Zes volle jaren geleden, alweer, dat ik dan toch maar begon te bloggen, en me afvroeg of dat wel een goed idee was. En het beviel me zo goed dat ik het ben blijven doen, ook in de zeer moeilijke periode van 2009, en er met veel plezier weer bovenop kwam in 2010... Maar als ik nu zo eens naar het aantal posts voor 2011 kijk, dan valt me op dat het er toch weer even weinig zijn als in 2009.
Desondanks is dat voor een stuk goed nieuws. De kindjes zijn nu twee, vier en zes. Dat betekent nog steeds heel veel zorg, dat betekent wel eens een "terugval" wanneer de jongste naar school moet, dat betekent nog steeds korte nachten en zelden bijslapen, maar het is toch al iets heel anders dan bij "nul, vier en twee"... Alleen betekent dat ook dat ik weer een hoop tijd reserveer voor wat ik als de "serieuze" filosofie beschouw: en dat is ook lezen en schrijven, alleen... dat komt niet op het internet. Zeg nu zelf, als je weet dat Speels maar Serieus al veel te moeilijk, te zwaar en te lang is...
Voor 2011 kan ik me geen thema herinneren zoals dat met sommige jaren wel gaat. Dat eerste jaar 2006, toen alles aan de bloggerij zo nieuw was, en dan de serie over de Perzische oorlogen. Of 2008, toen de crisis ons een eerste hoogtepunt afleverde, met al die posts over "de balans van een bank", of hoe een bank niet zozeer geld heeft, maar wel geld is. Veel "Eurabië" in 2009, of 2010, met de serie over de Slag om Stalingrad.
Iets dergelijks is er niet voor 2011. Ik heb gemerkt dat ik wel eens rimpeltjes veroorzaakte door standpunten over kernenergie of "de goudstandaard", maar echte thema's zijn het nooit geworden. En natuurlijk de "veel te vroege voorbeschouwingen" over de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarvan ik zelf ook niet goed weet waarom die me zo fascineren (in tegenstelling tot, pakweg, voetbal). De tweede helft van 2011 kapte ons een tweede hoogtepunten van de crisis in onze schoot, volle drie jaar na het eerste, en hoewel we het stilaan echt wel beu zijn leverde dat ook best een paar aardige stukjes op.
Maar onder andere wat dat laatste betreft, als u, beste lezer, hier iets leest dat u absoluut niet aanstaat, dan hoeft u zich daar even absoluut géén zorgen om te maken! Er is een heel kleine "schare" vaste lezers - dat zullen er in het allerbeste geval meer dan tien zijn, en meer werkelijk niet - er is een relatief veel groter bezoekersaantal dat gewoon in Google iets als "banken" of "crisis" of "Slag bij Plataea" ingeeft en eenmalig passeert, en daarmee is het werkelijk gezegd! Uw favoriet credo wordt door dit blog niet in gevaar gebracht! U kan zich dan ook de moeite besparen om hier kortere of langere slierten stoom af te blazen, het maakt heus geen enkel verschil. U kan het hoogstens belangrijk maken, net het effect dat u wilde vermijden!
En al die andere geregelde lezers, waarmee we doorgaans wel een betekenisvolle uitwisseling, en af en toe zelfs een serieuze conversatie zien ontstaan: heel erg bedankt, die uitwisselingen zijn minstens een deel van de reden waar ik het voor doe.
De toekomst... 2012 zal wel een jaar van posts over de Amerikaanse presidentsverkiezingen worden, en verder misschien nog eens een stukje nostalgie naar de Spartanen of de Slag om Stalingrad. Ik loop nogal veel na te denken over "filosofie en geschiedenis" (en "complexe wetenschappen"), tegenwoordig, dus misschien komt dat ook nog wel eens terug. En in ieder geval, het grootste deel van de posts "overkomt" me gewoon. Het werkt niet van "daar zou je eens iets over moeten schrijven", maar wel als iets dat je opvalt en waarmee je een tijdje in je hoofd zit, en als je 's avonds op je stoel bij de computer zit komt het er ineens vanzelf uit.
Laat ik mezelf maar gewoon een goed nieuw blogjaar toewensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten