De electronen van het bericht dat Obama stagneert in de peilingen waren nog niet droog, of we vernemen dat Obama de records van Clintons fund-raising wist te evenaren. Dat is fijn voor hem, en werkelijk indrukwekkend, maar toch. Fondsenwerving is de uitdrukking van het enthousiasme van donoren voor bepaalde kandidaten: zonder dat kom je er niet.
Maar het winnen van verkiezingen is de uitdrukking van het enthousiasme van nog veel meer kiezers. Die kiezers zullen niet alleen kijken naar het charisma van de kandidaat, maar ook naar vragen als: kan deze kandidaat de kandidaat van de andere kant verslaan? Wat gaat hij doen met de belangrijkste economie van de wereld? Heb je gezien wat een ramp er kan gebeuren als er (weer) een dwaas in het Witte Huis terechtkomt? En vele andere, soortgelijke vragen.
En dat is de reden waarom ik me, ondanks het bijna verbluffende nieuws, maar bij mijn mening houd. Een politieke toekomst en dat soort dingen: ik wil het allemaal geloven. Maar president in 2,008?
Alles in het volste besef dat Bill Clinton in dit stadium van 1,991 de nummer 11 op de lijst met favorieten was, natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten