De voorverkiezing van New Hampshire heeft een duidelijke overwinning voor Romney opgeleverd. Daarmee zijn we op het punt dat er al heel serieuze verrassingen moeten gebeuren om nog iemand anders op de nominatie voor de Republikeinen te krijgen. Kiezers die de economie het belangrijkste criterium vonden, alsook de kans om tegen Obama ook nog te winnen, stonden het meest achter Romney. Interessant is dat de "verrassing" van vorige week, de conservatief Santorum, alweer helemaal is teruggezonken in de onbenulligheid. Als ik het goed begrepen heb haalde Romney zelfs meer stemmen dan Santorum bij de kiezers die zich "erg conservatief" noemden...
De tweede plaats gaat naar Ron Paul, met bijna een kwart van de stemmen. Die haalt vooral stemmen bij jongeren en libertariërs. Dat laatste illustreert vooral waarom de Republikeinen nog steeds een serieus probleem hebben. De conservatieven kunnen hoogstens een beetje doen alsof ze de staat zien als "een deel van het probleem, en niet van de oplossing", maar het schaamlapje is flinterdun. Zoals heel de wereld uitgebreid heeft kunnen zien hoeven ze maar even zin te krijgen om ergens een oorlog te beginnen, en ze staan allemaal pink op de naad achter één of ander groot verhaal om met massaal overheidsoptreden even de maakbaarheid van de samenleving te gaan demonstreren, dit (terzijde) gefinancierd met enorme begrotingstekorten.
Ja, iets dergelijks heb je inderdaad al eerder gehoord, onder andere Friedrich Hayek heeft zich over deze neiging van de conservatieven beklaagd in zijn "Why I am not a Conservative". Met andere woorden, Pauls "succes" illustreert alleen maar de hopeloze verdeeldheid van de Republikeinen. Tot het punt dat de kans niet denkbeeldig is dat Paul als een (kansloze) derde partij aan de verkiezingen deelneemt, en van welke partij denk je dan dat hij het meest stemmen zal afsnoepen...?
Het voortdurend wisselen van de "echt"-Republikeinse tegenkandidaat voor Romney heeft daarmee wel weer een nieuwe naam opgeleverd: deze keer is Huntsman met een 17% aan het feest. Zowel het feit dat hij de zoveelste nieuwe favoriet in een stilaan lachwekkend lange rij is, als het feit dat hij niet eens voorbij Ron Paul raakt zet nog meer die Republikeinse verdeeldheid in de verf. Hun enige fatsoenlijke kandidaat willen ze niet echt, en een eigen kandidaat met voldoende gewicht vinden ze niet. De rest van de deelnemers haalt zelfs geen tien percent meer: en dat vertegenwoordigt stilaan een hoop tijd en geld, gespendeerd aan egotripperij in plaats van iets constructiefs.
We zullen maar hopen dat Romney, op één of andere mysterieuze manier, nu toch snel de partij achter zicht krijgt. Hoe hij daarna precies die verdeeldheid zal aanpakken, en hoe hij zal kunnen uitleggen dat hij ooit, "in godsnaam", een beleid gebaseerd op ideeën van Friedrich Hayek (1) heeft kunnen uitvoeren, dat is iets waar ikzelf geen flauw idee van heb.
-------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/03/obamas-communistische-inspiratiebron.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/02/oei-oei-oei-romney.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten