Te cynisch, véél te cynisch, ik weet het, ik kan er echt niks aan doen. Zoveel onschuldige mensen dood, twee aanslagen na elkaar nu al, in Volgograd is het crisis, wie zou dààr nu schamper over doen...?
Maar ik ben één van die mensen... Toen ik de beelden zag ging het nog, toen ik bedacht dat ik naar "het station van Volgograd" (!) zat te kijken had ik alweer die krop in mijn keel (1), en toen één of ander beeld ook nog het standbeeld voor dat station te zien gaf...
Maar misschien zegt de naam "Volgograd" je niet zo direct iets. Misschien weet je helemaal niet waarom beelden van het station van Volgograd waarin zich een explosie afspeelt mij starend naar de horizon doen kijken. Misschien weet je zelfs niet waar je het stadje op een blinde kaart zou moeten zoeken...?
Dan is deze post iets voor u!
http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2010/06/aan-de-oevers-van-de-volga-lag-een.html
En mocht de hele geschiedenis je interesseren, de url's van de rest van de serie staan er onderaan bij. En aan het einde zal je weten waar dat "veel te cynische" In Volgograd hebben ze erger meegemaakt" vandaan komt.
-------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2013/03/witte-rook.html
2 opmerkingen:
Ik moet eerlijk bekennen dat toen ik over de aanslagen hoorde, er ook een gedachte zoals jouw titel in mijn cynische brein sloop...
Komkom, het is ook geen misdrijf, hé! Ik denk dat het gewoon de vreemde manier is waarop gedachtenprocessen zich afspelen, in het bijzonder wanneer je nu eenmaal weet hoe Volgograd heette, destijds.
En dat de ouders die nu kinderen kwijt zijn, en kinderen zonder ouders daar niet veel aan hebben; dat weten we ook wel, zeker...?
Een reactie posten