Die resultaten kan je in detail nalezen op de nieuwsbrief van onze VZW:

http://ape-assistance.net/files/2010/03/nieuwsbrief_juli_2010.pdf

Even een poging tot korte inhoud:

• Er is goed nieuws voor onze financiële situatie die, als je in zo'n klein en door enkele vrijwilligers gedragen club zit vaak problematisch is. Elke vorm van steun is natuurlijk etc etc, zie je de hint? Je kan altijd eens een kijkje nemen op het einde van de nieuwsbrief; ikzelf stort heel simpel met een permanente opdracht de 2.50 euro per maand en als loontrekkende voel je dat heus niet.
• Na een hoop perikelen op het terrein die evenwel tot bijsturing hebben geleid, onder andere door wetenschappelijk onderzoek (we blijven o.a. via de Zoo van Antwerpen en dus de universiteit een voelhoorn in die wereld hebben) en het sturen van een lokale student naar een Belgisch programma. De honingoogsten blijken op te lopen en de kwaliteit is goed. Er is één en ander bijgeleerd en er is nu sprake van een volgende fase. Ik hoop werkelijk dat het project tot verkoop zal leiden. Kan je je inbeelden dat we intussen verschillende jaren geleden naar een quasi willekeurig dorpje in de brousse trokken en dat ze daar "nu" een werkende productie en verkoopsorganisatie zouden hebben?
• Van bij het begin was er een project, naast de bijen, om de lokale school (die verschillende dorpen in de buurt bedient) te ondersteunen. De school heeft intussen 72 leerlingen en ik zat zelf even met mijn ogen te knipperen toen ik las dat er twee leerlingen naar de school in de stad zullen gaan. Ik bedoel: je zat, dus, midden in de jungle, de "school" was bij wijze van spreken een stuk hout op de grond, en nu heb je een werkende organisatie.

Ik wou dat er een prijs bestond voor mensen als Raymonde. Ik heb er zelf geen de minste verdienste aan, dus ik mag het zeggen. Zonder lokale mensen die vooruit willen zodra ze een kans krijgen gaat het niet. Zonder medewerking van mensen uit heel andere projecten (ik denk nu weer aan de Antwerpse Zoo, maar er zijn er natuurlijk meer) die heel andere dingen te doen hebben, gaat het natuurlijk ook niet. Zonder een paar mensen hier, die zowel financiëel als in realiteit (al was het maar heel af en toe: sorry, Raymonde) een handje helpen gaat het natuurlijk ook niet. En zonder nog een hoop meer gaat het nog altijd ook niet.

Maar als er nu eens geen Raymonde was geweest, die quasi helemaal in haar eentje contacten heeft gelegd met sponsors, met lokale mensen ginder, met vrienden en sympathisanten hier, met scholen, gemeentebesturen... die heel veel meer heeft gedaan dan waar ik me van bewust ben...

... dan gingen de mensen uit "onze" dorpjes in Kameroen nu nog altijd op jacht naar bedreigde diersoorten, kapten ze bedreigde bomen, roofden ze wilde bijennesten leeg en hadden ze niet echt een school om hun kinderen naartoe te sturen. En daar heeft het onstopbare idealisme van gewoon een mevrouw uit het Antwerpse verandering en hoop in gebracht.

Bij deze reik ik aan Raymonde de Speels maar Serieus prijs uit. Hij heeft nog niet zoveel prestige als de Nobelprijs, maar het komt toch uit de grond van mijn hart.