Er kan over gepraat worden...

Eens te meer krijgen we enkele reacties op mijn "ideeën" over de splitsing van België, die me in zekere zin verrassen. Om te beginnen was ik werkelijk verrast toen lezer Serge destijds (1) schreef dat de Franstalige (vaak liberale) Brusselaars "niet op een PS staat zitten te wachten". Dat was dan ook de post waarin ik bedacht dat het toch niet zo moeilijk zou moeten zijn om er "minder onaantrekkelijk dan de Waalse PS" uit te zien, en wie weet ligt na een splitsing van België Brussel zomaar in Vlaanderen! Omdat de Brusselaars daar zelf voor gekozen hebben!

Natuurlijk begrijp ik ook wel dat dat zwaar naief is, omdat we er dan geen slaande ruzie meer om kunnen maken, en als papa van twee kleuters ben ik goed geplaatst om te weten dat dat niet kan. Maar als we voor de grap even verder kijken...

In die post kwam ook het punt van Serge naar boven, waar volgens mij een hoop Vlamingen met opgetrokken wenkbrauwen zullen naar gekeken hebben: De Franstalige Brusselaars zouden aarzelen om deel te worden van Vlaanderen, omdat ze zich bedreigd voelen in hun cultuur. Een punt dat hij overigens opnieuw maakt in een commentaar bij de jongste post over het onderwerp (2). Maar nu word ik voor de tweede keer verrast als ik zie met welk relatief gemak ook daar conversatie tot stand komt. Daarvoor ga ik terug naar nog een andere post over hoe de Franstalige Brusselaars misschien wel zouden moeten kiezen (3), en daar beschreef Axxyanus een Vlaams programma ongeveer als volgt.

• recht op Franstalig onderwijs
• recht om in het Frans bij de overheid terecht te kunnen.
• recht om Franstalige verenigingen op te richten.
• Er wordt niet naar de taal van de vereniging gekeken bij het toekennen van subsidies aan verenigingen.

Daar kwam ook nog bij dat de Franstaligen zelf ook nog punten mogen opsommen en dan zou daarover te praten vallen. Geef toe, het is allemaal nogal eenvoudig gehouden, zoals je kan verwachten van een commentaar bij een blogpost, maar het heeft tenminste de vorm van een bod. In de post onder voetnoot (2) vond Axxyanus het ook nog "vanzelfsprekend" dat de mensen op straat en op café en op school hun eigen taal kunnen spreken. Iets dergelijks, veel meer uitgewerkt, zouden de Vlamingen moeten aanbieden, en als vervolgens de Franstalige Brusselaars vinden dat leven onder de Waalse PS-staat toch beter is, dan zou ik me daar sportief bij neerleggen. Maar heel fundamentalistisch vind ik het allemaal niet klinken: laat me zeggen dat Axxyanus tenminste bij mij de indruk heeft gewekt één van die "serieuze mensen" te zijn die over het onderwerp zouden moeten nadenken, om te vermijden dat de fundamentalisten het gat komen vullen.

Ook interessant was een interentie van lezer Krist die scheen te denken dat als één en ander in een heel andere atmosfeer zou verlopen dan altijd weer dat sfeertje van gebroken huwelijk, het helemaal geen probleem zou zijn om Franstaligen allerlei rechten toe te kennen. En kijk, het bleek alweer dat er best wel te praten viel!

Het spreekt vanzelf dat het niet op dit blog is dat het probleem zal opgelost worden. Alleen al het feit dat er gepraat kan worden lijkt me echter hoopgevend. Een bedenking die ik in me voel opkomen gaat over Serges omschrijving van de vrees voor culturele druk onder "an inflexible nationalist regime". Ik ben het er mee eens dat dat nergens voor nodig zou moeten zijn. Maar het komt in me op dat dat "verlies van de eigen cultuur" nu precies het proces is dat de Vlamingen zichzelf zien ondergaan, nu al generaties lang, in altijd maar nieuwe gebieden. Als die "eigen cultuur" zo belangrijk is voor de Franstaligen, dan mag er misschien een beetje begrip gevraagd worden voor dezelfde bezorgdheid aan onze kant?

----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/04/en-wat-zullen-de-franstalige.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/10/over-belgie-en-splitsen-en-brussel.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/04/en-wat-zullen-de-franstalige.html