Obama wil de Verenigde Naties hervormen!

Vandaag lees ik in de krant dat Obama vindt dat Indië een zetel in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties mag krijgen (1). En ik vind dat een uitstekend idee. Alleen denk ik dat het OFWEL niet zal gebeuren, OFWEL zal het gebeuren doordat er eerst één lid bijkomt (Indië), en dan nog één (Japan) , en nog één (Brazilië) en nog één (Indonesië), enzovoort, tot de Veiligheidsraad een even verlamde instelling zal zijn als vandaag.

Alleen zal dat niet meer zijn omdat de helft van de zogenaamd belangrijke landen in werkelijkheid onbeduidende derderangsmogendheden zijn (ik bedoel, vanzelfsprekend, Engeland en Frankrijk), maar omdat ongeveer iedereen lid van de club zal zijn. Een praatbarak, dus.

De beste manier om iets te bereiken lijkt me dat eerst Frankrijk en Engeland hun zetel opgeven. Het lijkt me niet onredelijk dat van die twee zetels er één naar de Europese Unie gaat. En als er dan toch één over is, en je vraagt je af naar wie die gaat, dan lijkt me niet onredelijk dat die naar Indië zou gaan.

Overeenkomstig Parkinson's Law (2) kan een beraadslagend en beslissend orgaan overigens nog steeds efficiënt werken als er geen vijf, maar wel zes leden zijn. Pas vanaf meer dan zes wordt het praatbarakkerig. Dus mochten er grote problemen komen met een voor de hand liggende kandidaat die er niet bij geraakt: geen probleem, we breiden uit naar zes.

Maar dan moet het gedaan zijn. En omdat het niet zal gedaan zijn, denk ik, zal het allemaal op een sisser uitlopen.

Overigens heb ik al eens nogal gedetailleerd gezegd hoe het volgens mij zou moeten gaan (3). De bestaande structuur moet je laten afsterven. Misschien breid je inderdaad uit: we hebben nu eenmaal instellingen nodig om gebuisde politiekers in te parkeren. In ieder geval, het moet geleidelijk wegdeemsteren, en het mag niet opvallen: de deelnemers moeten er nog lang breed armzwaaiend gewichtig kunnen doen. Tegelijk begin je nu al op een informele basis - niemand van de ego's uit het establishment mag zich gekneusd voelen! - gesprekken met de landen die er werkelijk toe doen. Dus de VS, Europa, China, Indië en er kunnen er nog wel een paar bij. Geleidelijk komen die "informele gesprekken" terug, geleidelijk komen er belangrijker dingen op de agenda, je laat het nog enkele decennia rijpen, en als je het een beetje goed speelt heb je na enige tijd weer een representatief orgaan dat min of meer kan spreken in naam van de wereld.

Ik geloof werkelijk dat, als je binnen 500 jaar de geschiedenis van de VN bekijkt, je iets zal zien dat meer op mijn scenario lijkt dan de officiële hervormingen waarover af en toe sprake is. Wedden?

---------------------------------
(1) http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20101108_078
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/09/de-wet-van-parkinson-hoofdstuk-3-het.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/09/de-verenigde-naties-een-historisch.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/09/de-verenigde-naties-een.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/09/de-verenigde-naties-een-technisch.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/de-verenigde-naties-hoe-lossen-we-het.html