Vier jaar geleden was er in deze fase van de Amerikaanse presidentsverkiezingen al zoveel gebeurd dat je het gevoel kreeg dat ze al héél lang bezig waren. En toch zouden we nog altijd maar amper aan die allereerste voorverkiezingen beginnen, die uiteindelijk - altijd weer: achteraf bekeken - niet zo een enorme impact hebben. Maar toch. Vier jaar geleden bleven er bij de Democraten alleen Obama, Clinton en Edwards over, dus dat hadden we toch al. Maar bij de Republikeinen was Huckabee de grote winnaar, dus je begrijpt...
Dit jaar gaat het enkel om de Republikeinen, en daar is Romney sinds maanden de quasi vaste favoriet. Maar tegelijk is hij zo omstreden in zijn partij dat er de hele tijd de één of andere serieus lijkende tegenkandidaat opduikt, die ongeveer even snel als hij verschijnt weer verdwijnt. Intussen is Gingrich alweer afgelost door Santorum. Dat zegt volgens mij twee dingen. De Republikeinen hebben één serieuze kandidaat: Romney. Maar ze hebben voor een groot deel geen serieus electoraat. Ik vraag me ook af of het niet tekenend is dat de onvrede van dat laatste zich nooit vertaald heeft in een nieuw opduikende sterke kandidaat, maar gewoon de zaklamp steeds over een voortdurend wisselende al lang gewogen en te licht bevonden deelnemer deed schijnen.
Hoe dan ook is Iowa een berucht volatiele voorverkiezing, en elk van de deelnemers Romney, Gingrich, Santorum, Perry of Paul zou er best kunnen verrassen, in de positieve of negatieve zin. Een overwinning van Romney kan hem de nominatie al quasi op zak doen steken, en één van de anderen kan het gebeuren een hele tijd doen rekken. In die scenario's zullen de latere staten dan een soort "buyers' remorse" vertonen. Iets van "oei oei, onze huidige kopman is zus of zo, maar zie je die het al tegen Obama opnemen?". En dus stemmen de belangrijkere staten van het latere voorjaar toch nog op Romney, en zo wordt het alsnog een "spannende strijd" tussen Obama en Romney in het najaar.
En tenslotte is er nog het scenario dat er toch nog een andere kandidaat de nominatie binnenhaalt. Ik zou zeggen, als we die niet in Iowa zien winnen, dan is hij er niet. En als hij er toch is, terwijl het één van de nu al bekende deelnemers is, dan wordt het opnieuw "Obama, by a landslide". Kortom, verrassingen van een niveau dat er nu nog niet eens iemand van praat kan ik (vanzelfsprekend) niet uitsluiten. Los daarvan zal volgens mij het van het niveau van de Republikeinse kandidaat én van de staat van de economie afhangen, en dat maakt dat ik denk dat Obama zal herkozen worden. Dat laatste zal dan in ruime mate aan dat gebrek aan "een serieus electoraat" liggen. Die laatste uitdrukking zullen een hoop mensen niet graag horen: reken er op dat ik triomfantelijk mijn gelijk zal afkondigen wanneer de common wisdom Obama's overwinning aan "de verscheurdheid van de Republikeinen" zal wijten.
Woensdagochtend zullen we het resultaat van de eerste stap van een nog lang proces zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten