Dinsdag vindt voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen de voorverkiezing van New Hampshire plaats. Mocht je nu denken dat het ineens wel hard gaat: wel, eigenlijk niet. Er zijn voor januari nog verkiezingen in South Carolina en Florida gepland, en dan is het ineens wachten op maart. Dan vinden er op één dag een hele serie plaats, wat "supertuesday" wordt genoemd, en soms - mogelijk ook nu - ligt dan de kandidaat voor de uitdager vast. Als we daar naartoe beginnen te evolueren, dan praten we al niet eens meer over die evenementen van nu, die zoveel opwinding genereren...
Dat vastleggen van de uitdager in maart lijkt deze keer niet onmogelijk. Voor het eerst, heb ik ergens gelezen, heeft Romney - de Republikeinse kandidaat die de favoriet is - over de hele VS de kaap van de 30% aanhangers overschreden. Dat zou er op kunnen wijzen dat de kandidaat die tegelijk een serieuze kandidaat is en al een hele tijd de meeste aanhang heeft, op weg is naar de nominatie. Niet alleen lijkt de tegenstand hopeloos zwak, maar ze is ook hopeloos verdeeld. Zelfs de verrassende Santorum - heel nipt tweede, vorige week in Iowa - zou zijn "momentum" alweer aan het verliezen zijn. Zo komt de enige van al de tegenkandidaten die nog nooit een plotse opkomst en val heeft getoond ineens in beeld: uit het niets van de zeer, zeer lage aanhang stijgen de cijfers van Huntsman met elke nieuwe peiling. En zo blijft dat pathetische spektakel zich afspelen, waarbij de conservatieven één na één ongeveer alle "alternatieven voor Romney" uitproberen; en terwijl ze, voor hun ogen, met als beste bewijs hun eigen gedrag, kunnen vaststellen dat geen van die kandidaten ook maar iets voorstelt, blijven ze maar zwalpen.
Opmerkelijk is dat het er op lijkt dat Ron Paul, de libertarische kandidaat die in feite zijn moment in de zon al achter de rug heeft, in feite niet eens meer doet alsof hij meedoet (1). Hij is rijk genoeg om zijn kansloze "campagne" op een zodanige manier voort te zetten dat het hem later mogelijk één of andere manier van invloed bezorgt. Op die manier, en vooropgesteld dat het hem lukt, is mijn "binnen een maand hoor je er niet meer van" van vorige keer (2) natuurlijk fout. Maar als manier om uit te drukken dat je toen al kon weten dat hij helemaal geen serieuze kandidaat was sta ik er meer dan ooit achter!
Voorlopig heb ik alle reden om bij mijn prognoses te blijven. Dus, Romney wordt de tegenkandidaat, en Obama raakt herkozen, niet omdat hij zo'n indrukwekkende president is, maar omdat de Republikeinen zodanig de draad kwijt zijn dat ze zichzelf vermoorden. Nu ja, dat was al een tijdje zo. Als zilveren rand aan een donkere wolk zou ik zeggen dat het heel normaal is als na een periode van acht jaar het Witte Huis van kamp verandert. Dus als hun erbarmelijk gedoe van stilaan een decennium nu Obama opnieuw aan de macht brengt en dat, wie weet, ze toch een béétje aan het denken zet, dan krijgen we binnen vijf jaar misschien wel een serieuze Republikeinse president? Hoe lang zal dàt dan geleden zijn?
------------------------------------
(1) http://www.nationaljournal.com/2012-presidential-campaign/paul-will-spend-limited-money-in-florida-20120108
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2012/01/and-winner-is-obama.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten