Op het blog van LVB (ik geloof niet dat je het kan missen op de blogroll hier...) doet zich een verschijnsel voor dat in mijn opinie het verschijnsel bloggen zelf raakt. Eerst het kader. LVB is één van de weinige blogs in het Nederlands taalgebied (1) die tegelijk een aanvaardbare “content” geeft, een aanvaardbare frequentie van updating, en een aanvaardbaar aantal diverse commentators aantrekt. Dus ontstaan er conversaties en debatten waar je geregeld zelfs iets van opsteekt; of toch minstens gezichtspunten ziet waar je niet zelf aan had gedacht. (Het normale toepassingsgebied van het blog zou ik als “politiek-economisch” omschrijven, maar what’s in a name?)
Dan het probleem. Aangezien het een quasi open forum is kan om het even wat er in, en dus komt ook om het even wat er in. Dus zien we herhaaldelijk varianten op één of ander “dom iets”, in de zin dat mensen dingen volhouden die ingaan tegen de meest simpele feiten, en dat ze ongelofelijk beginnen te schelden wanneer je ze daar (met de feiten en cijfers in de hand) op wijst. Sinds maanden is er één hyperactief, die we, om namen met de mantel der liefde te bedekken, “P” zullen noemen.
Gezien het kader – het enige mij bekende blog dat een deel van een Nederlandstalige blogosfeer zou zijn, indien er één was – ga ik regelmatig kijken. Nieuwe voorzetten? Boeiende commentaren? Nieuwe afleveringen in bestaande debatten? Of misschien neem ik zelf aan één van die debatten deel; je ziet het voor je.
Natuurlijk kan ik alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat ik het vreselijk ontmoedigend vind, wanneer ik de kolom “nieuwe commentaren” (weer eens) gedomineerd zie door P. Zoals gewoonlijk brengt hij niets anders bij dan de mensen “uitschot” noemen, omdat hij inhoudelijk, zoals ik zelf al meerdere malen heb getoond, altijd op enkele posts tijd met de staart tussen de poten op de loop moet. Waarna het gescheld met een factor tien toeneemt.
Wie me al langer kent weet dat ik het internet als één van die ontwikkelingen beschouw, die het denken een duw vooruit kunnen geven zoals destijds de boekdrukkunst dat heeft gedaan. Ondanks het feit dat de boekdrukkunst in de eerste plaats werd gebruikt om bijbels te drukken, heeft het er toch toe bijgedragen dat ideeën op gigantische schaal circuleerden, en nog een eeuw later staken Copernicus en Tycho Brahe en Keppler en Galileï en Newton van wal en de rest is geschiedenis. Zo ook produceert het internet nu ongelofelijke hoeveelheden P, terwijl het potentiëel er is om veel meer te doen.
En wie me al langer kent weet dat ik denk dat de oorzaak van het probleem precies ook de reden van het potentiëel is. De openheid van het medium maakt dat heel veel meer mensen bijdragen kunnen leveren dan vroeger. Maar dezelfde openheid maakt ook dat allerlei interessante mensen zo ontmoedigd raken door de eindeloze stromen P, dat ze niet eens meer willen commentaar geven, ja, dat ze zelfs niet meer geloven dat er blogs bestaan die speels maar serieus hun best proberen te doen!
Als dit een blog was dat niet alleen kwalitatief interessante commentaren meegaf (want dit, beste tien commentatoren, durf ik zonder slijmerij zeggen, jullie zijn alle tien heel, heel oprecht bedankt), maar ook kwantitatief, dan denk ik dat ik zou proberen maatregelen nemen. Ik denk dat ik zelf God de Vader zou blijven op mijn heel klein stukje van het web, maar dat ik een comité van engelen en heiligen zou benoemen (waarschijnlijk informeel, weliswaar, maar toch, laat het nu “benoemen” heten...). En gevallen als P zou ik aan dat comité voorleggen, en als ik redelijkerwijs zou concluderen dat ik hem niet weerzinwekkend vind omdat hij andere ideeën heeft, maar werkelijk omdat hij zo protserig leeg is, zo opzichtig pseudo en zo scheldend arrogant, dan zou ik P er uit gooien.
Zelfs al heb ook ik gemerkt dat een beetje keet de kijkcijfers enorm omhoog stuurt. Kosten en opbrengsten...
Iedereen begrijpt: hier staat “als ik LVB was, dan smeet ik P er uit, misschien na een kleine ‘check and balance’”. Maar natuurlijk weet ik heel goed dat ik LVB niet ben, en staat er hier toch nog meer dan dat. Het gaat me nog steeds om die ontbrekende blogosfeer. In een echte blogosfeer zouden enkele – hopelijk: vele – “zenders” nog steeds allemaal hun postjes en berichten de wereld insturen. En vervolgens zou een deel daarvan door de rest worden opgepikt en weerklank krijgen vanuit verschillende groepen commentatoren, wat dan weer verder tot discussie zou leiden, etcetera. Elk individueel kunnen ze zoveel science fiction blijven neerzetten als ze maar willen, maar collectief zouden ze een filtereffect genereren dat maakt dat hun goede insteken door de groep weerhouden blijven, en de rest voor de liefhebbers van dat blog op dat blog blijven staan. En heel veel meer interessante onderwerpen zouden verschijnen, èn blijven drijven, dan nu het geval is. Het pad door de jungle dat een brede baan wordt, zonder dat ook maar iets door iemand gepland werd.
Maar toch blijf ik denken dat er wel degelijk eerst nog veel werk aan de fundamenten is. Voor een echte blogosfeer ken ik één enkele bouwsteen, en dat is het blog van LVB. En uitgerekend van dat blog krijg ik soms schrik om er te gaan kijken. Zit daar nu geen moraal van het verhaal aan vast?
------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/06/ik-mis-een-nederlandstalige-blogosfeer.html
3 opmerkingen:
Louter formeel valt die P. weinig te verwijten:
1) Hij discussieert over ideeën en concepten, niet over mensen. Vind ik al belangrijk en positie.
2) Als hij al beledigende dingen schrijft, dan gaat dat in eerste instantie over groepen: flaminganten zijn zus, conservatieven zijn zo. Beledigen van groepen vind ik al veel minder erg dan beledigen van individuen, zeker als het voorwerp van de belediging iets is waar de beledigde iets kan aan doen, dus bijvoorbeeld ideologie of religie, en niet ras of afkomst.
3) Hij beledigt enkel specifieke personen (meestal deelnemers aan de discussie) nàdat zij hem éérst beledigd hebben, m.a.w. hij initieert geen beledigingen.
Wat de drie bovenstaande punten betreft kan ik zo voor de vuist weg een handvol andere deelnemers aan de discussie opnoemen die daar wel tegen zondigen en die ik dus eerst zou buitengooien vooraleer ik P. buitengooi.
Tenzij je natuurlijk deze formele stellingname verwerpt en vindt dat de kwantiteit, of de verhouding kwantiteit ten opzichte van kwaliteit, zo negatief uitvalt, en dat bovenstaande aspecten naast de kwestie zijn. Als je op dergelijke basis gaat uitsluiten, weet je wel waar het begint maar niet waar het eindigt.
Dat je soms "schrik hebt" om te komen kijken, zegt natuurlijk ook wel iets over jezelf. Schrik om gechoqueerd te worden, schrik om de afkeer die je zult voelen, schrik om boos te worden? Overwin die angst...
... schrik om het tijdverlies dat je oploopt eenmaal je de angst overwonnen
hebt... :-)
Ik ben alleen maar wat luidop aan het nadenken over dit soort dingen. Ik
laat een ballonnetje en ik ben erg geïnterresseerd in jouw ballonnetje:
bedankt om het me te sturen. We hebben ongetwijfeld opinies over dit
onderwerp die niet gelijk zijn: ik veronderstel dat bij mij de ontbrekende
kwaliteit erg zwaar weegt. Maar ik beweer zeker niet dat er als antwoord één
enkel soort toestand bestaat waar iedereen zich achter moet zetten. Eerder
vraag ik me af hoe het zal evolueren.
Wie zei ook alweer dat als je een leugen maar dikwijls genoeg herhaalt, wordt ze nog waarheid ook.
Volgens mij is dat wat PVDV doet. Hij denkt door een bepaalde mening dikwijls te herhalen ze nog een waarheid wordt.
Verder vind ik dat hij nogal dikwijls meepraat over dingen die hij eens gezien heeft van horen zeggen; ik dacht dat het over Hayec ging. Hij had er een mening over, maar nooit een boek van gelezen, enkel een korte inhoud of een bespreking of zoiets.
"P" heeft een geprepareerde mening. Dat wil zeggen dat hij zijn mening bewijst met dogmas, andere meningen en veronderstellingen, nooit met feiten of wetenschap.
Volgens zijn manier van argumenteren kan ik zelfs bewijzen dat een schaap een gevaarlijk dier. Bekijk eens een leeuw, we nemen toch aan dat die gevaarlijk is. Wel die heeft vier poten tot op de grond en een staart aan het einde van zijn rug. Bij een schaap is dat ook zo en daarmee heb ik bewezen dat een schaap een gevaarlijk dier is.
Dat is de manier van discusiëren van "P".
Als er dan iemand aandringt op het geven van feiten dan komt hij af dat mensen tegen hun goesting langer leven. Sorry dat ik zo iemand niet meer serieus neem.
Groetjes,
Benny
Een reactie posten