Boven in de slaapkamer van scholier Thomas staat een groot, stevig kasteel van Playmobil. Weliswaar heeft Sinterklaas dat vorig jaar gebracht, maar hij was toch ook wel een beetje beïnvloed door het feit dat papa, heel lang geleden, zelf ook een kindje was, dat de rest van zijn leven een uitstekende herinnering had bewaard aan torens en kantelen, aan ridders en barbaren, en dat vele uren lang, en jaren aan een stuk.
Maar kleine kindjes worden groot, en ik weet nog heel goed hoe ik destijds met pijn in het hart (zoals dat heet) afscheid nam van mijn kasteel, en dacht: nu zal ik een zoon moeten krijgen voor het ooit weer politiek correct zal zijn om nog met een kasteel en riddertjes te mogen spelen.
En ja, hoe zou iemand als ik ooit aan kinderen geraken, nietwaar?
Maar intussen is scholier Thomas zes jaar, en het kasteel staat er al een tijdje, en enkele verjaar- en feestdagen later zijn er ook al negen Leeuwenridders en vier Elfenridders en verder nog een heleboel Barbaren bijgekomen, en eindelijk was het zover!
De scholieren Sarah en Thomas trokken opgetogen mee naar boven en de les begon! Ooit, heel lang geleden, was er de Feodaliteit ("dat woord hoeven jullie niet te onthouden, hoor"). Kortom, als je daar als koning zat in Parijs en de Vikingen plunderden Normandië, en jij moest te paard etcetera etcetera, ergo, de koning recruteerde graven en de graven recruteerden baronnen, en de baronnen recruteerden ridders en op die tijd was het kasteel helemaal opgesteld en bemanden zes leeuwenridders de kantelen, en drie leeuwenridders zaten op een paard en hielden een speer in hun hand...
Dolle pret! De Barbaren kwamen er aan, en de ridders te paard probeerden een uitval, maar ze raakten verstrikt in die enorme bende Barbaren, en alleen met de hulp van een paar collega's uit het fort raakten ze terug het kasteel binnen. Nu brachten boodschappers (vuurtorens, rooksignalen, postduiven, andere...) de hulpkreet over naar de elfenridders en die zaten al gauw ook met een speer op een paard en ze vielen de Barbaren aan zoals de ruiters van Rohan aanvielen op de Orks rond Minas Tirith (of wat had je nu gedacht?) en weer donderden de ruiters vanuit het kasteel naar buiten en deze keer zaten de Barbaren in een sandwich van speren en scholier Thomas kon zich niet langer inhouden en veegde luid brullend al de mannetjes van papa een hoek in, en het kasteel was gered.
Aaaahhhh, kijk, ik heb er lang op moeten wachten, maar deugd dat het heeft gedaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten