Toen ik daarstraks foto's zag van de kleine Samuel die na twee jaar weeshuis eindelijk op de arm van zijn familie zat dacht ik dat vandaag de kleuters en de peuter met extra aandacht op mijn eigen arm zou zetten.
Aldus is geschied.
In zekere zin ben je ontzettend gepriviligiëerd als je dat soort verhalen kan lezen terwijl je zelf in dezelfde leeftijdscategorie speelt. Heel die scène van peuter - arm is ontzettend herkenbaar. En zeer gemakkelijk nagespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten