Die "weemoed om de naderende herfst" is bij mij overigens wel sterk afgenomen. Met heel kleine kindjes zit je niet te wachten op lange uren daglicht en warme temperaturen terwijl de ukken moeten slapen. September en oktober zijn een opluchting omdat je kan opstaan zonder dat ze meteen alle drie wakker zijn.
Maar groene bomen vind ik nog altijd veel charmanter dan kale bomen, en zo denk ik ineens ook terug een artikel dat ik destijds heb gelezen. In de herfst, schreef dat artikel, vallen de bladeren tegenwoordig een kleine twee weken later dan het gemiddelde van een aantal decennia daarvoor, en in de lente beginnen ze al te botten, een tweetal weken voor ze dat datzelfde aantal decennia geleden gemiddeld deden. En ik vond dat uitstekend, en ik hoopte dat het waar was (want dat weet ik natuurlijk niet).
Welnu, anno 2,010 weet ik zeker dat de Japanse Kerselaar nog perfect groen is gebleven tot diep in september en de Lijsterbes is eveneens veel later beginnen verkleuren dan 11 jaar geleden. Ik heb evenwel geen andere statistieken bijgehouden, dus dit kan een statistische "fluke" zijn. Maar indien het artikel waar was, dan zouden mijn anecdotes inderdaad onderdelen van een echte statistiek zijn.
Onze treurwilg, overigens, staat nog quasi helemaal in het groen. De rest - lijsterbes zo goed als kaal, kerselaar nog enkele tientallen vrolijk gekleurde blaadjes, meer niet - staat er wel bij zoals je in november zou verwachten. De okkernotenlaar lijkt me, heel normaal, al een hele tijd geleden al zijn bladeren kwijt te zijn geraakt. Maar toch. Ik heb de indruk dat de bomen langer groen blijven.
---------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/04/wat-een-verschil-een-paar-maanden-maken.html
1 opmerking:
...enneeuh Koen, lag er 10 jaar geleden ook een pak sneeuw in je tuin op 30 november?
:-)
Een reactie posten