Tot nu toe was baby Thomas een voorbeeldige slaper: als we geluk hebben wordt hij één keer per nacht wakker, en als we pech hebben is het twee keer per nacht. Voor de rest zou hij iets meer mogen drinken per beurt, zodat ook overdag de tussenpauzes wat langer kunnen worden, maar iedereen begrijpt: wie zou er durven klagen.
Maar gisteren ging het mis. Tijdens het eten verslikte hij zich, en daarna heeft hij een hele tijd gejammerd. Merkwaardig genoeg, de rest van de dag sliep hij veel en hoefde hij pas om de vier uur eten te hebben. Dus alles zag er zelfs heel goed uit.
Maar deze nacht was het één constant gekreun en gejammer en gekrijs. Eten hielp niet, rondwandelen hielp niet, een tutje hielp niet, hij was hoogstens enkele minuten stil, en dan begon het feest opnieuw.
En dus zit ik nu om half zes 's nachts, wanneer een beschaafd Christenmensch slaapt, te bloggen. Baby Thomas ligt te kreunen in zijn wieg: maar wat kan ik er aan doen, wat we ook proberen, hij kermt verder. Terwijl, als hij in zijn wieg beneden kreunt, dan bestaat er tenminste een kans dat mijn vrouw boven wat slaap meeneemt.
Tot peuter Sarah wakker wordt, natuurlijk.
UPDATE het is intussen 06.00 uur, en onder zijn dekentje slaapt baby Thomas (die hier inderdaad een half uurke heeft liggen krijsen), als een roos.
Hij doet het met opzet om mij te pesten.
(Maar hij ziet er wel ontzettend schattig uit met dat knuistje dat van onder zijn dekentje komt uitpiepen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten