Baby Thomas drinkt melk. Soms met tussenpauzes van 4 uur, soms na amper 2. Wij, mannetjes van de soort hebben er weer geen idee van, maar voor wie borstvoeding geeft is dat allemaal ver van vanzelfsprekend. De scherpe kanten van het leven, soms waar je ze niet zo direct had verwacht.
Maar de beloning is groot. Baby Thomas zuigt zich helemaal vol en ligt dan met zo'n ontzettend verzaligd snuitje te kijken... Dat gezicht alleen al is een heel leven met alle kleine frustraties en irritaties waard. Dan vallen de oogjes geleidelijk toe en baby Thomas valt in slaap. Zijn trekken ontspannen zich, zijn ademhaling is rustig, een knuistje priemt ter hoogte van zijn oortjes van onder de deken.
Het universum mag zijn gang gaan, de geopolitieke ontwikkelingen van dat kleine speldeprikje onze melkweg doen er niet meer toe, en wat er uitgerekend op de planeet Aarde gebeurt raakt hem niet.
Baby Thomas is tevreden.
Hij slaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten