maandag 30 januari 2012

"Geen excuses voor de overlast?"

Vroeg in de morgen, nog beestiger vroeger vertrokken dan anders, een mens moet er soms wat voor over hebben, nietwaar, om gewoon zijn recht om te werken een tikje ongestoord uit te oefenen? Maar oei, een half uur file, zomaar in de aanloop naar een rond punt waar je anders op dat punt nooit file hebt.

En het was te denken. Een afdeling van de knokploeg probeert de mensen hun propaganda door de strot te wringen, en daar moeten al die onschuldige, hardwerkende, belastingbetalende mensen maar voor wachten, nietwaar?

Dus ik laat het raampje zakken, maar niet teveel. "Excuses voor de overlast, neem ik aan?" probeer ik op mijn meest kortaffe manier te blaffen. De verbazing! De verwondering! Die totale verbluffing! Ze hebben gevraagd om het nog eens te herhalen, en ik, die niet veel zin had om daar lang te blijven staan (hei, al die wachtende mensen in de file!) zei nog eens "geen excuses voor de overlast? Dan moet ik het niet hebben", raampje dicht en weg. Ik hoorde ze achter mij nog vol verontwaardiging roepen van "overlast???" en dat was het einde van een spannende scène.

Nogal confronterend, allemaal, normaal niet erg mijn ding. Maar ik denk dat het belangrijk is. Zoals ik enkele dagen geleden schreef (1), er is iets veranderd. De gewone mensen zijn nu zo hard in staat om niet alleen als makke schapen te staan aanschuiven - wat kan je er daar en op dat moment in 's hemelsnaam tegen aanvangen? - maar ook hun mening te geven, dat alle straaltjes water (de uiting van verontwaardiging, de post op een ongelezen blog) helpen om het punt te maken.

Nog maar enkele dagen geleden zagen we de ziedende verontwaardiging van de vakbondsbaas omdat "democratie" niet langer betekende dat zijn soort opinie breed uitgesmeerd op de media stond, maar op Twitter zomaar werd... tegengesproken! Die verontwaardiging, hoe potsierlijk ze op zichzelf ook is, is eigenlijk heel goed nieuws. Het betekent dat er toch een flard realiteit tot die zeer harde koppen aan het doordringen is. En daarom opnieuw een daverend en welgemeend, "u spreekt niet voor ons, meneer Kennes, dat doen wij zelf wel".

--------------------------------------
Hmmmmm... Ik kan het niet laten. Ziehier een link naar iemand die er vanuit een heel ander perspectief iets heel soortgelijks over zegt:

http://lafieenrose.blogspot.com/2012/01/beste-vakbond.html

--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2012/01/meneer-de-vakbondsman-is-boos.html

Geen opmerkingen: