Ik volg dus de bijhorend link (1) en we vernemen...
"Het is genoegzaam bekend dat het besef in Azië dat goud bij uitstek geschikt is om vermogen veilig te stellen, welvaart vast te houden en beschermt tegen de trukendoos van de centrale banken."
Nu zou alleen al het feit dat het begint met "het is genoegzaam bekend" de alarmbellen moeten doen afgaan. Als ik me niet vergis is de officiële naam "het Theorema van Tante Marie": waarmee wordt uitgedrukt dat er geen twijfel of tegenspraak wordt verwacht. Dus wanneer het er naar uitziet dat "het deze keer anders is" - het goud is namelijk te duur geworden - dan is dat geen reden om te geloven dat er een heuse cultuurverandering op til is. En daar ben ik het best wel mee eens! Maar als we in praktisch één en dezelfde zin vernemen dat het "een traditie zou oud als de weg naar Rome" is, en ook "de gedachte dat India een eeuwenoude traditie overboord zal zetten en goud zal verruilen voor zilver, is écht een stap te ver", dan vraag je je af of de schrijver wel zijn eigen eerste zin (dat is nog steeds dat Theorema van Tante Marie) heeft gelezen.
Dus het is een eeuwenoude traditie, om "de truken van de centrale banken" tegen te gaan - en het stoort echt helemaal niet dat de traditie bestaat sinds lang, lang voor er van centrale banken sprake was?
Kijk, ik denk dat het een voorbeeld is van wat we net om iets academischer redenen de "politieke vervuiling van het denken" (2) kunnen noemen. In dit geval is het helemaal niet moeilijk te weten wat het achterliggend politieke "axioma" (om een vriendelijk woord te gebruiken) is; Slimbeleggen schreeuwt het immers niet vaker dan drie keer per vijf minuten van de daken:
"In Azie hebben ze heel goed begrepen wat de rol van goud is, daar waar de meeste Westerse consumenten (nog) vertrouwen op fiatgeld. Tegen de tijd dat de realiteit doordringt dat geld slechts vertrouwen als basis heeft (...)"
Goud, zegt dit paradigma (ik denk wel dat je dit in de zin van Thomas Kuhn op deze manier kan uitdrukken) moet iets tastbaars zijn, iets hards. Daar tegenover staat het idee dat geld alleen maar een soort sociaal systeem is; iets dat een deel van het sociaal verkeer organiseert, zoals ook taal (of ethiek) een deel van het sociaal verkeer regelt. En net zoals het er niet erg toe doet of je taal "yes", dan wel "oui" of "ja" zegt, doet het er ook niet erg toe of je als geld schelpen, of papier, of electronen gebruikt. Tenzij, misschien, je systemen gebruikt die erg onhandig zijn als basis van geld, zoals goud - tenminste, dat laatste is alleen maar de opinie van Friedrich Hayek, natuurlijk.
Hoe dan ook, als de Indiërs graag goud kopen, dan is dat omdat zij wel iets begrepen hebben dat wij Westerlingen niet begrijpen: wij vertrouwen "nog" op fiatgeld; zie je het staan? Tenslotte, wat hebben wij Westerlingen, economisch gesproken, ooit bewezen, niet? Hoewel... mensen die (zoals ik) eerder het andere paradigma aanhangen bedenken dat Indiërs hun spaarcenten in goud steken omdat ze nu eenmaal "nog" altijd in erg primitieve economieën blijven steken. Zoals de Europese economieën "nog" erg op goud gebaseerd waren toen we zelf nog in de middeleeuwen zaten. Terwijl het belang van goud "al" heel erg begon af te nemen, zodra die Westerse economieën (voor het eerst in de wereldgeschiedenis) het armoede evenwicht begonnen te doorbreken.
------------------------------------------
(1) http://slimbeleggen.net/verruilt-india-goud-zilver/
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/11/herinner-je-je-die-politieke-vervuiling.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten