(Belangrijke update, enkele maanden later.)
Vanaf nu zal de rubriek http://speelsmaarserieus.blogspot.com/search/label/Ons%20Saartje niet meer aangepast worden. De rubriek is bij deze vervangen door:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/search/label/Peuter%20Sarah%20en%20Baby%20Thomas
De wakkere lezer begrijpt natuurlijk meteen wat er gebeurd is...
------------------------------
Het was een drukke steenweg, en het inladen was een complexe opgave. Nu ja, "complex"... Er zijn mensen die nog onhandiger zijn dan ik, maar daar wordt gewoonlijk soep van gemaakt. Soit, er moest van alles in de auto, waaronder een kinderwagen, en er was werk aan; werk waar twee volwassenen samen voor nodig waren.
Peuter Sarah kan veel, maar ze kan niet in een kinderwagen zitten als die tegelijk opgeplooid tussen de rest van de rommel moet. Maar ze kan wel opgetogen naar passerende auto's wijzen, "auto!" uitroepen en veel sneller dan je met zo'n korte beentjes zou verwachten de drukke steenweg ophollen. Ik had het al verwacht: het heeft lang geduurd voor ze kon stappen, maar nu ze het kan, nu houdt het niet meer op.
We zetten peuter Sarah in de passagiersstoel vooraan, we klappen de deur dicht, we gaan aan het werk een eindje verder in de auto en we spelen de hele tijd door spleten en kieren van "piep", waar peuter Sarah altijd erg moet om lachen. En na een tijdje krijgt ze daar ook genoeg van en ze begint rond te kijken, en rond te kruifelen.
En joep! In een mum van tijd heeft ze iets ontdekt. Steunend en zuchtend - met zulke korte armpjes en beentjes is het ook niet makkelijk - klimt ze naar de bestuurderszetel, wurmt zich met haar voetjes naar voren en kan juist met haar armpjes aan het stuur. En daar begint ze met een opgetogen gezichtje aan te draaien, en ze pookt aan de versnellingsbak!
Het was altijd al een kijkbaby, en het lijkt er op dat ze ook in de auto goed heeft rondgekeken. Het is dat soort dingen dat maakt dat ik me nooit veel zorgen heb gemaakt als allerlei dingen eerder traag gingen: ze heeft trouwens nog altijd lang niet al haar tandjes. Volgens mij is de manier waarop een even goede indicator van ontwikkeling, als de snelheid.
En zo zijn wij tevreden nu ze met twintig en een halve maand een hoop woordjes goed kan uitspreken (mama, papa, ja, nee, open, toe, aan, op, oog, uit, tak, eten, auto...) en nog een hoop andere half kan laten klinken, maar duidelijk heel goed weet wat ze betekenen (nà voor maan, deu voor deur, tè voor lichtje, boo voor boom, neu voor neus, uisj voor huis, 'daan voor gedaan, og voor nog,...) Ze kan al een hele tijd zinnetjes van twee woordjes maken, maar het is nog maar onlangs dat wij dat doorhebben: "tè aa" is al sinds maanden "lichtje aan", maar wij weten dat pas sinds het drukken op de knoppen ook gepaard gaat, en op het juiste moment, met "tè uit".
En vandaag heeft ze zelfs een zinnetje van drie woordjes gemaakt: "du deu toe", sprak peuter Sarah, waarna ze beslist de deur dicht duwde en triomfantelijk in haar handjes begon te klappen.
Vertederend, niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten