Baby Simon is nog steeds zijn legendarische rustige zelf. Hij wordt één keer per nacht wakker, meestal op de "papa-vriendelijke" manier, en bovendien lijken de tussenperiodes langer te worden. En zelfs de toenmalige babies Sarah en Thomas hebben we tenminste af en toe moeten schommelen of over en weer rijden; baby Simon niet. Nooit. Baby Simon ligt hier naast me met grote oogjes rond te kijken naar al die wonderlijke dingen die de wereld rijk is. En zo kennen we hem!
Peuter Thomas is nog steeds dezelfde vrolijke peuter die hij altijd geweest is. Zijn spraakvorderingen zijn van een aard dat de gletsjers er van zouden geeuwen, maar zijn glimlach compenseert vele zomerse regenuren. Hij is erg lief voor baby Simon, en probeert al goed mee te spelen met kleuter Sarah, en vooral: ze zingen nu samen duetten! Het is erg moeilijk om dat op een filmpje vast te leggen, maar ik heb toch een shot van tien seconden, peuter en kleuter hand in hand aan het zingen van "la lala laLA!" uit het liedje van Juleke: je zou er een fortuin voor geven. Twee fortuinen. En ach, hij heeft last van zijn kiezen. Dus hij wordt wel eens wakker om pakweg 01.00 uur, en tja... Maar wie zou dààr over durven klagen?
En deze nacht was kleuter Sarah verdwaald. We troffen haar aan, ergens na 02.00 uur, dwalend door de gangen met haar pantoffeltjes in haar handjes, en toen we haar aanspraken bezorgd fluisterend over allerlei schaduwen die over de muren en de plafonds gleden. Ze vroeg zo aandoenlijk of ze niet even bij ons in het grote bed mocht (normaal alleen maar af en toe geoorloofd, enkel op een week-end ochtend ) dat we dat ook maar toelieten, en zo was het al snel drie uur. En baby Simon...
Maar daarmee was ik begonnen.
Het probleem is dus zeker niet "kwalitatief". Het zijn alle drie echte engeltjes. Het probleem is louter kwantitatief. Je mag honderd keer drie engeltjes hebben, maar tegelijk een baby, een peuter en een kleuter in je huis hebben: je moet niet proberen te doen alsof het niet waar is. Het is ontzettend vermoeiend. Combineer het met een volledige dagtaak en de vraag is niet waarom er minder blogposts verschijnen. De vraag is wel hoe het mogelijk is dat er af en toe wel nog verschijnen.
Maar we zouden ze voor geen geld van de wereld willen missen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten