Bij de "open brief aan Dirk Verhofstadt"

Op het blog van Luc Van Braekel staat er, vind ik, een mooie tekst. Het is een open brief van een aantal mensen van het LVSV, gericht aan Dirk Verhofstadt, waarin ze vinden dat hij onheus het eerder donkerblauwe liberalisme afwimpelt:

http://lvb.net/item/8636

En ikzelf, die ook wel eens de neiging voel het eerder donkerblauwe liberalisme af te wimpelen, moet zeggen: ik vond het goed, en zelfs overtuigend gedaan. Dus ik ben het eens met veel van wat er gezegd wordt, en ik heb maar heel minieme bedenkingen.

Zo zie ik dat ze opmerken dat de geschiedenis van een "complexere realiteit" getuigt, en even verder dat de economische realiteit van vandaag "complexer" is dan mono-causale theorieën (even in eigen woorden naverteld) doen geloven. Kijk, als op een dag het Groot Filosofisch Meesterwerk Waarmee Ik Al Mijn Halve Leven Bezig Ben publiek gemaakt zou worden, dan zal je zien dat het thema de manier is waarop je complexe realiteiten moet bestuderen, en welke rol mono-causale theorieën daarin kunnen spelen. En ik moet zeggen, mijn beredeneerde sympathie komt aan de kant van de auteurs van de open brief terecht.

Toch wil ik kwijt dat ik - zonder overigens voor één van de auteurs te kunnen spreken; ik ken die mensen helemaal niet - in hun kamp vaak, heel vaak, uitgerekend dat gevoel voor "complexiteit"mis. Ik zou dan ook de andere sympathisanten willen vragen: weet je heel zeker dat je nooit, in je bedenkingen over de huidige financiële crisis, in die zéér complexe realiteit, hebt zitten graven en graven en graven, tot je uiteindelijk ergens iets vond dat mits een zeer lange keten van causaliteiten naar één of ander overheidsoptreden leidt, om vervolgens uit te roepen dat het allemaal de schuld is van de overheid?

Onder totaal negeren van, onder andere, handelstekorten, internationale investeringen, toplonen, complexe derivaten, beleggers die zeuren over te lage interestvoeten, regelrechte fraude, zeepbellen en vele, vele andere?

Weet je het echt héél zeker?

Ikzelf weet in ieder geval héél zeker dat ik er veel gezien heb die alle wijze lessen over complexe realiteiten heel snel waren vergeten, toen ze een stel hallucinante simplismen vonden die alleen maar hun vooroordelen bevestigden, zonder andere verdiensten.

Maar voor zover ik weet hebben de auteurs dat zelf nooit gedaan, en pleiten ze dus integendeel voor dat oog voor complexiteit. En het belangrijkste is, ze maken hun punt, en ze maken met het een zekere waardigheid en overtuigingskracht, die maakt dat kandidaat-critici zoals ik er het gevoel aan overhouden dat er wel degelijk serieuze gesprekspartners tussen zitten.

Ik heb heus ook vroeger beseft dat ze bestonden, hoor. Het was alleen soms moeilijk om ze temidden van het gekakel te kunnen horen...