Grote verrassing in South Carolina!

Op dit moment zie ik (in tegenstelling tot de twee vorige gelegenheden) nergens cijfers, maar alle nieuwssites zijn het er over eens: Gingrich heeft de voorverkiezing van South Carolina afgetekend gewonnen. Of met andere woorden, Romney die een dikke week geleden nog met tientallen (jaja, meervoud) percenten op kop lag, en door veel commentatoren zoals ikzelf al lang tot de "onvermijdelijke" kandidaat was gekroond, lijdt hier een ongehoord debacle.

Het merkwaardige is dat het allemaal op ongeveer één dag tijd is gebeurd. Gingrich, die razend was om de negatieve campagne van Romney in de aanloop naar de voorverkiezingen, vond ergens nog een pot met goud en besloot Romney een pak van eigen laken aan te meten. Veel commentatoren (zoals ik) dachten dat hij daarmee alleen maar zichzelf nog meer zou beschadigen: slechte verliezer die er hoogstens in zou slagen ook wat modder op de enige fatsoenlijke kandidaat (Romney) te doen plakken.

Niet, dus. Een lawine aan beschuldigingen ("Romney is te rijk om president te worden", verpakt in heilige verontwaardiging over belastingen) plus een heel slagvaardige prestatie in de debatten, en Gingrich stoomde Romney voorbij zoals een ferrari voorbij een driewieler. Dat brengt een hoop mensen zoals ik bij de vraag: hoe staat het met onze voorspellingen? Voor mij is dit immers een soort spel, een beetje rond mijn stokpaardje "de toekomst is onvoorspelbaar", honderd percent "speels". Dus de vraag is: komt hier iets uit dat te vergelijken is met mijn "al die poeha rond Obama" van de vorige keer?

Ik denk dat mijn visies tot nu toe ongeveer de volgende vorm hadden:

OFWEL (meest waarschijnlijk) wordt Romney de Republikeinse kandidaat, en dan zal Obama "na een spannende strijd" herkozen worden, niet omdat hij zo'n sterke president is, maar omdat de dom rechtse vleugel van de Republikeinen de enige fatsoenlijke tegenkandidaat al heeft vermoord voor hij aan de start is verschenen. De voorspelling kan fout zijn indien de economie nog veel erger begint te crashen (of natuurlijk omdat ze kant noch wal raakt: Obama verliest terwijl de economie het veel beter doet; dat soort dingen), maar ze blijft dan evengoed fout.

OFWEL (al veel twijfelachtiger) haalt een andere kandidaat toch nog de nominatie, en dan zal Obama "with a landslide" herkozen worden, omdat de andere kandidaat per (mijn) definitie geen "fatsoenlijke" kandidaat is, en daarom kansloos. De voorspelling zal fout zijn op het "al die poeha rond Obama" niveau - men zou kunnen terugdenken aan "IPPON" (1) - als een andere kandidaat wint tegen Obama, of gewoon serieus fout als een andere kandidaat verliest "na een spannende strijd".

We zijn dan ook nog niet aan het "poeha rond Obama" niveau, maar dat zit wel een stuk meer in de kaarten. Anderzijds kan mijn "meest waarschijnlijk scenario" heel goed ook nog uitkomen. De Republikeinen kijken elkaar nog eens goed aan, beseffen ineens dat ze riskeren Newt Gingrich (!), één van de grootste losers van hun partij (denk terug hoe hij door Bill Clinton van het kastje naar de muur is gespeeld), tegen Obama het strijdperk in te duwen, en ze komen, ongeveer bij "Super Tuesday" (begin maart) alsnog bij zinnen.

Daartussenin zijn er nog enkele andere scenario's. Bijvoorbeeld, als Gingrich het haalt, en Obama vervolgens zelfs Texas en Kansas wint (even gebruik makend van de stijlfiguur van de overdrijving), dan heb ik mijn punt over "het vermoorden van de enige fatsoenlijke kandidaat" ook wel gemaakt.

Toch is het wel eens interessant je in te beelden dat de voorspellingen de mist ingaan: dus een andere kandidaat haalt de nominatie binnen en maakt het Obama knap lastig. Wat is er dan misgegaan? In ieder geval heb ik dan het gewicht van Romney zwaar overschat. Dat zou overigens ook zo zijn als Obama wint "with a landslide" tegen Romney. Ik heb al toegegeven dat ik gewoon zit te dagdromen dat Romney een Hayek-liberaal is, maar in feite heb ik dat nooit van dichterbij bekeken.

Verder heb ik dan de "moord" op de "enige fatsoenlijke kandidaat" sterk overdreven: de zeer rechtse Republikeinen hebben dan wel degelijk standpunten die electoraal iets voorstellen, en dus hadden ze nu, en de vorige maanden, groot gelijk als ze probeerden daarvoor een eigen kandidaat naar voor te schuiven. Dan is het zelfs een illustratie van de reden waarom ik het Amerikaans systeem, ondanks al dat circus, een goed systeem vind. Eerst zet de uitdager een interne debat op tussen (in dit geval) de conservatieve versus de liberale vleugel van de eigen partij, en de beste daarvan neemt het dan op tegen de zittende president, uit de andere partij.

Momenteel houd ik toch maar vast aan mijn bestaande voorspellingen. De Republikeinen kiezen alsnog voor Romney, en die verliest na "een spannende strijd". Maar verrassend was het allemaal wel.

--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/04/ippon.html